KHARON (Polski)

Grecka mitologia > > Greccy bogowie > > Podziemni bogowie > > Charon (Kharon)

KHARON (Charon) był Przewoźnikiem Umarłych, demonem podziemia (duchem) w służbie Król Haides. Hermes Psykhopompos (Przewodnik po umarłych) zebrał cienie zmarłych z górnego świata i poprowadził ich do brzegów Akherousian (Acherusian) zaledwie w podziemiu, gdzie Kharon przetransportował ich przez wody do Haides w swojej łodzi. Jego wynagrodzeniem była jedna moneta obolos, która została umieszczona w pysku zwłok podczas pogrzebu. Ci, którzy nie otrzymali właściwego pochówku, nie byli w stanie uiścić opłaty i musieli wędrować po ziemskiej stronie Akheron (Acheron), nawiedzając świat jako duchy.

Kharon był przedstawiany w starożytnej greckiej sztuce jako brzydki, brodaty mężczyzna z zakrzywionym nosem, w stożkowym kapeluszu i tunikie. Został pokazany stojąc w swojej łodzi trzymającej tyczkę, tuż przed otrzymaniem cienia od Hermesa Psykhopompos (Psychopomp).

Etruskowie ze środkowych Włoch zidentyfikowali go z jednym ze swoich demonów podziemia, któremu nadano imię Charun po Postać grecka. Przedstawiano go jako bardziej odrażające stworzenie z niebieskoszarą skórą, ustami z zębami, haczykowatym nosem i czasami udrapowanymi wężami ramionami. Jego atrybutem był duży, dwugłowy młotek.

Zdjęcie po prawej Perseus Project, lipiec 2000: „Charon, przewoźnik, przygotowuje się do przewiezienia duszy przez Acheron do Hadesu. Nosi czerwoną tunikę (exomis ) i stożkowaty kapelusz (pilos). W jednej ręce trzyma wiosło, w drugiej opiera się na rufie swojej łodzi. Po prawej jego pasażer, kobieta w czarnym chitonie. wysokie trzciny rzeki. ”

RODZINA CHARONA

RODZICE

EREBOS & NYX (Inne odniesienia)

ENCYCLOPEDIA

CHARON (Charôn), syn Erebosa, sędziwego i brudnego przewoźnika z niższego świata, który w swojej łodzi przenosił cienie zmarłych – choć tylko ci, których ciała zostały pochowane – po drugiej stronie rzek niższego świata. (Virg. Aen. Vi. 295, & c .; Senec. Herc. Fur. 764.) Za tę usługę płacono mu w każdym cieniu obolusem lub danace, który moneta została umieszczona w ustach każdego martwego ciała przed jego pogrzebem. To pojęcie Charona wydaje się być późnym początkiem, ponieważ nie występuje u żadnego z wczesnych poetów Grecji. (Paus. X. 28. § 1; Juven. III. 267; Eustath. Ad Hom. Str. 1666.) Charon był reprezentowany w Lesche of Delphi przez Polygnotusa.

Źródło: Słownik biografii i mitologii greckiej i rzymskiej.

KLASYCZNE CYTATY LITERATURY

CHARON FERRYMAN OF THE DEAD

Ajschylos, Siedem przeciw Tebom 854 i nast. (tłum. Weir Smyth) (tragedia grecka C5. pne):
” Ale płyńcie na wietrze rozpaczy, moi przyjaciele, o waszej głowie twoimi rękami „szybki ruch w transporcie zmarłych, ten uderzenie, które zawsze powoduje, że święty, luźny, ubrany na czarno statek przepływa nad Akheron (Acheron) do niewidzialnej krainy tutaj Apollon nie chodzi, bez słońca kraina, która przyjmuje wszystko mężczyzn. ”

Eurypides, Alcestis 252 ff (tłum. Vellacott) (tragedia grecka C5 pne):
„ Alkestis (Alcestis): Widzę go tam przy wiosłach jego małej łodzi na jeziorze , przewoźnik zmarłych, Kharon (Charon) z ręką na wiosle i woła mnie teraz. „Co cię trzyma? Pośpiesz się, powstrzymujesz nas. „Wzywa mnie ze złą niecierpliwością.”

Eurypides, Alcestis 361:
„Przewoźnik duchów, Kharon przy swoim wiosle”.

Eurypides, Alcestic 439 ff:
„Refren: Stary człowiek, który siedzi za wiosłem sterowym i promuje zmarłych, wie, że jesteś najodważniejszą z żon, jaka kiedykolwiek została przewieziona przez jezioro Akheron (Acheron ) w łodzi wiosłowej. „

Eurypides, Alcestis 455 ff:
” Refren: Och, że to było w mojej mocy i że miałem siłę, by wyprowadzić cię z ciemności śmierci z powrotem na światło wiosła na zatopionej rzece. ”

Platon, Phaedo 112e (tłum. Lamb) (grecki filozof C4th BC):
„Teraz, gdy zmarli przybyli na miejsce, gdzie każdy jest prowadzony przez jego geniusz (daimon), najpierw są sądzeni i skazani, ponieważ żyli dobrze i pobożnie lub nie. nie żyli ani dobrze, ani źle, udaj się do Akheronu (Acheron) i wsiadając na przeznaczone dla nich statki, dotrzyj do nich nad jezioro; tam mieszkają i są oczyszczeni, a jeśli popełnili jakąkolwiek krzywdę, są rozgrzeszeni, płacąc kara za swoje złe uczynki i dobre uczynki otrzymują nagrodę, każdy według swoich zasług. „

Callimachus, Hecale Fragment 31 (od Suidas):
„Tylko dlatego w tym mieście zmarli nie wnoszą opłaty za prom, tak jak jest w zwyczaju, że inni noszą w ustach, aby zapłacić za przejazd statkiem Akheron (Acheron) (drachma).

Callimachus, Hecal e Fragment 31 (z Etymologicum Graecum s.v. Danakes):
„Danakes (Danaces): bardziej barbarzyńska moneta niż obol, który kiedyś był wkładany do ust zmarłych.”

Strabon, Geografia 8. 6. 12 (tłum. Jones) (grecki geograf od C1 do C1 po Chr.):
„Powszechnie mówi się, że zejście do Haides w kraju Hermionian jest drogą na skróty, i dlatego nie wkładają pieniędzy na przelot do usta ich zmarłych. ”

Pauzaniasz, Opis Grecji 10. 28. 1 ff (tłum. Jones) (grecki dziennik podróży C2nd AD):
„ Druga część zdjęcia, ta na po lewej przedstawia Odyseusza, który zstąpił do tak zwanego Haides, aby zapytać duszę Teejrezjasza (Tejrezjasza) o jego bezpieczny powrót do domu. Przedstawione obiekty są następujące. Jest woda jak rzeka, wyraźnie przeznaczona dla Akheronu (Acheron ), z rosnącymi w niej trzcinami; kształty ryb wydają się tak mgliste, że uznasz je za cienie, a nie za rybę. Na rzece jest łódź, a przewoźnik przy wiosełach.
Polygnotos szedł za nią, ja thi nk, wiersz zwany Minyas. Bo w tym wierszu pojawiają się wersety odnoszące się do Tezeusza i Peirithousa (Pirithous): – „Następnie łódź, na której zaokrętowano zmarłych, którą sterował stary przewoźnik, Kharon (Charon), nie znaleźli w jego cumach”. br> Z tego powodu Polignotos również namalował Kharona jako człowieka mocno dotkniętego latami.
Ci, którzy są na pokładzie łodzi, nie są do końca wyróżnieni. Tellis pojawia się jako młodzieniec od lat, a Kleoboia (Cleoboea) jako wciąż dziewica, trzymając na kolanach klatkę piersiową, jaką zwykle robią dla Demeter. Wszystko, co słyszałem o Tellis, to to, że Arkhilokhos (Archilochus), poeta, był jego wnukiem, podczas gdy o Kleoboii mówią, że była pierwszą, która przywiozła Orgię (Tajemnice) Demeter na Thasos z Paros.
Na brzegu Akheron pod łodzią Kharona znajduje się znacząca grupa, składająca się z mężczyzny, który był niegrzeczny dla swojego ojca i teraz jest przez niego dławiony. Dawni mężczyźni bowiem odnosili się do swoich rodziców z największym szacunkiem, jak możemy wywnioskować między innymi z tych w Katanie zwanych Pobożnymi. . .
Blisko mężczyzny na zdjęciu Polygnotos, który maltretował swojego ojca i za to pije swój kielich nieszczęścia w Haides, jest mężczyzna, który zapłacił karę za świętokradztwo. Kobieta, która go karze, jest biegła w stosowaniu trujących i innych narkotyków. „

Virgil, Eneid 6. 299 (tłum. Day-Lewis) (rzymski epos, C1-sze pne):
” Stąd jest droga, która prowadzi do ponurych wód Acheron. Tutaj gotuje się wir z błotem i ogromnymi wirami wody, tryskającymi po oślizgłym piasku Cocytos.
Straszny przewoźnik pilnuje przeprawy przez rzekę, Charon: jest okropnie brudny, z krzakiem zaniedbanej białej brody na brodzie, z oczami jak dysze ognia, a brudny płaszcz wciąga się w dół, zawiązany na jego ramionach. Osadza łódkę na tyczkach, pilnuje żagli, jest całą załogą tego rudego wherry, które przewozi zmarłych – starożytny teraz, ale starość boga jest zielona i soczysta.
Tędy szybko i cały tłum płynie wzdłuż brzegu: były tam matrony i mężczyźni, i były tam wielkie bohaterowie o sercach zakończonych ziemskim życiem, chłopcy i niezamężne panny, młodzi mężczyźni złożeni na stosie na oczach rodziców; niezliczone jak liście opadające w lesie podczas pierwszych jesiennych przymrozków. . . Tak więc wszyscy stali, każdy błagając o przewiezienie ich pierwszy, z rękami wyciągniętymi w tęsknocie za brzegiem za rzeką. Ale gburowaty przewoźnik wchodzi teraz na pokład tej, teraz tej grupy, podczas gdy innych trzyma z daleka od gontu. Eneasz, zdumiony i poruszony wielkim poruszeniem, powiedział: – „Powiedz mi, Sybilla, co to znaczy zbieranie się nad rzeką? Jaki cel mają te dusze? Na jaką różnicę niektórzy zawracają, podczas gdy inni zamiatają mizerną wodę?
Na które długowieczna Sybilla odpowiedziała tę krótką odpowiedź: – O synu Anchisesa, lędźwiach i prawdziwie urodzonym potomstwie nieba, to, co widzisz, jest zwykłym Cocytos, stygijskim mokradłem, przez którego tajemnicę nawet bogowie, przysięgając, boją się być wyrzeknięci. Cały ten tłum, który widzisz, jest bezradny. niepogrzebany: ten przewoźnik to Charon: ci, których przewozi, zostali pochowani. Nikt nie może zostać zabrany z brzegu tego szorstkiego głosu rzeki, aż spoczną jego kości. W przeciwnym razie będzie musiał nawiedzać to miejsce przez sto lat, zanim „pozwolą mu w końcu wrócić do upragnionego strumienia”.

Virgil, Eneid 6. 383 ff:
„zbliżył się do rzeki. Teraz, kiedy przewoźnik ze Styksu zauważył, jak przewlekają bezgłośne drewno i pędzą do brzegu, przywołał ich, agresywnie krzycząc na nich, zanim zdążyli przemówić: – Kimkolwiek jesteś, który zbliża się do mojej rzeki, niosąc broń, zatrzymaj się! Trzymaj się z daleka i powiedz mi, dlaczego przyszedłeś! To kraina duchów, snu i sennej nocy: żyjącym nie wolno korzystać ze stygijskiego promu. Nie bezkarnie wziąłem Herkulesa, gdy przybył na tę wodę, nie Tezeusza ani Peirithousa, chociaż ich ród był boski, a ich mocom nie można było się oprzeć. Herkules chciał wyciągnąć na ługę psa stróżującego Hadesu, nawet z tronu naszego monarchy, i wywlókł go drżąc: pozostali próbowali porwać naszą królową z sypialni jej pana ”.
Kapłanka z Apollo odpowiedział mu krótko: – „Nie ma tu dwulicowości, więc uspokój umysł; ta broń nie oferuje przemocy: ogromny pies stróżujący w swojej budzie może szczekać na zawsze i straszyć martwych bezkrwawych. aby spotkać się z ojcem w cieniu Zaświatów. Jeśli nie poruszył cię widok tak wielkiej wiary, musisz to rozpoznać… – I tam odsłoniła złotą gałązkę, która była ukryta w jej szacie. Jego gniew nastrój się uspokaja. Nic więcej nie jest powiedziane. Charon jest zdumiony, gdy po tak długim czasie zobaczył ten magiczny dar, konar, który został nadany przez los; odwraca swoją ponurą łódź i kieruje ją w stronę brzegu. Następnie, wypierając dusze, które siedziały wzdłuż jego ławki i oczyszczając pomosty, by zrobić miejsce dla wielkiej ramy Eneasza, zabiera go na pokład. Zrujnowany statek zatrzeszczał pod jego ciężarem i wpuszczał przez szwy wielkie pluski błotnistej wody. Bohater bezpieczny po drugiej stronie, wylądował wśród słabych trzcin na dre ary błoto płaskie. Ogromny Cerberus, potwornie spoczywający w jaskini, w obliczu ich. „

Virgil, Georgics 4. 471 ff (trans. Fairclough) (Roman bukolic C1st BC):
„Teraz, wracając śladami, uniknął wszelkich nieszczęść, a odzyskana Eurydyka zbliżała się do wyższego świata, podążając za nim. . . Zatrzymał się i na samym skraju światła, nieuważny, niestety i celowo pokonany, na Eurydykę, teraz odzyskał wzrok! W tej chwili cały jego trud rozpadł się jak woda, pakt bezlitosnego tyrana został zerwany… i od razu zniknął mu z oczu z daleka i już go nie zobaczył… ani przewoźnik Orcus nie pozwolił mu ponownie przejść przez barierę. z bagien. Co mógł zrobić? Dokąd skręcić, dwukrotnie okradany z żony? Jakimi łzami porusza piekło? Do jakich bóstw kierują jego modlitwy? Ona rzeczywiście, już śmiertelnie zimna, unosiła się na wodzie w stygijskiej barce. „

Propertius, Elegies 3. 18 ff:
„Tu wszyscy przyjdą, tutaj najwyższa i najniższa klasa: jest to zła, ale jest to ścieżka, którą wszyscy muszą kroczyć; wszyscy muszą uspokoić trzy głowy szczekającego psa stróżującego i wsiądź na okropną łódź siwobrodego, której nikt nie przegapi. . . Ale dla ciebie niech przewoźnik przekaże do miejsca, do którego prowadzi cienie prawych ciała, które nie jest już dzierżawione przez twoją duszę. „

Propertius, Elegies 4. 7 ff:
” Wzdłuż brudnej rzeki wyznaczono dwie siedziby i cały gospodarz wiosłuje w ten czy inny sposób. W jednym fragmencie pojawia się cudzołożna Klitajmestra i królowa Kreteńska, której spryt wymyślił drewnianą potworność krowy. Ale spójrz, druga grupa spieszy się w naczyniu ozdobionym girlandami, gdzie radosna bryza delikatnie wachluje róże Elizjum ”.

Propertius, Elegies 4. 7 ff:
„ Nie odrzucaj marzeń, które przechodź przez Bramę Sprawiedliwych: kiedy przychodzą prawe sny, mają wagę prawdy. Nocą dryfujemy za granicę, noc uwalnia uwięzionych Cieni. . . O świcie prawo zmusza nas do powrotu na wody Lethe: wchodzimy na pokład, przewoźnik liczy załadowany ładunek.

Cicero, De Natura Deorum 3. 17 (tłum. Rackham) (rzymski retor C1st B.C.):
„Orcus jest także bogiem, a legendarne strumienie niższego świata, Acheron, Cocytus i Pyriphlegethon, a także Charon i Cerberus mają być uważane za bogów. Nie, mówisz, musimy wyznaczyć granicę na to; cóż, Orcus też nie jest bogiem. „

Seneca, Hercules Furens 726 ff:
” Rockowy żałobnik „erhanguje leniwe ławice, gdzie fale są powolne, a nudne zwykłe jest odrętwiały. Ten strumień prowadzi stary człowiek, ubrany w obrzydliwy strój i na widok odrażający, a promy nad trzęsącymi się cieniami. Jego broda zwisa zaniedbana; węzeł zawiązuje zniekształcone fałdy jego szaty, wymizerowany zapadnięte policzki, sam swoim własnym wioślarzem, z długą tyczką kieruje swoim statkiem. Teraz, po rozładowaniu ładunku, kieruje swoją łódź w stronę brzegu, ponownie szukając duchów; Alcides domaga się przejścia, podczas gdy tłum się cofa. Zaciekły Charon woła: „Dokąd w takim pośpiechu, śmiały człowieku? Zatrzymaj tam swoje przyspieszone kroki.” Nie zwlekając, syn Alcmeny „o” przewozi przewoźnika własną tyczką i wskakuje na pokład Statek, wystarczający dla całych narodów, tonie nisko pod jednym człowiekiem, a gdy zajmuje on swoje miejsce, łódź z nadwagą z kołyszącymi się burtami pije w Lecie na obu rękach. Potem potwory, które pokonał, wpadają w panikę, zaciekłe Centaury i Lapithae, które za dużo wina rozpaliły wojnę; a szukając najdalszych bagien Stygii, praca Lerny wbija się głęboko w jego żyzne głowy.

Seneca, Oedipus 164 ff:
„Dark Mors, śmierć otwiera szeroko jego chciwe, rozwarte szczęki i rozkłada wszystkie swoje skrzydła, a wioślarz, który pływa po niespokojnym strumieniu obszerną łodzią, twardą i wytrzymałą na swoją energiczną starość, z trudem może cofnąć ramiona zmęczone ciągłym tłuczkiem, zmęczone przewozem świeżego tłumu. / p>

Valerius Flaccus, Argonautica 1. 730 ff (tłum. Mozley) (rzymski epos C1-sza ne):
„Następnie uspokoił boginię potrójnej formy i ostatnią ofiarą złożył modlitwę do Stygijczyka siedziby, wkrótce próbując cofnąć zaklęcie, które wkrótce okaże się przekonujące; bo bez tego żaden cienki Cień nie zabierze ciemnemu przewoźnikowi i związani staną u ujścia Orcusa. „

Valerius Flaccus, Argonautica 6. 148 ff:
” Najpotężniejsi spośród nich w sztuce Stygii Nadchodzi Coastes. . . radość z jeziora Awernii, radość dla przewoźnika tej nocy bez zmartwień i Latonii, że może jeździć w bezpiecznym niebie. ”

Statius, Tebaid 4. 410 i nast. (Tłum. Mozley) (epos rzymski, pierwszy rok ne):
„Otwórz w odpowiedzi na moje poznanie cichych miejsc i pustej pustki surowej Persefony i wyślij tłum, który czai się w pustej nocy; pozwól przewoźnikowi wiosłować z powrotem przez Styks z jęczącą korą. „

Statius, Thebaid 8. 10 ff:
” Potem leniwe meresy i spalone jeziora rozbrzmiewają jękiem, a blada bruzda ducha -noszący strumień woła, że nowa przepaść rozdzieliła Tartarus w jego głębiny, a Grzyny (duchy) zostały wpuszczone przez rzekę, a nie jego własną. ”

Statius, Thebaid 11. 587:
” Jego siwe włosy i broda są brudne i poplamione pradawną krwią, a loki zakrzepłe od krwi zasłaniają nawiedzoną przez furię głowę; głęboko zapadnięte są jego policzki i oczy, i brudzą ślady wykorzenienia wzroku… To tak, jakby bruzdarz ospałego Avernusa przez wstręt do Grzyw (Cieni) miał opuścić swoją korę i wyjść na świat ponad i straszyć słońce i blade gwiazdy, chociaż sam nie mógł długo znieść powietrza nieba; w międzyczasie długa opowieść narasta, gdy przewoźnik pływa, a na wszystkich brzegach czekają na niego wieki. ”

Statius, Thebaid 12. 557:
„ Przewoźnik z Lethe ”wypiera ich z Brama stygijska i utrzymuje je niepewnie w powietrzu między światami nieba i piekła (Erebus). ”

Statius, Silvae 2. 1. 183 i nast. (Tłum. Mozley) (poezja rzymska C1st AD):
„Odłóż na bok swoje obawy i nie bój się już Letusa: Cerberus z potrójnymi szczękami nie będzie na niego szczekał, żadna Siostra nie straszy go płomieniami i potężnymi hydrami; nie, nawet ponury marynarz chciwej łodzi zbliży się do jałowych brzegów i spalonego przez ogień brzegu, aby chłopiec mógł łatwo wejść na pokład.

Apuleius, The Golden Ass 6. 18 i nast. (tłum. Walsh) (powieść rzymska 2. n.e.):
„Dotrzesz do martwej rzeki, której przewodniczy Charon. Stanowczo domaga się opłaty, a gdy ją otrzymuje, przewozi podróżnych swoim zszytym statkiem na dalszy brzeg. (Tak więc nawet wśród umarłych chciwość cieszy się życiem; nawet ten wielki bóg Charon, który zbiera podatki dla Dis, nie robi nic za nic. Biedny człowiek na granicy śmierci musi znaleźć swój los i nikt mu nie pozwoli Oddychaj ostatnim, dopóki nie przygotuje miedzi.) Musisz pozwolić temu nędznemu starszemu wziąć za twoją taryfę jedną z monet, które masz nosić, ale musi wyjąć ją z twoich ust własnymi rękami. Z drugiej strony, gdy przekroczysz leniwy strumień, stary człowiek, teraz martwy, podpłynie do ciebie, a podnosząc rozkładające się ręce, będziesz błagać cię, abyś wciągnął go do łodzi; ale nie możesz być wzruszony uczuciem litości, bo to nie jest dozwolone. . Kiedy zdobędziesz to, co ci daje, musisz wrócić. . . musisz dać chciwemu marynarzowi jedną monetę, którą powstrzymałeś, i ponownie za rzeką musisz odtworzyć swoje wcześniejsze kroki i powrócić do harmonii niebiańskich „gwiazd”.

Nonnus, Dionysiaca 36 200 ff (tłum. Rouse) (grecki epos C5 ne):
„Lethe została zakrztuszona tą wielką mnogością zwłok przyniesionych nisko i rozrzuconych ze wszystkich stron. Haides podniósł poprzeczkę w ciemności i szerzej otworzył swoje bramy dla zwykłej rzezi; gdy schodzili do dołu, brzegi rzeki Kharon „s (Charon”) odbijały się echem dudnienia Tartaros.

Suidas sv Kharon:
„Kharon (Charon): A pytania i uwagi związane z jego promem pochodzą od Kharona:„ Kto odpocząć od złych trudów i kłopotów? ”„ Kto na Równinę Lety? ”Utworzył miejsce w Hades w ten sposób opisany, a także jako Kamień Auainosa: „Kto do wełny osła?” W ten sposób opisują to, co jest bezużyteczne, ponieważ wełna osła nie jest użyteczna. Przysłowie jest również wypowiadane na wypadek czego jest nieskończona. ”

Suidas sv Kharoneios thura:
„Kharoneios thura (drzwi Kharona): Jedne drzwi więzienia, przez które prowadzono skazańców na śmierć. A Arystofanes w bogactwie: „Kharon (Charon) daje ci token”. To znaczy „zaraz umrzesz”.

Suidas sv Danake:
„Danake: To nazwa monety, którą w dawnych czasach dawali zwłokom, gdy je chowali, jak opłata za przejazd statkiem nad Akherousią (Acherusia). Akherousia to jezioro w Haides, które krzyżują zmarli, a gdy to robią, przekazują wspomnianą monetę przewoźnikowi. ”

Suidas sv Tis eis anapaulas:
„ Tis eis anapaulas (Who is idąc na odpoczynek?): Są to pytania i uwagi Kharona (Charona) związane z jego promem: „ Kto odpocząć od złych trudów i kłopotów? „ Kto na Równinę Lety? Utworzył miejsce w Haides tak opisane; również jako Kamień Auainos. „Kto wyplótł osła?” W ten sposób opisują to, co jest bezużyteczne, skoro wełna osła jest nieprzydatna. Przysłowie jest również wypowiadane w przypadku tego, co jest nieskończone, tak jak mówimy „Ty dekorujesz garnek”. W Haides sprawy toczą się bez końca. ”

KULT CHARONA

Sanktuarium poświęcone Kharonowi (Charonowi), tak zwanemu Kharonionowi (Charonium), zwykle składające się z wulkanicznej lub termicznej jaskini związanej z kultem Haidesa i Persefony.

I. Miasto ACHARACA (AKHARAKA) w Caria (Karia) (Azja Mniejsza)

Strabon, Geografia 14. 1. 44 (tłum. Jones) (grecki geograf od C1 do C1 po Chr.):
„Na drodze między Tralleians a Nysa to wieś Nysajczyków, niedaleko miasta Akharaka (Acharaca), gdzie znajduje się Ploutonion (Plutonium) (Sanktuarium Plouton), z kosztowną świętą dzielnicą i świątyniami Plouton (Pluton) i Kore (Core), a także Kharonion (Charonium) (Sanktuarium Kharona), jaskinia położona ponad świętym obszarem, z natury cudowna; bo mówią, że ci, którzy są chorzy i zwracają uwagę na lekarstwa przepisane przez tych bogów, uciekają się tam i mieszkają w wiosce w pobliżu jaskini wśród doświadczonych kapłanów, którzy za nich śpią w jaskini i przez sny przepisują lekarstwa. Są to także ludzie, którzy wzywają uzdrawiającą moc bogów. I często wprowadzają chorych do jaskini i zostawiają ich tam, aby przez wiele dni pozostawali w ciszy, jak zwierzęta w ich lochach, bez jedzenia. Czasami chorzy zwracają uwagę również na własne marzenia, ale mimo to używają tych innych mężczyzn jako kapłanów, aby wprowadzać ich w tajemnice i udzielać im rad. Dla wszystkich innych to miejsce jest zabronione i zabójcze. Każdego roku w Akharaka (Acharaca) obchodzony jest festiwal; a zwłaszcza w tym czasie ci, którzy obchodzą święto, mogą widzieć i słyszeć o tym wszystkim; a także na święta około południa chłopcy i młodzieńcy z gimnazjum, nagi i namaszczeni oliwą, chwytają byka i niosą go w pośpiechu do jaskini; a wypuszczony byk posuwa się naprzód na niewielką odległość, upada i wydycha z siebie życie. ”

II. Wioska THYMBRIA w Caria (Karia) (Azja Mniejsza)

STAROŻYTNA GREKA SZTUKA

ŹRÓDŁA

GRECKI

RZYMSKI

BIZANTYNA

• Suidas, Suda – bizantyjski leksykon grecki C10 AD