Kolibry w nocy. Niesamowite fakty!

Kolibry to naprawdę jedne z najpiękniejszych i najbardziej niesamowitych ptaków na świecie. Ale czy wiesz, co robią w nocy? Przyglądamy się życiu kolibrów w nocy, co robią i dlaczego te czynności są ważne dla ich przetrwania.

Czy kolibry są aktywne nocą czy są aktywne w nocy?

Kolibry zwykle żerują intensywnie rano, w godzinach wieczornych i zaczynają opadać za około pół godziny przed zmroku. Ale w niektórych miejscach – zwłaszcza jeśli jest sztuczne oświetlenie, takie jak oświetlenie werandy – kolibry mogą w rzeczywistości dobrze żerować w nocy, zwykle podczas cieplejszej pogody. Kolibry latają również w nocy, ale prawie zawsze dzieje się to podczas migracji.

Kolibry i sen

Kiedy kolibry śpią, przechodzą w stan podobny do hibernacji zwany Torpor (wymawia TOR-per). To naprawdę głęboki sen. Ich metabolizm spadnie do jednej piętnastej (1/15) normy. Temperatura ich ciała spadnie do poziomu hipotermii. Ich tętno spadnie do około 50 uderzeń na minutę. Ich oddech zwolni do tego stopnia, że wygląda na to, że przestali oddychać. Śpiąc w ten sposób, kolibry mogą zaoszczędzić do 60% dostępnej energii.

Koliber osiedli się w ulubionym miejscu, które według nich jest bezpieczne. Jeśli koliber jest samicą z gniazdem młodych kolibrów, które nie potrafią się o siebie zatroszczyć, kolibra matka usiądzie na gnieździe.
Kiedy kolibry śpią i są w stanie otępienia, wiadomo, że wiszą do góry nogami. Jeśli znajdziesz kolibra, który wisi do góry nogami i wygląda na martwego, jest bardziej prawdopodobne, że po prostu śpi. Prawdopodobnie nawet nie zareagują, jeśli ich dotkniesz. Jeśli to możliwe, zostaw je w spokoju, a obudzą się, gdy zrobią się cieplej. Pełne wyzdrowienie z letargu zajmuje kolibrze od 20 minut do godziny. Kiedy już wstają, pierwszym zadaniem jest jedzenie. Kolibry zjadają 25% dziennego spożycia, gdy tylko odzyskają przytomność.

Jak kolibry przeżywają mroźne zimowe noce?

Czasami, z nie do końca jasnych powodów, pojedyncze ptaki pozostają na zimę, a czasami przeżywają. Tak więc wraz ze wzrostem średnich temperatur sezonowych kolibry coraz częściej stają się mieszkańcami całorocznymi poza ich tradycyjnym zasięgiem. Annas Hummingbird to jeden gatunek, którego zasięg stale się rozszerzał na północ, gdy sezonowe temperatury stały się łagodniejsze. W ten sposób ptak ten jest obecnie częstym bywalcem przez cały rok na północno-zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, a nawet w niektórych częściach Kanady.

Jak większość ludzi wie, kolibry żywią się nektarem kwiatowym, który jest kuszącym „prezentem” wysokoenergetycznych cukrów dostarczanych przez kwiaty w zamian za zapylanie. Oprócz nektaru kolibry zjadają również duże ilości małe owady, które są pełne wysokoenergetycznych tłuszczy, a także niezbędnych białek. Ze względu na ich ogromne zapotrzebowanie metaboliczne, kolibry mają żarłoczny apetyt, co odpowiada przeciętnemu człowiekowi spożywającemu całą lodówkę pełną pożywienia, kolibry jedzą około 2 do 3 razy więcej masa ciała w nektarze kwiatowym i małych owadach każdego dnia.
Oprócz tego, że należą do najmniejszych ze wszystkich zwierząt stałocieplnych, kolibry nie mają również izolujących, puszystych piór, które są typowe dla wielu innych zwierząt. gatunek ird. Nawet śpiące kolibry mają ogromne zapotrzebowanie metaboliczne, które należy spełnić, aby przetrwać noc, kiedy nie mogą żerować. Aby sprostać temu energetycznemu wyzwaniu, kolibry oszczędzają wystarczająco dużo energii, aby przetrwać zimne noce, obniżając w nocy wewnętrzny termostat, przechodząc w hipotermię. Ten zredukowany stan fizjologiczny jest ewolucyjną adaptacją określaną jako letarg. W ten sposób ospały koliber zużywa do 50 razy mniej energii niż w stanie przebudzenia.

Migracja w nocy

Podczas migracji kolibry zazwyczaj latają w dzień i śpią w nocy. Kiedy kolibry rubinowate przelatują nad Zatoką Meksykańską podczas wiosennych i jesiennych migracji, nie ma gdzie lądować, aby spać, więc wydaje się, że te kolibry muszą spędzić przynajmniej część tego czasu latając w ciemności.

Kolibry rubinowate widziano, jak opuszczały
Rockport TX o zmierzchu, aby udać się przez Zatokę Meksykańską. Ta 500-milowa podróż trwa około 20 godzin, ale przelatuje bez przerwy przez Zatokę Meksykańską jest ważną częścią procesu selekcji naturalnej, która sprawiła, że te małe ptaki są tak wytrzymałe, ale niestety nie wszystkie z nich przeszły najtrudniejszy test. Przed opuszczeniem lądu kolibry podwajają swoją wagę, jedząc w celu dodania tłuszczu jako rezerwy energii .Te, które nie dodają wystarczająco dużo tłuszczu, nie zrobią tego, a ich geny nie są przekazywane dalej.

Autor the way – Rufous hummingbird ma najdłuższą migrację ze wszystkich
gatunków kolibrów. Te kolibry latają ponad 3000 mil od ich terenów lęgowych na Alasce i Kanadzie do zimowego siedliska w Meksyku.