Lily (Polski)

Podobnie jak Rose i Violet, Lily to nazwa kwiatu. Słowo to pochodzi od łacińskiego „lilium” (lilia), które zostało zapożyczone z greckiego „leírion”, co oznacza to samo. Ciekawostką związaną ze słowem „lilia” jest to, że ostatecznie pochodzi ono ze źródła spoza Europy, w tym przypadku z Egiptu. Egipski rdzeń „sšn” lub „seshen” reprezentował „lotos”, kwiat o najwyższym znaczenie dla starożytnych Egipcjan. Kwiat lotosu zamyka się i tonie pod wodą w nocy, a następnie wschodzi i ponownie kwitnie o świcie (symbolizuje słońce, stworzenie i odrodzenie). Hebrajczycy zapożyczyli to słowo od Egipcjan jako „shoshannah” (שׁוֹשַׁנָּה) oznaczające „lilia”, a starożytni Grecy po raz pierwszy używali słowa „souson” z tego samego miejsca. Hebrajski Shohanna nadał nam imiona Susanna, Susan, Suzette itd. (Wszystko to znaczy „lilia” też). Wszystkie są spokrewnione ze starożytnym egipskim „lotosem”; późniejsze greckie i łacińskie słowa określające kwiat lilii były zasadniczo zniekształceniem wcześniejszych słów. W XVI-wiecznej Anglii słowo „lilia” rozwinęło się również w przymiotnik oznaczający „czysty, biały, śliczny ”, a później„ blady, bezbarwny ”(jak u liliowców). Lilia to duży, elegancki i efektowny kwiat ogrodowy. Starożytni Grecy wierzyli, że wykiełkowali z mleka Hery (królowej bogów). Gdy chrześcijaństwo rozkwitło we wczesnych pierwszych wiekach naszej ery, kwiat lilii został skojarzony z czystością i niewinnością Matki Boskiej. Lilie to również pospolity kwiat pogrzebowy, symbolizujący przywróconą po śmierci niewinność. Nazywanie dziewczynek po kwiatach stało się modne wśród anglojęzycznych w XIX wieku. Ten styl nazewnictwa ostatecznie stracił na popularności pod koniec XX wieku, ale obecnie przeżywa odrodzenie. Lily jest obecnie zdecydowanie najpopularniejszą nazwą kwiatu. Jest niezwykle modny w Anglii, Walii, Irlandii Północnej, Szkocji i Irlandii. Jest to 20 ulubionych miejsc w Australii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych; i całkiem dobrze radzi sobie we Francji i Belgii.