Hipokrates i teoria czterech humorów

Historia Hipokratesa i teoria czterech humorów sięga prawie czterech wieków przed narodzinami Chrystusa. Wielu uważa to za jedną z pierwszych prób stworzenia nauki, która 2000 lat później stała się psychologią.

Historycy nazywają Hipokratesa „ojcem medycyny”, ponieważ był on pierwszą osobą w Europie, która stworzyła system na temat tego, co wtedy było wiadomo o chorobach i zdrowiu. Nie tylko to, ale także przedstawił wyjaśnienia tych zjawisk i wskazówki terapeutyczne, jak sobie z nimi radzić.

„Wyrób sobie nawyk dwóch rzeczy: pomagania; albo przynajmniej nie szkodzić. ”

-Hippocrates-

Teoria czterech humorów Hipokratesa była używana przez większość lekarzy (i osoby wykonujące podobne zawody) do połowy XX wieku. To pokazuje, jak mocno starożytni Grecy ugruntowali swoje idee. W rzeczywistości do dziś można usłyszeć, jak ludzie cytują niektóre aspekty tej teorii.

Teoria czterech humorów

Teoria czterech humorów Hipokratesa zasadniczo stwierdza, że człowiek ciało składa się z czterech substancji. Teoria określa te substancje jako „humory”. Aby uzyskać idealne zdrowie, muszą być w doskonałej równowadze. Kiedy ta równowaga zostanie utracona, prowadzi to do choroby.

Każda niepełnosprawność lub choroba oznaczała tylko, że humor nie był odpowiednio zrównoważony. leczenie tych chorób oznaczało przywrócenie tej równowagi.

Zgodnie z teorią czterech humorów substancjami, które składają się na ludzkie ciało, są: czarna żółć, żółta żółć, krew i flegma. Hipokrates połączył je tych humorów do elementu we wszechświecie i warunkach atmosferycznych:

• Czarna żółć: związana z ziemią, o właściwościach zimna i sucha.
• Żółta żółć: związana z ogniem, o właściwościach suchych i ciepłych.
• Krew: zbliżona do powietrza, o właściwościach wilgotnych i ciepłych.
• Flegma: spokrewniona z wodą, o właściwościach wilgotnych i zimnych.

Humory i osobowość

Hipokrates i jego zwolennicy nigdy nie postrzegali choroby jako materii wyłącznie organicznej. Wierzyli, że umysł i ciało stanowią jedną całość. W związku z tym podczas choroby m ind miał pewien wpływ na ciało fizyczne i vice versa.

Członkowie szkoły Peripatetic dodali kolejny pomysł do teorii czterech humorów. Postulowali, że nadmiar jednego z humorów wywołuje u ludzi określony temperament. Później Galen rozwinął to. Stwierdził, że brak równowagi między czterema humorami wpływa na sposób działania, odczuwania i myślenia ludzi.

Galen zakończył zarys istnienia czterech temperamentów:

• Melancholijny: u tych ludzi dominuje czarna żółć. Mają melancholijny temperament, są bardzo wrażliwi i lubią zajęcia artystyczne.
• Choleryczny: ludzie z tej kategorii mają większą ilość żółtej żółci, która jest źródłem ich namiętnego temperamentu. Mają ogromną witalność i szybko się złoszczą.

• Krwawa: krew jest dominującym humorem u tych ludzi. Są pewni siebie, radośni, optymistyczni, ekspresyjni i towarzyscy.
• Flegmatycy: flegmatycy mają dużą ilość flegmy w swoich systemach. Są głęboko myślącymi, uczciwymi, spokojnymi, chętnymi do kompromisów i ciężko pracującymi.

Teoria Hipokratesa dzisiaj

Zarówno Hipokrates, jak i Galen, a także wszyscy inni ich zwolennicy zaprojektowali i uzupełnili teorię czterech humorów w oparciu o obserwacje. Jednak nie używali metody naukowej. Dlatego wyszedł z użycia. Dzisiaj ludzie nie uważają tego za naukowo wykonalne.

Niemniej teoria czterech humorów była pierwszą poważną próbą sklasyfikowania różnych typów osobowości. Ciekawe jest również to, że myślicielom tym udało się powiązać emocje z kwestiami fizjologicznymi.

W rzeczywistości teorie Hipokratesa i Galena zainspirowały pierwszych psychologów. Ci myśliciele byli bardzo intuicyjni. Ich klasyfikacje przybliżały różne typy osobowości, które naukowcy zidentyfikowali prawie 2000 lat później. Oznacza to, że ci starożytni Grecy byli prekursorami współczesnych nauk o zdrowiu.