Czy po ALE jest przecinek?

Jeśli wpiszesz „przecinek” i „ale” do Google, wyszukiwarka poda kilka autosugestii, w tym: „przecinek po, ale na początku zdania” i „czy jest przecinek przed czy po ale”.

Według redaktorów i gramatyków przecinek nie występuje po słowie, ale na początku zdania. Ale jest to coś, co często widzę w zdaniach takich jak „Ale było ich zbyt wiele, by je zliczyć” lub „Baliśmy się, że sytuacja się pogorszy”.

Kiedy widzę te przecinki w twórczość pisarzy, niezmiennie je wykreślam. Jeśli znajdę tylko jedną, wykręcam ją i umieszczam znak zapytania (lub czasami niewyraźną twarz) na marginesie, mając nadzieję, że to literówka. Jeśli zobaczę inne wystąpienie znaku, po którym następuje przecinek, skreślę go ponownie i napiszę „bez przecinka po ale”. Jeśli widzę wiele przykładów inicjału, ale z przecinkiem, zasugeruję, aby pisarz mnie zobaczył. Rzadko się to zdarza.

To mały problem w ogólnym rozrachunku, ale mogę ” Nie pomaga, ale zastanawia się, dlaczego pisarze przyjmują tę interpunkcję. Tak naprawdę jest tylko jedna reguła dotycząca przecinków, która wspomina o spójnikach: przecinek znajduje się przed koniunkcją koordynującą, która oddziela dwie niezależne klauzule.

Dlaczego więc pisarz miałby wstawiać przecinek po na początku zdania, ale?

Mam kilka hipotez.

Jedna możliwość jest taka, że jest to błąd analogii. Pisarze widzą przykłady przysłówka, po którym następuje przecinek w początku zdania i zrób fałszywą analogię: jednak oznacza to samo co ale; jednak po nim potrzebny jest przecinek; dlatego potrzebny jest przecinek po a. Jednak przysłówki i spójniki są różnymi kategoriami gramatycznymi, więc analogia nie daje właściwą interpunkcję.

Inną możliwością jest to, że pisarz interpretuje ze słuchu, opierając się na starym pomyśle, że ty wstaw przecinek, gdzie bierzesz oddech. Ponieważ ale sygnalizuje dysjunkcję, pisarz może wyobrazić sobie pauzę i na tej podstawie wstawić przecinek. Ale interpunkcja nie jest określana wyłącznie przez przerwy słyszane w naszym mentalnym uchu. Jest (głównie) powiązany z kategoriami gramatycznymi i retorycznymi, takimi jak koniunkcja koordynująca, zdanie niezależne lub wprowadzające, frazy podstawowe i nieistotne, przymiotniki współrzędnościowe i tak dalej. Jeśli pauza jest podstawą przecinka po, ale mamy do czynienia z fałszywym założeniem, które prowadzi do błędu.

Trzecią możliwością jest to, że autorzy zauważają przypadki sparowanych przecinków w nawiasach, z których pierwszy występuje po ale. Mogą uogólniać od tej obserwacji do idei, że przecinek jest zawsze potrzebny. Łatwo jest znaleźć przykłady tego schematu, takie jak „Ale, jak zawsze przypominał mi mój nauczyciel muzyki, musisz ćwiczyć każdego dnia”, „Ale, jak powie każdy kierowca, dojazdy wydają się nie mieć końca” lub „Ale zawsze pamiętaj , nigdy nie wolno wkładać palca do gniazdka światła. ” Jeśli ktoś koncentruje się zbyt lokalnie na przecinku, ale ignoruje fakt, że jest to część pary przecinków, może dokonać fałszywego uogólnienia.

Myślę, że ważne jest, aby rozwikłać takie problemy . Gramatyka to coś więcej niż tylko poprawianie błędów. Jeśli zrozumiemy, dlaczego autorzy dokonują złej analogii lub internalizują błędne założenie lub przyjmują niewłaściwe uogólnienie, być może uda nam się uzyskać interpunkcję, która będzie miała większy sens dla przyszłych pokoleń pisarzy.

Nadal nie jestem pewien, jak dojść do sedna tego. Pewnego dnia mogę utworzyć mały kwestionariusz, który dołączę jako komentarz do artykułów, aby zobaczyć, czego jeszcze mogę się nauczyć. Coś takiego:

Dlaczego użyłeś tutaj przecinka?

(a) Aby wskazać oddech lub pauzę.

(b) Ponieważ przecinki są używane ze słowami takimi jak Jednak , Tak lub Nie na początku zdania.

(c) Ponieważ zawsze występuje przecinek, ale.

(d) Z innego powodu _______________________________.

Niektóre dnia wymyślę ten zagadkowy przecinek.

Wyróżnione źródło grafiki: „Helvetica Paintings:, comma” autorstwa veganstraightedge. CC BY 2.0 przez Flickr.