Jaka jest największa pustynia na Ziemi?

Co przychodzi na myśl, gdy słyszysz słowo pustynia? Są szanse, że pomyślisz o słońcu, piasku i bardzo niewielkiej ilości deszczu. Być może przychodzą Ci do głowy również kaktusy, sępy, płaskowyże i skorpiony, a może wielbłądy i oazy? Ale tak naprawdę pustynie pojawiają się we wszystkim kształty i rozmiary, i znacznie się różnią w różnych częściach świata.

Podobnie jak w przypadku wszystkich ziemskich klimatów, wszystko sprowadza się na kilka podstawowych cech, które ich łączy – w tym przypadku jest to bycie jałowym, suchym i wrogim życiu. Z tego powodu możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że największa pustynia na świecie znajduje się w rzeczywistości na Antarktydzie. Jak to wygląda na krzywą kulę?

Definicja

Aby ją rozbić, pustynia to region, który jest po prostu bardzo suchy, ponieważ otrzymuje niewiele wody lub nie ma jej wcale. pustynia, na danym obszarze muszą wystąpić roczne opady w wysokości przekraczającej 250 milimetrów. Jednak opady mogą przybierać formę deszczu, śniegu, mgły lub mgły – dosłownie każdej formy wody przenoszonej z atmosfery na ziemię.

Pustynie można również opisać jako obszary, w których więcej wody jest tracone przez parowanie niż spada w postaci opadów. Dotyczy to z pewnością regionów podlegających „pustynnieniu”, gdzie wzrost temperatury (tj. zmiana klimatu) powoduje wysychanie koryt rzecznych, zmianę wzorców opadów, i obumierająca roślinność.

Pustynie są często jednymi z najgorętszych i najbardziej niegościnnych miejsc na Ziemi, czego przykładem jest Sahara w Afryce, pustynia Gobi w północnych Chinach i Mongolii oraz Dolina Śmierci w Kalifornii. Ale mogą to być również zimne, smagane wiatrem krajobrazy, w których niewiele t o nigdy nie pada śnieg – jak na Antarktydzie i Arktyce.

Ostatecznie upał ma z tym niewiele wspólnego. W rzeczywistości dokładniej byłoby powiedzieć, że pustynie charakteryzują się niewielką lub żadną wilgocią i skrajnymi temperaturami. Podsumowując, pustynie stanowią jedną trzecią powierzchni Ziemi. Ale większość z nich znajduje się w regionach polarnych.

Antarktyda

Jeśli chodzi o rozmiar, Pustynia Antarktyczna jest największą pustynią na Ziemi, mierząc łącznie 13,8 miliona kilometrów kwadratowych . Antarktyda jest najzimniejszym, najbardziej wietrznym i najbardziej odizolowanym kontynentem na Ziemi i jest uważana za pustynię, ponieważ jej roczne opady mogą wynosić mniej niż 51 mm we wnętrzu.

Jest pokryta trwałą pokrywą lodową, która zawiera 90% słodkiej wody na Ziemi. Jedynie 2% kontynentu nie jest pokryte lodem, a ląd ten jest ściśle wzdłuż wybrzeża, gdzie zamieszkuje całe życie związane z masą lądu (tj. Pingwiny, foki i różne gatunki ptaków). Pozostałe 98% Antarktydy pokryta jest lodem o średniej grubości 1,6 km.

Nie ma tu stałych mieszkańców, ale stacje badawcze rozrzucone po całym kontynencie zamieszkuje od 1000 do 5000 naukowców – największą jest Stacja McMurdo, na krańcu Wyspy Rossa. Oprócz ograniczonej liczby ssaków, mogą tam przetrwać tylko niektóre przystosowane do zimna gatunki roztoczy, glonów i roślinności tundry.

Pomimo bardzo niewielkich opadów na Antarktydzie nadal występują potężne wichury. Podobnie jak burze piaskowe na pustyni, silne wiatry porywają śnieg i zamieniają się w zamiecie śnieżne. Burze te mogą osiągać prędkość do 320 km na godzinę (200 mil na godzinę) i to jeden z powodów, dla których kontynent jest tak zimny.

W rzeczywistości najzimniejszy temperatura kiedykolwiek zarejestrowana została zarejestrowana w radzieckiej stacji Wostok na Płaskowyżu Antarktycznym. Korzystając z pomiarów naziemnych, temperatura osiągnęła historyczny najniższy poziom -89,2 ° C (-129 ° F) w dniu 21 lipca 1983 r. Analiza danych satelitarnych wykazała prawdopodobną temperaturę około -93,2 ° C (-135,8 ° F; 180,0 K), również na Antarktydzie, 10 sierpnia 2010 roku. Jednak ten odczyt nie został potwierdzony.

Inne pustynie

Co ciekawe, druga co do wielkości pustynia na świecie jest również notorycznie zimno – Pustynia Arktyczna. Położona powyżej 75 stopni szerokości geograficznej północnej Pustynia Arktyczna zajmuje łączną powierzchnię około 13,7 miliona kilometrów kwadratowych (5,29 miliona mil kwadratowych). Tutaj całkowita ilość opadów wynosi poniżej 250 mm (10 cali), głównie w postaci śniegu.

Średnia temperatura na Pustyni Arktycznej wynosi -20 ° C, sięgając nawet -50 ° C zimą. Ale chyba najbardziej interesującym aspektem pustyni arktycznej są jej wzory słońca. W miesiącach letnich słońce nie zachodzi przez okres 60 dni, po których zimą następuje okres długotrwałej ciemności.

Trzecią co do wielkości pustynią na świecie jest bardziej znana Sahara, o łącznej powierzchni 9,4 miliona kilometrów kwadratowych. Średnie roczne opady wahają się od bardzo niskich (na północnych i południowych obrzeżach pustyni) do prawie nieistniejących w części centralnej i wschodniej. Podsumowując, większość Saraha odbiera mniej niż 200 mm (0,79 cala).

Jednak na północnych obrzeżach pustyni systemy niskiego ciśnienia znad Morza Śródziemnego powodują roczne opady w zakresie od 100 do 250 mm (3,93 – 9,84 cala). Południowe krańce pustyni – rozciągające się od wybrzeża Mauretanii po Sudan i Erytreę – otrzymują taką samą ilość opadów z południa. Środkowy rdzeń pustyni, który jest wyjątkowo suchy, doświadcza rocznych opadów poniżej 1 mm (0,04 cala).

Na Saharze temperatury są również dość intensywne i mogą wzrosnąć do ponad 50 ° DO. Co ciekawe, nie jest to jednak najgorętsza pustynia na świecie. Najgorętsza temperatura, jaką kiedykolwiek zarejestrowano na Ziemi, wyniosła 70,7 ° C (159 ° F), którą odnotowano na pustyni Lut w Iranie. Pomiary te były częścią globalnego badania temperatury przeprowadzonego przez naukowców z Earth Observatory NASA latem 2003-2009.

Krótko mówiąc, pustynie to nie tylko wydmy i miejsca, w których można spotkać Beduinów i Berberów, czyli miejsca, przez które trzeba przejechać, aby dostać się do Napa Valley. Występują na wszystkich kontynentach świata i mogą przybrać postać piaszczystych lub lodowych pustyń. Ostatecznie cechą charakterystyczną jest ich wyraźny brak wilgoci.

Pod tym względem regiony polarne są największymi pustyniami na świecie, a Antarktyda nieznacznie wyprzedza Arktykę na pierwszym miejscu. I zgodnie z tą definicją – tj. zimna, sucha i mało brak opadów – jesteśmy pewni, że w innych częściach Układu Słonecznego znajdziemy szczególnie duże pustynie. W końcu czym jest Mars, jeśli nie jednym wielkim, zimnym, suchym i wyjątkowo suchym klimatem?