Dr. Sally Ride (Polski)

W czerwcu 1985 roku Sally została przydzielona do załogi STS 61-M, ale szkolenie misyjne zostało przerwane w styczniu 1986 roku po tym, jak Challenger eksplodował krótko po starcie, zabijając wszystkich siedmiu członków załogi. Sally służyła w prezydenckiej komisji badającej tragedię. Po zakończeniu śledztwa została przydzielona do siedziby NASA jako specjalna asystentka administratora ds. Planowania dalekiego zasięgu i planowania strategicznego. Tam napisała wpływowy raport zatytułowany „Przywództwo i przyszłość Ameryki w kosmosie” i została pierwszą dyrektorką Biura Badań NASA.

W czerwcu 1985 roku Sally została przydzielona do załogi STS 61-M, ale szkolenie misyjne zostało wstrzymane w styczniu 1986 r. po tym, jak Challenger eksplodował wkrótce po starcie, zabijając wszystkich siedmiu członków załogi. Sally służyła w Komisji Prezydenckiej badającej tragedię. Po zakończeniu śledztwa została przydzielona do siedziby NASA jako specjalna asystentka administratora ds. planowanie strategiczne i dalekosiężne. Napisała tam wpływowy raport zatytułowany „Przywództwo i przyszłość Ameryki w kosmosie” i została pierwszą dyrektorką Biura Badań NASA.

BEYOND SPACE

Sally przeszła na emeryturę z NASA w 1987 roku. Została stypendystką naukową w Center for International S ecurity and Arms Control na Uniwersytecie Stanforda. W 1989 roku Sally dołączyła do wydziału na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego jako profesor fizyki i dyrektor Kalifornijskiego Instytutu Kosmicznego.

Przez długi czas była zwolenniczką poprawy nauczania przedmiotów ścisłych i była współautorką siedmiu książek naukowych. dla dzieci – To Space and Back (z Sue Okie); i Voyager; Trzecia planeta; Tajemnica Marsa; Odkrywanie naszego Układu Słonecznego; Misja Planeta Ziemia; i Mission Save the Planet (wszystkie z Tam OShaughnessy). Sally zainicjowała również i kierowała programami edukacyjnymi finansowanymi przez NASA, które miały podsycać fascynację uczniów gimnazjów nauką, w tym Sally Ride EarthKAM i GRAIL MoonKAM.

Sally była członkiem Prezydenckiego Komitetu Doradców ds. Nauki i Technologii oraz Space Studies Board National Research Council, a także zasiadała w zarządach Kongresowego Biura Oceny Technologii, Carnegie Institution of Washington oraz NCAA Foundation. Sally była członkiem American Physical Society i członkiem Pacific Council on International Policy, a także zasiadała w zarządach Aerospace Corporation i California Institute of Technology.

Sally otrzymała liczne wyróżnienia i nagrody . Została wprowadzona do National Womens Hall of Fame, California Hall of Fame, Aviation Hall of Fame i Astronaut Hall of Fame i otrzymała nagrodę Jeffersona za służbę publiczną, nagrodę von Braun, Lindbergh Eagle i Nagroda Theodorea Roosevelta przyznana przez NCAA. Dwukrotnie została odznaczona Medalem Lotu Kosmicznego NASA. W 2012 roku Sally została uhonorowana nagrodą National Space Grant Distinguished Service Award.

W listopadzie 2013 roku Sally została pośmiertnie odznaczona Prezydenckim Medalem Wolności podczas ceremonii w Białym Domu, podczas której O „Shaughnessy – jej życiowa partnerka i współzałożycielka Sally Ride Science – odebrała medal w jej imieniu. W ceremonii wzięła również udział matka Sally, Joyce Ride i siostra Bear Ride. Inni medaliści w 2013 roku to prezydent Bill Clinton, Gloria Steinem i Oprah Winfrey.

Życie i twórczość Sally nadal są nagradzane innymi pośmiertnymi wyróżnieniami. Sally i inny pionierski astronauta, Neil Armstrong, otrzymali w 2013 r. Nagrodę Fundacji Kosmicznej General James E. Hill Lifetime Space Achievement Award za ich wkład w eksplorację kosmosu. School of Engineering nazwała Sally Bohaterką Inżynierii ze Stanford, zaszczyt nadany naukowcom ze Stanford, którzy przynieśli ludzkości korzyści dzięki inżynierii i nauce. W 2014 r. Women in Aviation, International (WAI) wprowadził Sally do swojej International Pioneer Hall of Fame.