Lend-lease (Polski)

Lend-lease, system, w ramach którego Stany Zjednoczone pomagały swoim sojusznikom z II wojny światowej materiałami wojennymi, takimi jak amunicja, czołgi, samoloty i ciężarówki oraz żywność i inne surowce. Pres. Franklin D. Roosevelt zobowiązał Stany Zjednoczone w czerwcu 1940 r. Do materialnej pomocy przeciwnikom faszyzmu, ale zgodnie z obowiązującym prawem USA Wielka Brytania musiała płacić za rosnące zakupy broni ze Stanów Zjednoczonych gotówką, popularnie zwaną gotówką. i nosić. Latem 1940 roku nowy brytyjski premier Winston Churchill ostrzegł, że jego kraj nie może dłużej płacić gotówką za materiały wojenne.

Przeczytaj więcej na ten temat

II wojna światowa: początek leasingu

10 czerwca 1940 r., kiedy Włochy przystąpiły do wojny po stronie niemieckiej i upadek Francji był nieuchronny, prezydent USA Franklin D. Roosevelt …

Aby zaradzić tej sytuacji, Roosevelt 8 grudnia 1940 roku zaproponował koncepcję pożyczki-dzierżawy, a Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę o pożyczce i dzierżawie 19 marca 41. Ustawa ta dawała prezydentowi władzę pomagania każdemu narodowi, którego obrona uważał za niezbędną dla Stanów Zjednoczonych i akceptowania zwrotu „w naturze lub majątku, lub jakiejkolwiek innej bezpośredniej lub pośredniej korzyści, którą Prezydent uzna za zadowalającą”. Choć pożyczkobiorca został zatwierdzony przede wszystkim w celu pomocy Wielkiej Brytanii, w kwietniu został rozszerzony na Chiny, a we wrześniu na Związek Radziecki. Głównymi odbiorcami pomocy były kraje Wspólnoty Brytyjskiej (około 63%) i Związek Radziecki ( około 22%), chociaż pod koniec wojny ponad 40 krajów otrzymało pomoc w formie dzierżawy. Znaczna część pomocy, wycenianej na 49,1 mld USD, stanowiła wręcz darowizny. Część kosztów programu leasingu pożyczkowego została zrekompensowana w ramach tzw. odwróconej dzierżawy, na mocy której państwa sprzymierzone udzieliły wojskom amerykańskim stacjonującym za granicą około 8 miliardów dolarów pomocy.