Niektóre właściwości pierwiastków z grupy boru

Sole jonów M2 +

Energie jonizacji sugerują, że tworzenie się soli Jony M2 + mogą być wykonalne. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że tak jest, ponieważ można wytworzyć związki galu o wzorze GaX2 (X reprezentujący chlor, brom lub jod), a podobne przypadki mają miejsce w przypadku innych metali z tej grupy. Stwierdza się jednak, że takie związki na ogół mają mieszany stopień utlenienia; to znaczy, że zawierają atomy metalu zarówno na jednym, jak i na trzech stopniach utlenienia, stan oznaczony jako M + (M3 + X4) -. Najbliższe podejście do pochodnych M2 + występuje w przypadku siarczku, selenku i telluru galu, które są wytwarzane przez ogrzewanie galu ze stechiometrycznymi ilościami odpowiednio siarki, selenu i telluru. Badania struktury tych związków metodami rentgenowskimi wykazały, że zawierają one jednostki (Ga-Ga) 4+ ułożone w warstwowo przypominającą sieć; sprzężenie atomów galu w taki sposób paruje elektrony dostępne dla wiązań i tym samym wyjaśnia diamagnetyzm związków (diamagnetyzm jest właściwością związaną ze sparowanymi elektronami).

Duża ilość energii wymagana do całkowite usunięcie trzech elektronów z atomu boru uniemożliwia tworzenie się soli zawierających nagi kation B3 +; nawet woda hydratacyjna związana z takimi jonami byłaby zbyt silnie zdeformowana, aby była stabilna, a zatem uwodniony jon B3 + (aq) jest nieznany. Znacznie mniej energii potrzeba do promowania elektronów z orbitali 2s na orbitale 2p w atomach boru, w wyniku czego związki boru są zawsze kowalencyjne. Orbitale boru hybrydyzują albo z konfiguracją sp2 (gdy bor tworzy wiązania z trzema innymi atomami, na przykład w borazynie) lub sp3 (gdy bor tworzy wiązania z czterema atomami, jak w przypadku borowodorków metali) (patrz wiązanie chemiczne: wiązanie walencyjne teoria: hybrydyzacja).