Komisja Izby Reprezentantów ds. Działalności Antyamerykańskiej

Komisja Izby Reprezentantów ds. Działalności Antyamerykańskiej (HUAC), komisja Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych, powołana w 1938 r. Pod przewodnictwem Martina Diesa, która lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku w rzekomą działalność komunistyczną. Wśród badanych było wielu artystów i artystów, w tym Hollywood Ten, Elia Kazan, Pete Seeger, Bertolt Brecht i Arthur Miller. Richard Nixon był aktywnym członkiem pod koniec lat czterdziestych XX wieku, a najbardziej znanym przypadkiem komitetu był prawdopodobnie Alger Hiss.

W kwietniu 1948 roku Komisja Izby Reprezentantów (HUAC) wysłała na parkiet głosować nad ustawą, której współautorami byli Nixon i rep. Karl Mundt, która miała na celu zakazanie wielu działań Partii Komunistycznej, ale nie zakazanie jej całkowicie; ustawa została przyjęta przez Izbę, ale przegrała w Senacie. Twierdząc, że potrzeba ustawodawstwa „kontrolującego działalność komunistyczną” była niekwestionowana, w ustawie stwierdzono częściowo:

Dziesięć lat śledztwa prowadzonego przez Komisję ds. Działalność amerykańska i jej poprzednicy ustalili, że: (1) ruch komunistyczny w Stanach Zjednoczonych jest kontrolowany przez zagranicę; (2) jego ostatecznym celem w stosunku do Stanów Zjednoczonych jest obalenie naszych wolnych amerykańskich instytucji na korzyść komunistów. totalitarna dyktatura ma być kontrolowana z zagranicy; (3) że jej działalność jest prowadzona w sposób tajny i konspiracyjny; oraz (4) że jej działalność, zarówno z powodu niepokojącego marszu sił komunistycznych za granicę, jak i ze względu na zakres i charakter komunistycznych działania w Stanach Zjednoczonych stanowią bezpośrednie i potężne zagrożenie dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych i amerykańskiego stylu życia.

Działania HUAC doprowadziły do kilku wyroków skazujących za pogardę dla Kongresu i umieszczenia na czarnej liście wielu, którzy odmówili odpowiedzi na jej pytania. Bardzo kontrowersyjny ze względu na swoją taktykę, HUAC był krytykowany za łamanie praw wynikających z Pierwszej Poprawki. Jego wpływ osłabł w latach sześćdziesiątych; w 1969 roku przemianowano go na Komitet Bezpieczeństwa Wewnętrznego, aw 1975 roku został rozwiązany.