Latarnia morska (Pharos) w Aleksandrii

Ukończono ok. 240 pne

Latarnia morska w Aleksandrii na maleńkiej wyspie Pharos w porcie Aleksandrii w Egipcie jest archetypem wszystkie kolejne latarnie morskie i był jednym z siedmiu cudów starożytnego świata. Był to jeden z ostatnich z oryginalnych Siedmiu Cudów, który został zniszczony po wielokrotnych trzęsieniach ziemi, które zamieniły większość pierwotnej konstrukcji w gruzy, a sułtan Egiptu przekształcił ją w średniowieczny fort około 1480 roku.

został zlecony przez pierwszego Ptolemeusza, greckiego generała, który pozostał w tyle, by rządzić po podbiciu Egiptu przez Aleksandra Wielkiego, wkrótce po tym, jak Ptolemeusz ogłosił się faraonem w 305 roku pne. Budowa rozpoczęła się około 280 roku pne za panowania jego syna i trwała około 33 lata, kosztem szacowanym na dwa razy więcej niż koszt Partenonu.

Wieża została zbudowana w trzech etapach o zmniejszających się rozmiarach i miał ponad 300 stóp wysokości. Przez wieki była to jedna z najwyższych budowli stworzonych przez człowieka na świecie, zajmując drugie miejsce za Wielką Piramidą w Gizie. Jego światło dostarczał ogień płonący w pobliżu szczytu każdej nocy i było wzmacniane przez lustro z polerowanego brązu. Wiele starożytnych opisów wieży opisuje posąg znajdujący się na szczycie wieży i chociaż wielu historyków uważa, że pierwotnie był to posąg Zeusa, mógł zostać zmieniony na przedstawienie wielu różnych bogów lub władców na przestrzeni wieków.

Po wiekach zagubienia ruiny zostały ponownie odkryte na dnie portu w Aleksandrii w 1994 roku i dziś można je odwiedzić podczas nurkowania.