Dokładność testów kamertonowych Webera i Rinnea w ocenie dzieci z zapaleniem ucha środkowego z wysiękiem

Cel: Celem tego badania było określenie dokładności testów kamertonowych Rinnea i Webera w przewidywaniu stopnia utraty słuchu wtórnej do zapalenia ucha środkowego z wysiękiem (OME) u dzieci w porównaniu z audiometrią tonalną.

Projekt: zaślepione badanie prospektywne przeprowadzono na przypadkach jednostronnych i obustronnych OME u dzieci w wieku od 2 do 11 lat.

Miejsce: Pacjenci byli rekrutowani z kliniki otolaryngologii dziecięcej trzeciego stopnia w Szpitalu Dziecięcym Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver.

Metody: Badani składali się z 58 dzieci z jednostronnym lub obustronnym OME. Testy Rinne i Webera przeprowadzono przy użyciu kamertonu 256 Hz i 512 Hz. Przeprowadzono audiometrię tonalną w celu ustalenia obecności i stopnia szczeliny powietrzno-kostnej (ABG).

Główne miary wyniku: odpowiedzi kamertonu zostały skorelowane z ABG w celu określenia ich dokładności.

Wyniki: Test Webera nie wykazał związku między ABG a odpowiedzią lateralizacji przy użyciu ani 256 Hz (p = 0,484), ani 512 Hz kamertonu (p = 0,120). W teście Rinnea wzrost ABG był istotnie powiązany z wyższym współczynnikiem odpowiedzi przewodzenia powietrznego < przewodnictwa kostnego przy użyciu widelca 256 Hz lub 512 Hz (p .04). Wiek nie był powiązany z wynikami żadnego z testów kamertonu.

Wnioski: Ogólna dokładność testów kamertonowych Rinnea i Webera w przewidywaniu przewodzeniowej utraty słuchu związanej z OME u dzieci jest słaba.