Kim byli Esseńczycy? Fakty i znaczenie z Biblii

Esseńczycy byli małą, separatystyczną grupą, która wyrosła z konfliktów epoki Machabeuszy, do czasu odkrycia Zwojów znad Morza Martwego w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. . Podobnie jak faryzeusze, podkreślali ścisłe przestrzeganie prawa, ale uważali kapłaństwo świątyni za zepsute i odrzucali większość rytuałów świątynnych i systemu ofiarnego. Jednak w Biblii nigdy nie wspomniano o Esseńczykach, w przeciwieństwie do faryzeuszy i saduceuszy.

Wspomniani przez kilku starożytnych pisarzy (takich jak Filon z Aleksandrii, Józef Flawiusz i Pliniusz Starszy), dokładna natura Esseńczyków nadal nie jest pewne, chociaż ogólnie przyjmuje się, że społeczność Qumran, która wyprodukowała Zwoje znad Morza Martwego, była grupą esseńczyków. Pliniusz liczył grupę około 4000 ludzi.

Imię Esseńczycy nie było imieniem wybranym przez samą grupę, ale raczej nadawanym przez uczonych i pisarzy. Społeczność Qumran odnosiła się do siebie jako „Synowie Sadoka”, „Ludzie ze społeczności”, „Członkowie Przymierza”, „Synowie Światła” itd. Dyskutuje się, że rdzenne znaczenie Esseńczyków oznacza „Skromni, ”„ Milczący ”lub może„ pobożni ”.

Co się stało z Esseńczykami?

Ponieważ byli przekonani, że są prawdziwą resztką, ci Qumran Esseńczycy rozdzielili się z judaizmu w ogóle i poświęcili się osobistej czystości i przygotowaniu do ostatecznej wojny między „Synami Światła i Synami Ciemności”.

Praktykowali apokaliptyczną wiarę, spoglądając wstecz na wkład ich „Nauczyciela Sprawiedliwości” i naprzód na nadejście dwóch, a być może trzech Mesjaszów. Zniszczenie wydaje się jednak, że świątynia w 70 rne zadała śmiertelny cios ich apokaliptycznym oczekiwaniom.

Esseńczycy i chrześcijaństwo

Podjęto próby zrównania aspektów wiary wspólnoty Qumran z początkami chrześcijaństwa. Niektórzy widzieli prototyp Jezusa w swoim „Nauczycielu Sprawiedliwości” i zarówno Janowi Chrzcicielowi, jak i Jezusowi przydzielono członkostwo w tej sekcie. Istnieje jednak tylko powierzchowna, spekulatywna podstawa dla tych przypuszczeń (np. Chociaż Pismo Święte nie wspomina o Esseńczykach, ich ascetyczny styl życia można porównać do czasu spędzonego na deserach Jana Chrzciciela, jak zapisano w Mt 3).