Nowe badanie niszczy słynną „regułę 10 000 godzin” Malcolma Gladwella

Reguła 10000 godzin – ściśle związana z pisarzem pop-psychologiem Malcolmem Gladwellem – może nie być regułą.

Zasada głosi, że potrzeba 10 000 godzin „przemyślanej praktyki”, aby osiągnąć światowy poziom w każdej dziedzinie.

Kiedy psychologowie mówią o celowej praktyce, mają na myśli praktykowanie w sposób, który maksymalnie poszerza Twój zestaw umiejętności.

W „Outliers” Gladwell twierdzi, że wczesny dostęp do 10 000 godzin ćwiczeń pozwolił Beatlesom stać się największym zespołem w historii (dzięki całonocnym koncertom w Hamburgu), a Billowi Gatesowi stać się jednym najbogatszych gości w okolicy (dzięki używaniu komputera od kilkunastu lat).

Jednak nowe badanie Princeton obala tę teorię. W metaanalizie 88 badań poświęconych celowym praktykom naukowcy odkryli, że praktyka odpowiadała za zaledwie 12% różnicy w wydajności w różnych dziedzinach.

Najbardziej zaskakujące jest to, jak bardzo zależy to od domeny:

• W grach praktyka przyniosła 26% różnicy

• W muzyce była to różnica 21%

• W sporcie różnica 18%

• W edukacji różnica 4%

• W zawodach różnica tylko 1%

Prawdopodobnie najlepsze wyjaśnienie zależności domeny znajduje się w książce Fransa Johanssona „The Click Moment”.

Johansson argumentuje w nim, że celowa praktyka jest jedynie prognostykiem sukcesu w dziedzinach, które mają super stabilną strukturę. Na przykład w tenisie, szachach i muzyce klasycznej zasady nigdy się nie zmieniają, więc możesz się uczyć, aby stać się najlepszym.

Ale w mniej stabilnych dziedzinach, takich jak przedsiębiorczość i rock and roll, zasady mogą zniknąć:

• Richard Branson zaczynał w rekordowy biznes, ale szybko rozszerzył się na dziedziny daleko wykraczające poza muzykę: Virgin Group ma 400 firm i wypuszcza ludzi w kosmos.

• Jest też taki zespół jak Sex Pistols, który szturmem podbił świat, mimo że Sid Vicious ledwo grał na basie.

A zatem mistrzostwo to coś więcej niż kwestia praktyki.

„Nie ma wątpliwości, że przemyślana praktyka jest ważna, zarówno z perspektywy statystycznej, jak i teoretycznej. Jest to po prostu mniej ważne, niż się argumentowano, „powiedziała główna autorka badania, Brooke Macnamara w oświadczeniu. „Dla naukowców ważne jest teraz pytanie, co jeszcze ma znaczenie?”