Identyfikator testu: DIG Digoksyna, surowica
Związki z rodziny glikozydów naparstnicy składają się z jądra steroidowego, pierścienia laktonowego i cukru. Digoksyna jest powszechnie przepisywana w leczeniu zastoinowej niewydolności serca i różnych zaburzeń rytmu serca. Digoksyna poprawia siłę skurczu mięśnia sercowego i skutkuje korzystnymi efektami zwiększonej pojemności minutowej serca, zmniejszonej wielkości serca, obniżonego ciśnienia żylnego i zmniejszonej objętości krwi. Terapia digoksyną skutkuje również stabilizacją i spowolnieniem tętna komorowego. Te efekty terapeutyczne są wytwarzane poprzez sieć bezpośrednich i pośrednich interakcji w mięśniu sercowym, naczyniach krwionośnych i autonomicznym układzie nerwowym.
Digoksyna jest dobrze wchłaniana po podaniu doustnym i jest szeroko rozprowadzana w tkankach, zwłaszcza w sercu , nerek i wątroby. Szereg czynników może wpływać na normalne wchłanianie, dystrybucję i biodostępność leku, w tym naturalnie występujące bakterie jelitowe w jelicie, obecność pokarmu w jelitach, wzmożony wysiłek fizyczny, spożycie chininy lub chinidyny oraz jednoczesne stosowanie szerokiego zakresu narkotyków. Dzieci na ogół wymagają większych stężeń digoksyny.
Po podaniu doustnym następuje wczesny wzrost stężenia w surowicy. Wyrównanie poziomu surowicy i tkanki następuje po około 6 do 8 godzinach. Z tego powodu próbki krwi do analizy digoksyny należy pobrać co najmniej 6 do 8 godzin po podaniu leku. Digoksyna jest wydalana głównie z moczem. Średni okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 36 do 40 godzin, ale może być znacznie wydłużony u osób z chorobami nerek, powodując kumulację i toksyczność digoksyny.
Objawy toksyczności digoksyny często naśladują arytmię serca, w przypadku której lek został pierwotnie przepisany (np. blok serca i niewydolność serca). Inne typowe objawy toksyczności obejmują zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak anoreksja, nudności, wymioty, ból brzucha i biegunka oraz objawy neuropsychologiczne, takie jak zmęczenie, złe samopoczucie, zawroty głowy, zamglenie lub niewyraźne wzrok, omamy wzrokowe i słuchowe, wyobrażenia paranoidalne i depresja. Toksyczność digoksyny może odzwierciedlać kilka czynników: lek ma wąskie okno terapeutyczne (istnieje bardzo mała różnica między terapeutycznymi i toksycznymi poziomami tkanki); osoby różnią się zdolnością do metabolizowania i reagują na digoksynę; wchłanianie różnych doustnych postaci digoksyny może zmieniać się w 2-krotnym zakresie; podatność na toksyczne działanie naparstnicy najwyraźniej wzrasta wraz z wiekiem.