Leif Erikson (Polski)
Leif Erikson, Erikson pisał również Eriksson, Ericson lub Eiriksson, staronordycki Leifr Eiríksson, pseudonim Leif the Lucky (rozkwit XI wieku), nordycki odkrywca szeroko uważany za pierwszego Europejczyka, który dotarł do wybrzeży Ameryki Północnej. Islandzkie relacje z XIII i XIV wieku z jego życia pokazują, że był uczestnikiem wczesnej wyprawy do wschodniej Ameryki Północnej, chociaż być może nie był pierwszym, który zobaczył jej wybrzeże.
rola w
- odkryciu i kolonizacji Ameryki
znani członkowie rodziny
- ojciec Erik the Red
Leif, drugi z trzech synów Erika Rudego, pierwszego kolonizatora Grenlandii, popłynął z Grenlandii do Norwegii na krótko przed rokiem 1000, aby służyć wśród sług na dworze Olafa I Tryggvasona, który nawrócił go na chrześcijaństwo i zlecił mu nakłanianie do tej religii osadników z Grenlandii. Według sagi Eiríksa rauða („Saga Erika Czerwonego”), wracając na Grenlandię około 1000 roku, Leif wypadł z kursu i wylądował na kontynencie północnoamerykańskim, gdzie obserwował lasy z doskonałym drewnem i winogronami, co doprowadziło go do nazwij nowy region Vinland („Kraina Wina”). Po powrocie na Grenlandię nawracał na chrześcijaństwo i nawrócił matkę, która zbudowała pierwszy kościół na Grenlandii, w Brattahild, posiadłości Erika Rudego.
Według sagi Grænlendinga („Saga Grenlandczyków”) w Flateyjarbók („Book of the Flat Islands”), uważany przez wielu uczonych za bardziej wiarygodny w niektórych aspektach niż saga Eiríks saga rauða, Leif dowiedział się o nowej krainie na zachodzie od Islandczyka Bjarniego Herjólfssona, który był tam pędzony przez burzę en trasa na Grenlandię około 15 lat wcześniej. Saga przedstawia Leifa wyposażającego wyprawę na nowy ląd wkrótce po roku 1000. Nazwał nowe obszary zgodnie z ich cechami: Helluland („Kraina płaskich skał”), obszar Zatoki Frobisher na północy (lub prawdopodobnie Cape Chidley na północy). czubek Labradoru); Markland („Kraina lasów”), najprawdopodobniej środkowe wybrzeże Labradoru; a najdalej na południe Winland, prawdopodobnie obszar otaczający Zatokę Świętego Wawrzyńca. Dalsze wyprawy do Winlandii były później prowadzone przez rodzeństwo Leifa, Thorsteina (którego pogoda zmusiła do zawrócenia, zanim dotarł do Vinlandu), Thorvald i Freydis, a także przez Islandczyka Thorfinna Karlsefniego.