Emetofobia (Polski)
KomplikacjeEdytuj
Emetofobia może również cierpieć z powodu innych komplikujących zaburzeń i fobii, takich jak lęk społeczny, lęk przed lataniem i agorafobia. Te trzy są bardzo powszechne, ponieważ ludzie, którzy boją się wymiotów, często boją się zrobienia tego lub napotkania ich w miejscu publicznym. Dlatego mogą ograniczać swoją aktywność społeczną, aby unikać sytuacji z alkoholem lub spożywaniem posiłków w restauracjach. Emetofobicy mogą również ograniczać kontakt z dziećmi ze strachu przed zarazkami. Kobiety, które cierpią na to zaburzenie, opóźniały ciążę lub całkowicie jej unikały z powodu obawy przed porannymi mdłościami. Osoby, które boją się wymiotów, mogą unikać podróżowania z powodu obawy o chorobę lokomocyjną lub inne osoby, które ją doświadczają. Z tego samego powodu mogą też bać się kolejek górskich.
Dr. Odkrycia Lipsitza i wsp. Wykazały również, że osoby dotknięte emetofobią często mają trudności z wygodnym prowadzeniem normalnego życia. Wiele osób uważa, że mają problemy z przebywaniem sam na sam z małymi dziećmi i mogą również unikać spotkań towarzyskich, podczas których obecny jest alkohol. Utrzymywanie zawodu staje się trudna dla emetofobii. Zawody i osobiste cele mogą zostać wstrzymane z powodu wysokiego lęku związanego z fobią, a podróżowanie staje się dla niektórych prawie niemożliwe.
W sondażu Lipsitza i wsp. kobiety dotknięte chorobą z emetofobią powiedzieli, że albo opóźnili ciążę, albo w ogóle jej uniknęli z powodu porannych mdłości związanych z pierwszym trymestrem, a jeśli zaszły w ciążę, to utrudniało ciążę.
Można zauważyć inne zahamowania w życiu codziennym w przygotowywaniu posiłków. Wiele osób cierpiących na emetofobię stosuje także specyficzne „rytuały” związane z jedzeniem i sposobem ich przygotowywania. Często sprawdzają świeżość żywności, a także kilkakrotnie ją myją, aby zapobiec potencjalnym chorobom, na które mogliby się zarazić w wyniku nieprawidłowego obchodzenia się z żywnością. Jeśli to możliwe, unika się również jedzenia poza domem, a kiedy zapytano ich o badanie Lipsitza i wsp., Wielu uznało, że mają niedowagę z powodu rygorystycznej diety, którą na siebie przyjęli.
Emetofobia i anoreksja
Istnieją przypadki, w których anoreksja jest wynikiem lęku przed wymiotami, a nie typowych problemów psychologicznych, które je wywołują.W studium przypadku klinicznego Franka M. Datillio wspomina się o sytuacji, w której anoreksja jest wynikiem emetofobii. Datillio mówi: „… w jednym konkretnym opisie przypadku anoreksja atypowa u kilku nastoletnich kobiet wystąpiła w wyniku lęku przed wymiotami, który był następstwem choroby wirusowej, w przeciwieństwie do specyficznego pragnienia utraty wagi lub z powodu reakcji lękowej”. . Nie jest jednak jasne, czy należy to nazwać „anoreksją”. W takich przypadkach wiele emetofobów może również mieć zaburzenia unikania / restrykcyjnego przyjmowania pokarmu (ARFID), które charakteryzują się ogólnym brakiem zainteresowania jedzeniem, problemami sensorycznymi z jedzeniem (smak, konsystencja, wygląd, zapach) lub obawą przed negatywnymi konsekwencjami od jedzenia (wymiotów lub dławienia się).
Często fobia ta jest współwystępująca z kilkoma innymi, co sprawia, że konieczne jest indywidualne radzenie sobie z każdą fobią, aby pacjent w pełni wyzdrowiał. Na przykład emetofobicy często cierpią z powodu lęku przed jedzeniem, znanego jako kibofobia, kiedy to cierpiący martwi się, że pokarm, który jedzą, zawiera patogeny, które mogą powodować wymioty. W związku z tym ludzie rozwiną określone zachowania, które w ich umysłach sprawią, że jedzenie będzie bezpieczne do spożycia, takie jak rytualne mycie lub celowe przegotowanie mięsa w celu uniknięcia spożycia szkodliwych patogenów. Z czasem te obawy mogą stać się tak zakorzenione, że osoba, która je ma, może zacząć cierpieć na jadłowstręt psychiczny. Ponownie, nie jest jasne, czy powinno to być raczej uważane za „anoreksję” niż, na przykład, OCD, biorąc pod uwagę tę inną prezentację.