Moses Fleetwood Walker (Polski)

Wczesne życieEdytuj

Moses Fleetwood Walker urodził się w 1856 roku w Mount Pleasant, mieście robotniczym we wschodnim Ohio, które służyło jako sanktuarium dla zbiegłych niewolników od 1815 r. Jego populacja obejmowała dużą społeczność kwakrów i unikalny kolektyw byłych niewolników z Wirginii. Rodzice Walkera, Moses W. Walker i Caroline O „Harra, byli rasami mieszanymi. Według biografa Walkera, Davida W. Zanga, jego ojciec przybył do Ohio z Pensylwanii, prawdopodobnie beneficjentem mecenatu kwakrów, i poślubił O „Harrę, który pochodził ze stanu, 11 czerwca 1843 r. Kiedy Walker miał trzy lata lat, rodzina przeniosła się 20 mil na północny wschód do Steubenville, gdzie pan Walker senior został jednym z pierwszych czarnych lekarzy w Ohio, a później ministrem Metodystycznego Kościoła Episkopalnego. Tam w tym samym roku urodził się piąty lub szósty brat Walkera, jego młodszy brat Weldy. Walker i Weldy uczęszczali do Steubenville High School na początku lat 70. XIX wieku, gdy społeczność uchwaliła przepisy dotyczące integracji rasowej.

Jako dorosły Walker zapisał się do Oberlin College w 1878 r., Gdzie studiował filozofię i sztukę. W Oberlin Walker udowodnił, że jest znakomitym uczniem, zwłaszcza mechaniki i retoryki, ale na drugim roku rzadko uczęszczał na zajęcia. To, w jaki sposób Walker po raz pierwszy zaczął grać w baseball, jest niepewne: według Zanga gra była popularna wśród dzieci Steubenville, a podczas programu przygotowawczego Oberlina Walker stał się łapaczem zespołu przygotowawczego i pierwszym uderzającym. Mężczyźni z Oberlin grali w baseball już w 1865 roku – w tym „kruczoczarnego” pierwszego basisty, którego obecność oznaczała, że Walker nie był pierwszym czarnym baseballistą w collegeu – z zorganizowanymi klubami, które angażowały się w intensywne pojedynki. Walker zyskał sławę i wspomina w szkolnej gazecie The Ob erlin Review, za trzymanie piłki i umiejętność uderzania w długie przebiegi u siebie.

W 1881 roku Oberlin zniósł zakaz zawodów poza kampusem. Walker, do którego dołączył Weldy, który zapisał się do klasy w 1885 roku, grał w pierwszym zespole międzyuczelnianym klubu baseballowego. Według miotacza Oberlin Harlan Burket, występ Walkera w finale sezonu przekonał Uniwersytet Michigan do rekrutacji Towarzyszyła mu ciężarna dziewczyna Walkera, Arbella Taylor, którą poślubił rok później. Klub baseballowy Michigan był najsłabszy za talerzem; zespół posunął się nawet do zatrudniania półprofesjonalnych łapaczy, aby wypełnić pustkę. Z Walkerem, zespół spisał się dobrze, kończąc z rekordem 10-3 w 1882 roku. trafił na drugie miejsce w składzie i otrzymuje średnią mrugnięć 0,308 (BA).

Podczas pobytu w Michigan Walkerowi płacono od White Sewing Machine Company of Cleveland za grę w pół -profesjonalny klub piłkarski w sierpniu 1881 roku. Obecność Walkera była kontrowersyjna, gdy zespół przybył na mecz do Louisville w stanie Kentucky, które było pierwszym miejscem, które miało poważny problem z jego rasą. Gdy zespół przybył wczesnym rankiem meczu, Walker został odwrócony od hotelu Saint Cloud. W czasie gry pojawiło się więcej problemów: członkowie Louisville Eclipse zaprotestowali przeciwko udziałowi Walkera; Cleveland ustąpił i odsunął go od składu. Po jednej rundzie jego zastępca stwierdził, że jego ręce są zbyt mocno posiniaczone, aby kontynuować, a Walker z wahaniem podszedł do pole rozgrzewki. Louisville ponownie zaprotestował i odmówił wznowienia gry, dopóki trzeci bazowy Cleveland nie zgłosił się na ochotnika, by zająć miejsce za talerzem.

Kariera w baseballuEdytuj

W połowie 1883 roku Walker porzucił studia w Michigan i podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt baseballowy przez Williama Voltza, menedżera pierwszoligowego zespołu Toledo Blue Stockings, drużyny Northwestern League. Jako były autor artykułów sportowych w Cleveland Plain Dealer, Voltz obserwował, jak Walker gra dla Oberlina; jego podpisanie ponownie połączyło Walkera ze swoim byłym kolegą z baterii Burketem. Chociaż Walker osiągnął przyzwoite wyniki, nagrywając 0,251 BA, stał się szanowany za swoją grę za płytą i swoją wytrzymałość w czasach, gdy łapacze nosili niewiele lub nie nosili żadnego sprzętu ochronnego. Chłopiec z balu Blue Stockings, przypomniał Walker, czasami nosił zwykłe rękawiczki z jagnięcej skóry z rozciętymi palcami i lekko wyściełanymi na dłoni; częściej łapał gołymi rękami ”. Mimo to zagrał w 60 z 84 meczów Toledo w sezonie mistrzostw. U podstaw sukcesu zespołu, jak wskazał jeden z dziennikarzy Sporting Life, byli Walker i miotacz Hank O „Day, których uważał za” jednego z najbardziej niezwykłe baterie w kraju ”.

Wejście Walkera do profesjonalnego baseballu spowodowało natychmiastowe tarcia w lidze.Zanim miał okazję wystąpić w meczu, komitet wykonawczy Northwestern League debatował nad wnioskiem przedstawionym przez przedstawiciela klubu Peoria w stanie Illinois, który zakazałby wszystkim kolorowym piłkarzom wstępu do ligi. Po intensywnych kłótniach ruch został odrzucony, umożliwiając Walkerowi grę. 10 sierpnia 1883 roku, na wystawie przeciwko Chicago White Stockings, menadżer Chicago Cap Anson odmówił gry, jeśli Walker był w składzie. W odpowiedzi Charlie Morton, który w połowie sezonu zastąpił Voltza na stanowisku menedżera Toledo, rzucił wyzwanie ultimatum Ansona, nie tylko ostrzegając go o ryzyku utraty paragonów z bramek, ale także rozpoczynając Walkera na prawym polu. Anson rzekomo powiedział: „Zagramy w tę grę tutaj, ale już nigdy więcej nie zagramy z czarnuchem w środku ”. The White Stockings zwyciężyli w dodatkowych rundach 7-6.

Udany sezon The Blue Stockings w Northwestern League skłonił drużynę do przeniesienia się do American Association, głównej organizacji ligowej, w 1884 roku. Pierwszy Walker występowanie jako czołowy piłkarz ligi był wyjazdowym meczem przeciwko Louisville Eclipse 1 maja 1884 roku; nie trafił w trzy at-nietoperze i popełnił cztery błędy, przegrywając 5: 1. Przez cały sezon 1884 Walker regularnie łapał za asa dzbanka Tonyego Mullanea. Mullane, który opisał początkującego piłkarza jako „najlepszego łapacza, z jakim kiedykolwiek pracowałem”, celowo rzucał boiska, które nie były sygnalizowane tylko po to, by przekroczyć łapacza. Rok Walkera był nękany kontuzjami, ograniczając go do zaledwie 42 meczów w Sezon 104 meczów. W tym sezonie miał .263 BA, który był w pierwszej trójce w lidze, ale Toledo zajął ósme miejsce w wyścigu proporczyków. Zespół był również zmartwiony licznymi kontuzjami: okoliczności doprowadziły do tego, że brat Walkera, Weldy, dołączył do Blue Stockings na sześć meczów na boisku.

Drużyna Toledo pod presją finansową pod koniec sezonu , pracowali nad uwolnieniem się od kosztownych kontraktów. Walker, który nie wyzdrowiał jeszcze w pełni po kontuzji żebra doznanej w lipcu, został zwolniony przez Blue Stockings 22 września 1884 r. W okresie poza sezonem Walker objął stanowisko urzędnika pocztowego, ale wrócił do baseballu w 1885 roku, grając w Western League przez 18 meczów. W drugiej połowie 1885 roku dołączył do klubu baseballowego w Waterbury na 10 meczów. Po zakończeniu sezonu Walker ponownie połączył się z Weldy w Cleveland, aby przejąć prawo własności do LeGrande House, teatr operowy i hotel. Według Zanga Walkera stać było na przedsięwzięcie biznesowe po podpisaniu kontraktu o wartości 2000 USD jako główny lider. Chociaż nie mógł już negocjować takiej pensji, jego umiejętności były nadal bardzo atrakcyjne dla zespołów: Walker wrócił do Waterbury w 1886 roku, kiedy drużyna dołączyła do bardziej konkurencyjnej Ligi Wschodniej.

Pomimo słabego sezonu w Waterbury, Walkerowi zaproponowano stanowisko w broniącym się mistrzu Newark Little Giants, drużynie ligi międzynarodowej. Wraz z miotaczem Georgeem Stoveyem Walker utworzył połowę pierwszej afroamerykańskiej baterii w zorganizowanym baseballu. Zapowiadany przez fanów jako „hiszpańska bateria”, Stovey zanotował 35 zwycięstw w sezonie, podczas gdy Walker odnotował szczyt kariery w rozegranych meczach, odsetku boisk i BA. Walker podążył za managerem Newark Charliem Hackettem do Syracuse Stars w 1888 roku. osunął się na talerz podczas dwóch lat gry w Stars, był tak popularny wśród fanów Syracuse, że Walker był ich nieoficjalnym rzecznikiem i nawiązał kontakty biznesowe w mieście. 23 sierpnia 1889 roku Walker został zwolniony z zespołu; był ostatnim Afroamerykaninem, który grał w Lidze Międzynarodowej aż do Jackie Robinsona.

Późniejsze życieEdit

Walker pozostał w Syracuse po zwolnieniu go przez Gwiazdy, wracając na stanowisko pocztowe usługa. Mniej więcej w tym czasie były profesor Uniwersytetu w Syracuse, dr Joel Gibert Justin, eksperymentował z wystrzeliwaniem pocisków artyleryjskich za pomocą prochu strzelniczego zamiast sprężonego powietrza, czego kulminacją był jego nieudany wynalazek „Justin Gun”. Zafascynowany Walker zaprojektował i opatentował zewnętrzną obudowę w 1891 roku, która naprawiła awarię Justina. Walker zainwestował w projekt jako pierwszy ze swoich czterech opatentowanych wynalazków z nadzieją, że będzie to duże zapotrzebowanie, ale skorupa nigdy nie wzbudziła wystarczającego zainteresowania.

9 kwietnia 1891 roku Walker brał udział w bójce przed saloonem z grupą czterech białych mężczyzn wymieniających obelgi na tle rasowym. Członkowie grupy, w tym murarz Patrick „Curly” Murray, podszedł do Walkera i rzekomo rzucił kamień przy jego głowie, ogłuszając go. Walker odpowiedział śmiertelnym dźgnięciem Murraya nożem kieszonkowym. Uległy Walker poddał się policji, twierdząc, że jest samoobrony, ale został oskarżony o morderstwo drugiego stopnia (obniżone z morderstwa pierwszego stopnia). W czerwcu 3 listopada 1891 r., Ku uciesze widzów w sądzie, Walker został uznany za niewinnego przez całkowicie białą ławę przysięgłych. Wrócił do Steubenville, aby ponownie pracować dla poczty, obsługując listy dla kolei Cleveland i Pittsburgh.

12 czerwca 1895 roku żona Walkera, Arabella, zmarła na raka w wieku 32 lat; trzy lata później ożenił się ponownie z Ednah Mason, innym byłym studentem Oberlin. W tym samym roku Walker został uznany winnym korespondencji kradzieży i został skazany na rok więzienia, który odbył w Miami County i Jefferson County Jail. Po uwolnieniu na przełomie XIX i XX wieku Walker był współwłaścicielem Union Hotel w Steubenville wraz z Weldy i zarządzał operą, kinem w pobliskim Kadyksie. Jako gospodarz opery, przedstawień teatralnych na żywo, wodewilu i pokazów minstreli w Operze Walker stał się szanowanym biznesmenem i opatentował wynalazki, które ulepszyły taśmy filmowe, gdy spopularyzowano filmowe programy telewizyjne. redaktorzy The Equator, chociaż obecnie nie istnieją żadne kopie jako dowód. Walker rozszerzył swoje prace na temat teorii rasy w The Equator, publikując książkę Our Home Colony (1908). Uważana za „najbardziej uczoną książkę, jaką zawodowy sportowiec kiedykolwiek rote ”, Our Home Colony podzielił się tezą Walkera o wiktymizacji czarnej rasy i propozycją dla Afroamerykanów emigracji z powrotem do Afryki.

Ednah zmarła 26 maja 1920 roku. Ponownie owdowiała, Walker sprzedał Opera House i zarządzał Temple Theatre w Cleveland razem z Weldy. 11 maja 1924 roku Walker zmarł na płatowe zapalenie płuc w wieku 67 lat. Jego ciało zostało pochowane na Union Cemetery-Beatty Park obok jego pierwszej żony.