Jaka jest najlepsza terapia zapobiegająca migrenie?
STOWE, VERMONT – Dostępnych jest wiele opcji leczenia migreny. Konieczne jest opracowanie strategii leczenia dostosowanych do potrzeb pacjentów. Podczas 26. dorocznego sympozjum Stowe Headache Cooperative of Headache Cooperative z Nowej Anglii, dr Peter McAllister omówił najskuteczniejsze terapie zapobiegania migrenie. Udzielił również wskazówek, jak zdecydować, kto potrzebuje terapii profilaktycznej i jak wybrać odpowiednią profilaktykę dla każdego pacjenta.
Kto potrzebuje terapii zapobiegającej migrenie?
Terapia zapobiegająca migrenie jest niedostatecznie wykorzystywana. 38% pacjentów mogłoby odnieść korzyści z terapii zapobiegającej migrenie, ale tylko od 3% do 13% faktycznie ją otrzymuje, zgodnie z wytycznymi AAN i American Headache Society z 2012 roku. Częstotliwość bólów głowy i niepełnosprawność funkcjonalna to główne kryteria decydujące o tym, którzy pacjenci wymagają leczenia profilaktycznego. Zgodnie z wytycznymi konsorcjum US Headache Consortium z 2012 r., Osobom cierpiącym na migrenę z sześcioma lub więcej dniami bólu głowy w miesiącu, czterema lub więcej dniami bólu głowy z niepełnosprawnością funkcjonalną lub trzema lub więcej dniami bólu głowy w miesiącu, co powoduje niepełnosprawność wymagającą leżenia w łóżku, należy zaproponować leki zapobiegające migrenie. Kanadyjska Grupa ds. Rozwoju Wytycznych Profilaktycznych 2012 zaleciła rozważenie terapii profilaktycznej u pacjentów, u których napady migreny mają znaczący wpływ na ich życie, pomimo odpowiedniego stosowania doraźnych leków, zarządzania wyzwalaczami i strategii modyfikacji stylu życia.
Niepełnosprawność może być ważniejszym z dwóch kryteriów. „Jeśli jesteśmy niepełnosprawni, naprawdę musimy naciskać i agresywnie podchodzić do leków zapobiegawczych” – powiedział dr McAllister, dyrektor medyczny New England Institute for Neurology and Headache w Stamford w stanie Connecticut. Podstawowa zasada, którą należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji, kto powinien otrzymać terapię zapobiegawczą jest taka, że dokładna diagnoza jest zgodna z wytycznymi Międzynarodowego Towarzystwa Bólów Głowy, trzecia edycja (ICHD-3). Dr McAllister poradził również lekarzom, aby upewnili się, że pacjenci prowadzą dzienniki bólu głowy i ustalają realistyczne cele leczenia. Podkreślił również znaczenie zrozumienia pacjentów ”. schorzenia medyczne i psychiatryczne. Na ogół leczenie farmakologiczne należy rozpoczynać od małej dawki i powoli zwiększać ją do dawki terapeutycznej. Ponadto leczenie profilaktyczne powinno być włączone jako część ogólnego planu obejmującego zmiany stylu życia, zmniejszenie wyzwalacza i strategię do odstawienia leków.
Opcje farmakologiczne
FDA zatwierdziła kilka leków zapobiegających migrenie, w tym diwalproeks sodu, topiramat, propranolol, tymolol i metysergid. Ze wszystkich klas profilaktyki migreny, dane mają największe poparcie dla leków przeciwdrgawkowych. Topiramat jest „najlepszym wyborem” w zapobieganiu migrenie, ponieważ dowody klasy I potwierdzają jego skuteczność i jest dość dobrze tolerowany, powiedział dr McAllister. Topiramat został również zatwierdzony dla dzieci na podstawie podwójnie zaślepionych badań uczestników w wieku od 12 do 17 lat. Divalproex, inny lek przeciwdrgawkowy, ma wysoką skuteczność, ale skutki uboczne, takie jak przyrost masy ciała, wypadanie włosów, drżenie, teratogenność, podwyższone wyniki testów czynności wątroby i zwiększone ryzyko zapalenia trzustki, sprawiają, że lek jest nieatrakcyjny dla wielu osób.
Przeciwnadciśnieniowe leki mogą być również stosowane w profilaktyce migreny. Wiele badań potwierdza skuteczność beta-adrenolityków w zapobieganiu migrenom, a lekarze mogą pomóc pacjentom w radzeniu sobie z towarzyszącymi im działaniami niepożądanymi. Metoprolol, beta-bloker, może być bardziej tolerowany przez osoby z astmą lub glukozą, ponieważ jest selektywny dla β1. Chociaż lekarze stosowali werapamil, bloker kanału wapniowego, w zapobieganiu migrenie, najnowsze wytyczne podają zalecenia dotyczące poziomu U n do użytku z powodu sprzecznych lub niewystarczających dowodów. Lizynopryl, inhibitor konwertazy angiotensyny i kandesartan, środek blokujący receptory angiotensyny, mają dobre profile działań niepożądanych. Leki te są zalecane dla pacjentów z łagodnym nadciśnieniem. Amerykańskie wytyczne podają zalecenia klasy C dotyczące klonidyny, ale kanadyjskie wytyczne odradzają stosowanie tego leku z powodu niewystarczających dowodów i obaw dotyczących skutków ubocznych.
Opcje niefarmakologiczne
Neurolodzy, którzy starają się unikać terapie farmakologiczne mogą wybierać opcje, takie jak leki biologiczne lub neurostymulatory. Zastrzyki z OnabotulinumtoxinA są zatwierdzone dla pacjentów z przewlekłą migreną. Prawidłowo zastosowany lek nie powoduje ogólnoustrojowych skutków ubocznych i niewiele miejscowych skutków ubocznych.
W 2014 roku FDA zezwoliła na wprowadzenie na rynek urządzenia Cefaly, które stymuluje nerw trójdzielny, do zapobiegania migrenie. W 2013 r. 67 pacjentów z migreną przydzielono losowo do stymulacji nadoczodołowej za pomocą preparatu Cefaly lub stymulacji pozorowanej. Liczba dni z bólem głowy w miesiącu spadła z siedmiu do pięciu wśród uczestników przydzielonych losowo do grupy Cefaly.Pacjenci, którzy otrzymali symulację stymulacji, nie mieli zmian w tym punkcie końcowym.
Niektórzy pacjenci mogą być zainteresowani uzupełniającymi lub alternatywnymi opcjami leczenia, takimi jak biofeedback. Biofeedback umożliwia pacjentom monitorowanie i zmianę pewnych parametrów fizjologicznych (np. Skurcz mięśni i temperatury skóry) i jest stosowany w leczeniu bezsenności i lęku. W celu uzyskania najlepszych efektów terapię tę można łączyć z lekiem zapobiegającym migrenie. Kontrolowane badania wskazują, że biofeedback może spowodować zmniejszenie bólu głowy o 45% do 60%. W połączeniu z lekami biofeedback zmniejsza ból głowy o ponad 70%. Z leczenia mogą skorzystać również dzieci i młodzież.