Listopad 2001 (tom 10, numer 10)
8 listopada 1895: Odkrycie promieni rentgenowskich przez Roentgena
Wilhelm Conrad Roentgen
Jedną z najwcześniejszych klisz fotograficznych z eksperymentów Roentgena był film przedstawiający jego żonę, rękę Berthę z pierścieniem, wykonany w piątek, 8 listopada 1895 roku.
Niewiele przełomów naukowych miało tak bezpośredni wpływ jako odkrycie promieni rentgenowskich Wilhelma Conrada Roentgena, doniosłe wydarzenie, które natychmiast zrewolucjonizowało dziedziny fizyki i medycyny. Promieniowanie rentgenowskie wyszło z laboratorium i znalazło szerokie zastosowanie w zaskakująco krótkim skoku: w ciągu roku od ogłoszenia przez Roentgena jego odkrycia, stosowanie promieni rentgenowskich w diagnostyce i terapii stało się stałą częścią zawodu lekarza.
Kariera naukowa Roentgena była pełna trudności. Jako student w Holandii został wydalony ze Szkoły Technicznej w Utrechcie za żart popełniony przez innego ucznia. Brak dyplomu początkowo uniemożliwił mu uzyskanie posady na Uniwersytecie w Würzburgu nawet po uzyskaniu doktoratu, chociaż ostatecznie został przyjęty. Jego eksperymenty w Würzburgu skupiały się na zjawiskach świetlnych i innych emisjach generowanych przez wyładowanie prądu elektrycznego w tak zwanych „rurkach Crookesa”, szklanych bańkach z elektrodami dodatnimi i ujemnymi, odprowadzanymi z powietrza, które świecą fluorescencyjnie, gdy przepływa przez nie prąd o wysokim napięciu to. Był szczególnie zainteresowany promieniami katodowymi i oceną ich zasięgu poza naładowanymi lampami.
8 listopada 1895 roku Roentgen zauważył, że kiedy ekranował rurę ciężką czarną tekturą, zielone światło fluorescencyjne powodowało platinobarium. ekran z odległości dziewięciu stóp, by świecić – zbyt daleko, by reagować na promienie katodowe, tak jak je rozumiał. Określił, że fluorescencja jest spowodowana niewidzialnymi promieniami pochodzącymi z lampy Crookesa, której używał do badania promieni katodowych (później rozpoznanych jako elektrony), które przenikały przez matowy czarny papier owinięty wokół rury. Dalsze eksperymenty ujawniły, że ten nowy typ promienia był w stanie przenikać przez większość substancji, w tym przez tkanki miękkie ciała, ale pozostawiał widoczne kości i metale. Jedną z jego najwcześniejszych klisz fotograficznych z jego eksperymentów był film przedstawiający dłoń jego żony Berthy z wyraźnie widoczną obrączką.
Aby sprawdzić swoje obserwacje i wzbogacić dane naukowe, Roentgen pogrążył się w siedmiu tygodniach skrupulatnie zaplanowanych i przeprowadzonych eksperymentów. 28 grudnia przedłożył swój pierwszy „prowizoryczny” komunikat „O nowym rodzaju promieniach” w Postępowaniu Würzburskiego Towarzystwa Fizyczno-Medycznego. W styczniu 1896 r. wygłosił pierwszą publiczną prezentację przed to samo społeczeństwo, po wykładzie z demonstracją: zrobił talerz z ręki anatoma, który zaproponował, że nowe odkrycie zostanie nazwane „Promieniami Roentgena”.
Wiadomość szybko rozeszła się po całym świecie. . Thomas Edison był jednym z tych, którzy chcieli udoskonalić odkrycie Roentgena, opracowując ręczny fluoroskop, chociaż nie udało mu się stworzyć komercyjnej „lampy rentgenowskiej” do użytku domowego. Aparatura do wytwarzania promieni rentgenowskich stała się wkrótce szeroko dostępna i otworzono studia by robić „kościane portrety”, dodatkowo podsycając publiczne zainteresowanie i wyobraźnię. Wiersze o promieniach rentgenowskich pojawiały się w popularnych czasopismach, a metaforyczne użycie promieni pojawiło się w politycznych kreskówkach, opowiadaniach i reklamach. Detektywi zachwalali używanie urządzeń rentgenowskich w śledzeniu niewiernych małżonków, a ołowiana bielizna została wyprodukowana, aby udaremnić próby zerkania za pomocą „okularów rentgenowskich”.
Jakkolwiek niepoważne mogą się wydawać takie reakcje, społeczność medyczna szybko zdała sobie sprawę z wagi odkrycia Roentgena . W lutym 1896 roku promieniowanie rentgenowskie znalazło swoje pierwsze kliniczne zastosowanie w Stanach Zjednoczonych w Dartmouth w stanie Massachusetts, kiedy Edwin Brant Frost wyprodukował płytkę ze złamaniem Collesa pacjenta dla swojego brata, miejscowego lekarza. Wkrótce podjęto próby wstawienia metalu pręciki lub wstrzyknięcie substancji nieprzepuszczalnych dla promieniowania, aby uzyskać wyraźny obraz narządów i naczyń, z mieszanymi wynikami. Pierwsza angiografia, prześwietlenie ruchomego obrazu i radiologia wojskowa zostały wykonane na początku 1896 roku.
Ponadto ze względu na moce diagnostyczne promieni rentgenowskich, niektórzy eksperymentatorzy zaczęli stosować je do leczenia chorób. Od początku XIX wieku elektroterapia okazała się popularna w celu tymczasowego złagodzenia prawdziwych i wyimaginowanych bólów. Ten sam aparat mógł generować promienie rentgenowskie. W styczniu W 1896 roku, zaledwie kilka dni po ogłoszeniu pracy Roentgena, elektroterapeuta z Chicago, Emil Grubbe, napromieniował kobietę z nawracającym rakiem piersi, a pod koniec roku kilku badaczy odnotowało paliatywne działanie promieni na canc ers. Inni uzyskali niezwykłe wyniki w leczeniu zmian powierzchniowych i problemów skórnych, podczas gdy inni badali możliwe bakteryjne działanie promieni.Promienie rentgenowskie znalazły nawet zastosowanie w kosmetyce w klinikach depilacyjnych założonych w USA i Francji.
Roentgen otrzymał pierwszą Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1901 roku za swoje odkrycie. Zapytany, co myślał w momencie odkrycia, odpowiedział, zgodnie z formułą: „Nie sądziłem, badałem”. Dzisiaj Roentgen jest powszechnie uznawany za genialnego eksperymentatora, który nigdy nie szukał zaszczytów ani zysków finansowych za swoje badania. . Odrzucił tytuł, który dałby mu wstęp do niemieckiej szlachty i przekazał pieniądze z nagrody Nobla na jego uniwersytet. Przyjął tytuł doktora nauk medycznych, który otrzymał honorowy tytuł doktora nauk medycznych, oferowany mu przez własną uczelnię, ale nigdy nie wykupił żadnych patentów na zdjęciach rentgenowskich, aby świat mógł swobodnie korzystać z jego pracy. Jego altruizm kosztował go znaczny koszt osobisty: w chwili jego śmierci w 1923 r. Roentgen był prawie bankrutem z powodu inflacji po I wojnie światowej.