Dlaczego Judasz zdradził Jezusa?

Pytanie: „Dlaczego Judasz zdradził Jezusa?”
Odpowiedź: Chociaż nie możemy być całkowicie pewni, dlaczego Judasz zdradził Jezusa, niektóre rzeczy są pewne. Po pierwsze, chociaż Judasz został wybrany na jednego z Dwunastu (Ew. Jana 6:64), wszystkie biblijne dowody wskazują na to, że nigdy nie wierzył, że Jezus jest Bogiem. Być może nawet nie był przekonany, że Jezus był Mesjaszem (w rozumieniu Judasza). W przeciwieństwie do innych uczniów, którzy nazywali Jezusa „Panem”, Judasz nigdy nie używał tego tytułu dla Jezusa, a zamiast tego nazwał go „Rabbi”, co uznawało Jezusa za nic innego jak nauczyciela. Podczas gdy inni uczniowie czasami składali wielkie wyznania wiary i lojalności (Jana 6:68; 11:16), Judasz nigdy tego nie zrobił i wydaje się, że milczał. Ten brak wiary w Jezusa jest podstawą wszystkich innych rozważań wymienionych poniżej. To samo dotyczy nas. Jeśli nie uznamy Jezusa za wcielonego Boga, a zatem jedynego, który może udzielić nam przebaczenia za nasze grzechy – i wiecznego zbawienia, które mu towarzyszy – będziemy narażeni na wiele innych problemów wynikających ze złego spojrzenia na Boga. br>

Po drugie, Judaszowi nie tylko brakowało wiary w Chrystusa, ale także miał niewielką lub żadną osobistą więź z Jezusem. Kiedy ewangelie synoptyczne wymieniają Dwunastu, są one zawsze wymienione w tej samej ogólnej kolejności z niewielkimi różnicami (Mt 10: 2-4; Mk 3: 16-19; Łk 6: 14-16). Uważa się, że ogólny porządek wskazuje na względną bliskość ich osobistej więzi z Jezusem. Pomimo różnic Piotr oraz bracia Jakub i Jan są zawsze wymieniani na pierwszym miejscu, co jest zgodne z ich relacjami z Jezusem. Judasz jest zawsze wymieniany na ostatnim miejscu, co może wskazywać na jego względny brak osobistej więzi z Chrystusem. Ponadto jedyny udokumentowany dialog między Jezusem a Judaszem dotyczy skarcenia Judasza przez Jezusa po jego wypowiedzianej przez chciwości uwagi skierowanej do Marii (J 12: 1-8), zaprzeczeniu przez Judasza jego zdrady (Mt 26:25) i samej (Łk 22:48).
Po trzecie, Judasz był pochłonięty chciwością do tego stopnia, że zdradził zaufanie nie tylko Jezusa, ale także jego współwyznawców, jak widzimy w Ew. Jana 12: 5-6. Judasz mógł chcieć podążać za Jezusem tylko dlatego, że widział wielu naśladowców i wierzył, że mógłby skorzystać ze zbiorów zebranych dla grupy. Fakt, że Judasz był odpowiedzialny za sakiewkę dla grupy, wskazywałby na jego zainteresowanie pieniędzmi (J 13:29).
Ponadto Judasz, podobnie jak większość ludzi w tamtym czasie, wierzył, że Mesjasz obali rzymską okupację i przejmie władzę nad narodem Izraela. Judasz mógł podążać za Jezusem, mając nadzieję, że odniesie korzyść ze stowarzyszenia się z Nim jako nową panującą władzą polityczną. Bez wątpienia spodziewał się, że po rewolucji znajdzie się w elicie rządzącej. Do czasu zdrady Judasza Jezus jasno dał do zrozumienia, że planuje śmierć, a nie rozpoczęcie buntu przeciwko Rzymowi. Tak więc Judasz mógł założyć – podobnie jak faryzeusze – że skoro nie obali Rzymian, to nie może być Mesjaszem, którego się spodziewali.

Istnieje kilka wersetów Starego Testamentu, które wskazują na zdradę, niektóre bardziej szczegółowo niż inni. Oto dwa:
„Nawet mój bliski przyjaciel, któremu ufałem, ten, który dzielił się moim chlebem, podniósł na mnie piętę” (Psalm 41: 9, zobacz wypełnienie w Ew. Mateusza 26:14, 48-49). Poza tym „powiedziałem im:„ Jeśli uważasz, że tak będzie najlepiej, daj mi moją zapłatę; a jeśli nie, zatrzymaj to. ”I zapłacili mi trzydzieści srebrników. I rzekł Pan do mnie: „Rzuć to garncarzowi” – to wspaniała cena, za jaką mnie wycenili! „Wziąłem więc trzydzieści srebrników i wrzuciłem je do domu Pańskiego do garncarza” (Zachariasz 11: 12-13; zob. Ew. Mateusza 27: 3-5 dla wypełnienia się proroctwa Zachariasza.) Te proroctwa Starego Testamentu wskazują, że zdrada Judasza była znana Bogu i że została suwerennie zaplanowana z góry, jako sposób na zabicie Jezusa.
Ale jeśli zdrada Judasza była znana Bogu, czy Judasz miał wybór i czy jest on odpowiedzialny za swój udział w zdradzie? Wielu osobom trudno jest pogodzić koncepcję „wolnej woli” (jak większość ludzi rozumie it) z Bożą przedwiedzą przyszłych wydarzeń, a dzieje się tak głównie z powodu naszego ograniczonego doświadczenia przechodzenia przez czas w sposób liniowy. Jeśli postrzegamy Boga jako istniejącego poza czasem, ponieważ stworzył wszystko, zanim zaczął się „czas”, wtedy możemy zrozumieć, że Bóg postrzega każdą chwilę jako teraźniejszość. Doświadczamy czasu w sposób liniowy – czas widzimy jako linię prostą i przechodzimy od jednego punktu do drugiego, pamiętając przeszłość, którą już przeszliśmy, ale nie mogąc zobaczyć przyszłości, do której się zbliżamy. Jednak Bóg, będąc wiecznym Stwórcą konstrukcji czasu, nie jest „w czasie” lub na osi czasu, ale poza nią. Pomocne może być myślenie o czasie (w odniesieniu do Boga) jako o kręgu, w którym Bóg jest w centrum, a zatem równie blisko wszystkich punktów.
W każdym razie Judasz miał pełną zdolność dokonywania wyboru – przynajmniej do momentu, w którym „wszedł w niego Szatan” (Ew. Jana 13:27) – i Bożą przedwiedzę (Ew. Jana 13:10, 18, 21) w żaden sposób nie przewyższa zdolności Judasza do dokonania dowolnego wyboru. Zamiast tego, co Judasz ostatecznie wybierze, Bóg widział, jakby to była obecna obserwacja, a Jezus jasno dał do zrozumienia, że Judasz był odpowiedzialny za swój wybór i będzie za to odpowiedzialny „Mówię wam prawdę, jeden z was mnie zdradzi – ten, który je ze mną” (Mk 14,18). Zauważ, że Jezus określa udział Judasza jako zdradę. A jeśli chodzi o odpowiedzialność za tę zdradę, Jezus powiedział: „Biada temu człowiekowi, który zdradza Syna Człowieczego! Byłoby lepiej dla niego, gdyby się nie narodził” (Marka 14:21). Szatan również miał w tym udział , jak widzimy w Ewangelii Jana 13: 26-27, i on także zostanie pociągnięty do odpowiedzialności za swoje czyny. Bóg w swojej mądrości był w stanie, jak zawsze, manipulować nawet buntem szatana dla dobra ludzkości. Szatan pomógł wysłać Jezusa na krzyż i na krzyżu grzech i śmierć zostały pokonane, a teraz Boże zbawienie jest swobodnie dostępne dla wszystkich, którzy przyjmą Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela.