Fundusze inwestycyjne a fundusze ETF: jaka jest różnica?

Fundusze powiernicze a fundusze ETF: przegląd

Fundusze inwestycyjne i fundusze typu ETF są tworzone na podstawie koncepcji inwestowania w fundusze zbiorcze, często zgodnie z pasywna, indeksowana strategia, która próbuje śledzić lub powielać reprezentatywne indeksy wzorcowe. Połączone fundusze łączą papiery wartościowe, aby zaoferować inwestorom korzyści z zdywersyfikowanego portfela. Koncepcja wspólnego funduszu zapewnia przede wszystkim dywersyfikację i wiąże się z korzyściami skali, umożliwiając menedżerom zmniejszenie kosztów transakcji poprzez transakcje na dużych partiach ze zbiorczym kapitałem inwestycyjnym.

Podobieństwa

Zarówno fundusze inwestycyjne, jak i ETF będą zazwyczaj miały od 100 do 3000 różnych indywidualnych papierów wartościowych w ramach und. Oba rodzaje inwestycji są również regulowane przede wszystkim przez trzy podstawowe przepisy dotyczące papierów wartościowych uchwalone po krachu na rynku w 1929 r.

• Ustawa o papierach wartościowych z 1933 roku
• Ustawa o papierach wartościowych i giełdach z 1934 r.
• Ustawa o spółkach inwestycyjnych z 1940 r.

Podczas gdy te dwa produkty inwestycyjne są zbudowane z tego samego funduszu zbiorczego i regulowane przez te same główne przepisy dotyczące papierów wartościowych, bez wątpienia istnieją pewne kluczowe różnice między funduszami inwestycyjnymi a ETF. Różnice te mogą być atrakcyjne w zależności od inwestora.

Mutual Funds

MFS Investment Management zaoferował pierwszy amerykański fundusz w 1924 roku. Fundusze inwestycyjne z lat dwudziestych XX wieku zapewniały inwestorom szeroki wybór ofert funduszy łączonych. Podczas gdy niektóre fundusze inwestycyjne są zarządzane pasywnie, wielu inwestorów poszukuje tych papierów wartościowych pod kątem wartości dodanej, jaką mogą zaoferować w ramach aktywnie zarządzanej strategii. Dla tych inwestorów aktywne zarządzanie jest kluczowym wyróżnikiem, ponieważ polegają oni na profesjonalnym menedżerze, który zbuduje optymalny portfel, a nie tylko podąża za indeksem.

Spośród tych dwóch opcji, Jako wiodąca, aktywnie zarządzana inwestycja, fundusze wspólnego inwestowania mają pewne dodatkowe trudności. Zazwyczaj opłaty za zarządzanie będą wyższe w przypadku funduszu wspólnego inwestowania, ponieważ zarządzający mają trudniejsze zadanie polegające na określeniu najlepszych papierów wartościowych pasujących do strategii portfela. Fundusze powiernicze są również od dawna włączone w proces transakcji maklerskich oferujących pełną obsługę. Ta oferta pełnego zakresu usług jest głównym powodem tworzenia struktury klas jednostek uczestnictwa, a także może wiązać się z dodatkowymi względami dotyczącymi opłat.

Fundusze powiernicze są tworzone w celu oferowania ich z wieloma klasami jednostek uczestnictwa . Każda klasa jednostek uczestnictwa ma własną strukturę opłat, która wymaga od inwestora płacenia brokerowi różnego rodzaju obciążeń z tytułu sprzedaży. Różne klasy tytułów uczestnictwa mają również różne rodzaje opłat operacyjnych.

Opłaty operacyjne funduszu wspólnego inwestowania są kompleksowo wyrażane inwestorowi poprzez wskaźnik kosztów. Na wskaźnik kosztów składają się opłaty za zarządzanie, koszty operacyjne i opłaty 12b-1. Opłaty 12b-1 są podstawowym czynnikiem różnicującym fundusze inwestycyjne i ETF. Fundusz wzajemny wymaga opłat w wysokości 12b-1, aby pokryć koszty związane ze sprzedażą funduszu w ramach pełnych usług brokerskich. Opłaty 12b-1 nie są potrzebne w przypadku funduszy ETF, a zatem mogą nieznacznie zwiększyć wskaźnik wydatków funduszu wspólnego.

Ważne jest również, aby inwestor rozumiał ceny funduszy wspólnego inwestowania. Fundusze inwestycyjne wyceniane są na podstawie wartości aktywów netto (NAV), która jest obliczana na koniec dnia handlowego. Standardowe otwarte fundusze inwestycyjne można kupować i sprzedawać tylko po ich wartości aktywów netto, co oznacza, że inwestor składający transakcję w ciągu dnia handlowego musi poczekać, aż ostateczna cena zostanie obliczona, aby zrealizować zlecenie.

Exchange Traded Funds

Pierwszy ETF został wprowadzony w 1993 roku w celu śledzenia S & P 500, a ich liczba wzrosła do ponad 3400 ETF do końca 2017 r. Przepisy wymagały przede wszystkim biernego zarządzania tymi funduszami za pomocą papierów wartościowych śledzących indeks. W 2008 roku Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) usprawniła proces zatwierdzania funduszy ETF, co po raz pierwszy zezwalało na aktywnie zarządzane fundusze ETF.

W przeszłości ETF były popularne wśród inwestorów indeksowych, którzy chcą uzyskać ekspozycję na określony segment rynku, z korzyścią wynikającą z dywersyfikacji w całym sektorze. W ostatnich latach, inteligentne fundusze beta stały się bardziej popularne, a aktywa rosły o prawie 20% rocznie w ciągu ostatnich pięciu lat. Na arenie ofert ETF, inteligentny beta ETF zapewnia rodzaj dostosowanego produktu indeksowego opartego na współczynniku metodologia indeksu. Takie dostosowanie pozwala inwestorom wybierać spośród opcji indeksowych o wybranych podstawowych cechach, które w wielu przypadkach mogą znacznie przewyższać wyniki. Wraz z ewolucją inteligentnych funduszy indeksowych beta, opcje ETF rozszerzyły się, dając inwestorom szerszą gamę pasywnych wyborów ETF.

Opłaty są również ważnym czynnikiem dla inwestorów ETF. Fundusze ETF nie pobierają opłat za sprzedaż. Inwestorzy zapłacą prowizję, jeśli będzie to wymagane do handlu nimi, ale wiele ETFów handluje za darmo. Jeśli chodzi o koszty operacyjne, ETF mają również kilka różnic w stosunku do opcji funduszy wspólnego inwestowania.

Wydatki ETF są zwykle niższe z kilku powodów. Fundusze ETF mają niższe opłaty za zarządzanie, ponieważ wiele z nich to fundusze pasywne, które nie wymagają analizy akcji od zarządzającego funduszem. Opłaty transakcyjne są również zazwyczaj niższe, ponieważ potrzebny jest mniejszy handel. Jak wspomniano, fundusze ETF również nie pobierają opłat w wysokości 12b-1, co zmniejsza ogólny wskaźnik wydatków.

Ceny ETFów również różnią się od cen funduszy inwestycyjnych. Ważna uwaga podczas porównywania tych dwóch. ETF-y handlują przez cały dzień na giełdach jak akcje. Ten aktywny handel może spodobać się wielu inwestorom, którzy preferują handel w czasie rzeczywistym i aktywność transakcyjną w swoim portfelu. Ogólnie cena ETF odzwierciedla wycenę papierów wartościowych znajdujących się w portfelu w czasie rzeczywistym.

Szczególne kwestie – podatki

Podatki od funduszy inwestycyjnych a ETF są jak każda inna inwestycja, w której każdy dochód jest opodatkowany. Inwestorzy muszą zapłacić krótkoterminowy lub długoterminowy podatek od zysków kapitałowych, sprzedając swoje akcje z zyskiem. Krótkoterminowe zyski kapitałowe dotyczą akcji posiadanych krócej niż rok przed sprzedażą. Podatki długoterminowe obejmują zysk z udziałów sprzedanych po okresie ich posiadania przez rok lub dłużej.

Krótkoterminowe zyski kapitałowe są opodatkowane według zwykłej stawki podatku dochodowego. Długoterminowe zyski kapitałowe podlegają opodatkowaniu w wysokości 0%, 15% i 20% w zależności od zwykłego przedziału podatku dochodowego inwestora. Inwestorzy funduszy inwestycyjnych i ETF muszą również płacić podatki od wszelkich dywidend otrzymywanych z holdingu. Zwykłe dywidendy są opodatkowane według zwykłej stawki podatku dochodowego. Dywidendy kwalifikowane są opodatkowane według stawki długoterminowych zysków kapitałowych.

Fundusze powiernicze mają zwykle większe konsekwencje podatkowe, ponieważ płacą inwestorom dystrybucja zysków kapitałowych. Te wypłaty kapitału wypłacane przez fundusz wzajemny podlegają opodatkowaniu. ETF zazwyczaj nie wypłacają wypłat kapitału, a zatem mogą mieć niewielką korzyść podatkową.

W przypadku inwestorów, którzy przechowują swoje aktywa w pojeździe uprzywilejowanym podatkowo, takim jak 401 (k), ta korzyść znika. 401 (k) i inne kwalifikowane programy pobierają składki na zasadzie odroczenia podatku. limity – nie podlega żadnemu podatkowi dochodowemu, ponadto inwestycje na koncie mogą rosnąć bez podatku i nie ponieść podatki przy zawieraniu transakcji.