Demencja dla psów staje się coraz bardziej powszechna, teraz nasi najlepsi przyjaciele żyją dłużej

Jeśli masz starszego psa, który zachowuje się trochę nietypowo i myślisz, że to tylko starość – pomyśl jeszcze raz.

Utknięcie za meblami, brak snu w nocy lub coraz większy niepokój mogą być oznakami demencji.

Zanim Twój pies osiągnie wiek 14 lat, ona lub ma 40 procent szans na rozwój psich zaburzeń poznawczych (CCD).

Naukowcy zaczęli rozpoznawać tę chorobę u psów jakieś dwie dekady temu i zgromadzili wiele badań na jej temat. Jednak wiele zwierząt domowych rodzice są zaskoczeni, gdy dzieje się to z ich psem.

Jego rozpowszechnienie sprowadza się do wydłużenia życia naszych ukochanych zwierząt, powiedział Tom Duncan, badacz z Centrum Mózgu i Umysłu Uniwersytetu w Sydney.

„Przedłużamy życie psów znacznie wykraczając poza to, czego oczekuje się od dzikiego psa” – powiedział dr Duncan.

„Mamy teraz świetną opiekę weterynaryjną, więc„ jesteśmy w stanie leczyć schorzenia, które wcześniej mogły mieć wpływ na długość życia psa.

Weterynarz Cameron Fay obserwuje przypadki demencji u psy przynajmniej raz w tygodniu w swojej klinice w Sydney Inner West.

Mówi, że chociaż ludzie są świadomi demencji u ludzi, problem z identyfikacją jej u zwierząt polega na tym, że może się ona zdarzyć szybko.

„Z psami i kotami wszystko idzie do przodu. Mam szczeniaka, potem dorosłego psa… seniora i wreszcie geriatrię. A to dzieje się w krótkim czasie. Czasami jest to kwestia miesięcy, kiedy widać u nich osłabienie psychiczne ”- mówi dr Fay.

Choroba jest„ wstrząsająca ”

Cynthia Forshaw jest zagorzałą orędowniczką psów.

Odkąd przeszła na emeryturę 15 lat temu, była wolontariuszką w Doggie Rescue, schronisku dla zwierząt w Sydney.

Pani Forshaw niedawno straciła Molly, 18-letniego bichona krzyż pudla-teriera na demencję.

Molly zaczęła wykazywać oznaki demencji niedługo po tym, jak skończyła 16 lat. Nie było oficjalnej diagnozy, ale pani Forshaw zauważyła, że zachowanie Molly zaczęło się zmieniać.

Utykała za otwartymi drzwiami i kanapami i „krzyczała”, ponieważ nie mogła się wydostać.

„Był taki moment, kiedy rzeczywiście przedarła się przez główną bramę , „Wspomina pani Forshaw.

” przez główną bramę i nie wiedziała, jak się cofać, więc dosłownie przepchnęła całe swoje ciało przez bramę.

„Słyszałem ten krzyczał i biegał dookoła, szukając jej. „Poszła do sąsiedniego domu i utknęła głowę w ogrodzeniu z drutu w ich ogrodzie przed domem”.

Pani Forshaw była zdruzgotana zmianami w Molly.

Badania mogą również pomóc ludziom

Weterynarz Kaylene Jones była świadkiem wpływu, jaki może mieć demencja zarówno na psa, jak i na jego właściciela.

„Ze względu na głęboki wpływ choroby na życie psa i więź między zwierzęciem a jego właścicielem,„ istnieje bardzo pilna potrzeba odkrycia nowych metod leczenia ”- powiedział dr Jones.

Obecnie pracuje z doktorem Duncanem w Brain and Mind Center, badając możliwość leczenia demencji u psów za pomocą komórek macierzystych.

W 2015 roku leczyli Timmyego, który miał 14 lat. jednoroczny cocker spaniel, wykorzystując komórki macierzyste pochodzące ze skóry psa.

Według niepotwierdzonych doniesień jego właścicieli, jego zachowanie ustabilizowało się po leczeniu.

był w stanie osiągnąć podobne wyniki u drugiego psa, Leo.

Chociaż badanie jest wciąż na wczesnym etapie, naukowcy stwierdzili, że wstępne wyniki obu przypadków są „obiecujące”.

A badanie tej linii badań na ludziach mogłoby przynieść korzyści.

„Uważamy, że jeśli działa na psy, ma bardzo duże szanse zadziałać u ludzi tylko ze względu na bliskie podobieństwo między pies i ludzki mózg ”- powiedział dr Duncan.

„ Używamy psiej demencji jako modelu dla ludzi ”.

Życie wywrócone do góry nogami

Życie Alexa Williamsa radykalnie się zmieniło, kiedy u jej starego psa ratownika Murphyego zdiagnozowano demencję.

29-latka, która mieszka w Arizonie, była zdruzgotana demencją Murphyego i odczuła jej emocjonalny i fizyczny wpływ. Zarówno ona, jak i jej partner byli ciągle chorzy i prawie nie spali.

„Spaliśmy dwie godziny w ciągu 24 godzin. To była ciągła uwaga skierowana do Murphyego ”, powiedziała.

„ Myśląc jako ich mama, myślałabyś: „Uśpiliśmy go, czy utrzymamy go przy życiu? Czy utrzymujemy go przy życiu? Czy on prowadzi dobre życie?”

” To była bardzo traumatyczna choroba. „

Pani Williams ratuje psy od 10 lat. Dwa z jej czterech psów – Maxa i Ella – znalazła na poboczu drogi podczas jazdy do stolicy Arizony miasto Phoenix.

Pani Williams nie była świadoma, że psy mogą chorować na demencję i trudno jej było obserwować wpływ choroby na Murphyego.

„Wiesz, pies choruje na raka lub ma cukrzyca, widać, że są fizycznie chorzy. Myślę, że to dużo łatwiejsze – powiedziała.

„pocałowałby nas i byłby podekscytowany jedzeniem.

” To było tak, jakby nadal „czuł się dobrze, ale naprawdę nie jest w porządku”.

Demencja Murphyego nie pozwalała mu zasnąć w nocy, kiedy jego niepokój i dezorientacja wzrastały. Ciągle chodził.

„Kiedy chodził, przewracał się, a potem„ wchodził w rogi lub na tylną stronę drzwi ”- wspomina pani Williams.

„Walczył, żeby wstać, więc„ pomogłaś mu wstać ”, poszedł na spacer, a potem wrócił, położył się i natychmiast wstał.

„ To było dla niego wyczerpujące. koniec. I w końcu ciągnąłby swoje tylne nogi. To nie było dobre.

Odpuszczanie

Pani Forshaw nie spała w noc przed zabraniem Molly do weterynarza .

„Coś pękło”.

Molly krążyła w kółko przez całą noc, a pani Forshaw nie mogła jej pocieszyć.

„Już mnie nie rozpoznała… a gdybym próbował ją uspokoić, po prostu krzyczeć na całe gardło. Dlatego powiedziałbym, że nie ja podejmuję decyzję. Psy dadzą ci znać, kiedy nadejdzie czas.

„Mój pakt z moimi futrzakami jest taki, że będę Ostatni głos, jaki słyszą, ostatnie oczy, które widzą i ostatni dotyk, jaki czują pod koniec swojego życia. Z powodu miłości i radości, które ci dają, nie możesz tego zrobić w żaden inny sposób.

Dzień, w którym pani Williams i jej partner Glenn pożegnali Murphyego, to dzień, w którym wygrała „Nie zapomnij.

Murphy chodził i przewracał się, a kiedy zabrali go na zewnątrz, aby oddać mocz, wiatr go przewrócił.

„ I wtedy było… ”OK , „utrzymujemy go przy życiu”. Można po prostu powiedzieć, że „stracił błysk w oku” – powiedziała pani Williams.

„Poszedł bardzo łatwo. Pocałował mojego chłopaka w nos, po czym poszedł.

„To nie było tak, że z tym walczył. Nie drgał, nie płakał, nic nie robił. A weterynarz powiedział, że kiedy psy idą tak szybko, oznacza to, że ich ciała są zakończone walką. ”

„ Zapewnij im energię i stymulację ”

Obecnie nie ma lekarstwa na demencję u psów , ale dr Fay zaleca, aby Twój pies był tak zaangażowany, jak to tylko możliwe.

„Utrzymuj ich stymulację, wyprowadź na zewnątrz… graj w gry i pozostań z nimi w interakcji” – powiedział.

Podobnie jak W przypadku choroby Alzheimera u ludzi leczenie demencji psów polega na łagodzeniu objawów, takich jak stymulacja serca i niepokój.

„Moje doświadczenie z lekami jest takie, że„ nie są one cudownymi lekarstwami ”- mówi dr Fay.

„Ale jak zawsze mówię ludziom, ważne jest, aby pozostać tak aktywnym, jak to tylko możliwe.