Edward II poślubia Isabellę z Francji

Królewska para nie była dobrze dobrana. Edward był wysoki i przystojny, ale jego ojciec był trudny do naśladowania i był krytykowany za tchórzostwo, lekkomyślność, ekstrawagancję, zbyt wiele skłonności do picia i hazardu i już pod urokiem swojego ulubieńca Gascon Piersa Gavestona. Wojna i walka nie przemawiały do niego i powszechnie uważano, że jest homoseksualistą. Niektórzy Francuzi obecni na koronacji twierdzili, że bardziej pociągał go Gaveston niż jego nowa żona. Dopiero w 1312 roku Isabella urodziła swoje pierwsze dziecko, przyszłego Edwarda III. Później urodziła drugiego syna i dwie córki.

W przeciwieństwie do swojego męża Isabella, „wilczyca francuska”, odziedziczyła bezwzględność swojego ojca. W 1321 roku, pod jakimś pretekstem, odmówiono jej wstępu do zamku w Leeds, rozkazała eskortowi wyważyć bramę, a gdy się nie powiodło, nalegała, by jej mąż zdobył zamek szturmem i na miejscu powiesił trzynastu członków załogi. Robiła wszystko, co w jej mocy, by pośredniczyć między swoim mężem a jego antagonistycznymi baronami, ale podobnie jak oni nienawidziła jego późniejszych ulubieńców, dwóch Despenserów. Potajemnie zebrała wokół siebie grupę konspiratorów, w tym Rogera Mortimera z Wigmore, który został jej kochankiem. Wysłana do Paryża w 1325 roku z misją do swojego brata, Karola IV we Francji, podstępnie udało jej się sprowadzić jej najstarszego syna, księcia Edwarda, aby dołączył do niej we Francji, a scena została przygotowana do udanego zamachu stanu w 1327 roku, w którym Edward II został obalony i zastąpiony przez jego syna, podczas gdy Anglię rządzili Isabella i Mortimer. Edward II został brutalnie zamordowany w Berkeley Castle rozgrzanym do czerwoności pokerem w sposób uważany za właściwy dla jego preferencji seksualnych, a jego zabalsamowane serce zostało wysłane do Isabelli, która przyjęła je z ostentacyjnym smutkiem. Edward III wkrótce objął dowództwo i kazał stracić Mortimera. Trzymał matkę z daleka na długiej i wygodnej emeryturze, która trwała aż do jej śmierci w 1358 roku.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *