Czy leczenie żelazem jest związane z przyrostem masy ciała u kobiet z niedokrwistością z niedoboru żelaza? Yokus O, Gedik H – Egipt J Haematol

ORYGINALNY ARTYKUŁ

Rok: 2016 | Objętość: 41 | Wydanie: 2 | Strona: 42-44

Czy leczenie żelazem jest związane z przyrostem masy ciała u pacjentek z niedokrwistością z niedoboru żelaza?
Osman Yokus1, lek. Med. Habip Gedik 2
1 Oddział Hematologii Ministerstwa Szpital szkoleniowo-badawczy İstanbul, İstanbul, Turcja
2 Oddział Chorób Zakaźnych i Mikrobiologii Klinicznej Ministerstwa Zdrowia Szpital Szkoleniowo-Badawczy Bakırköy Sadi Konuk, İstanbul, Turcja

Adres do korespondencji:
Habip Gedik
Zakład Chorób Zakaźnych i Mikrobiologii Klinicznej, Ministerstwo Zdrowia Bakırköy Sadi Konuk Szkolenia i badania Szpital, 34700 İstanbul
Turcja

Źródło wsparcia: brak, konflikt interesów: brak

Sprawdź

DOI: 10.4103 / 1110-1067.186395

Cele Ocena związku między leczeniem żelazem a przyrostem masy ciała u pacjentek.
Materiały i metody Niniejsze badanie zostało przeprowadzone prospektywnie w latach 2013–2014 w celu oceny związku między leczeniem żelazem a przyrostem masy ciała u przyjętych pacjentek do kliniki hematologicznej Szpitala Badawczego Ministerstwa Zdrowia w Stambule z diagnozą niedokrwistości z niedoboru żelaza i terapią żelazem między pl w wieku 18 i 50 lat i podpisali świadomą zgodę.
Wyniki Po 3 miesiącach leczenia żelazem u 30 z 33 pacjentów zaobserwowano znaczny wzrost stężenia hemoglobiny (Hgb). U trzech pacjentów nie stwierdzono przyrostu masy ciała ani wzrostu Hgb. Stwierdzono, że wzrost Hgb u pacjentów, którzy przybrali więcej niż 3 kg, był statystycznie istotny niż u pacjentów, którzy przybierali na wadze 3 kg lub mniej (p = 0,008).
Wniosek Otyłość i zespół metaboliczny to aktualne problemy zdrowotne dotyczące śmiertelności i zachorowalności . Przyrost masy ciała związany z leczeniem żelazem jest częstym problemem u pacjentek z niedokrwistością z niedoboru żelaza. Pacjentom leczonym żelazem należy doradzić w zakresie powikłań związanych z przyrostem masy ciała i korzyści wynikających z diety, a także kontrolowania stężenia ferrytyny i Hgb w surowicy, aby zapobiec długotrwałej terapii żelazem. Lekarze powinni zwracać uwagę na pacjentów, którzy nie przybierają na wadze bez diety.

Słowa kluczowe: anemia, żelazo, leczenie, przyrost masy ciała

Jak cytować ten artykuł:
Yokus O, Gedik H. Czy leczenie żelazem jest związane z przyrostem masy ciała u pacjentek z niedokrwistością z niedoboru żelaza? Egypt J Haematol 2016; 41: 42-4

Wprowadzenie

Niedokrwistość z niedoboru żelaza (IDA) jest najczęstszą przyczyną niedokrwistości, zwłaszcza u dzieci, częściej obserwuje się ją u kobiet w okresie menstruacji i ciąży. Niedostateczne spożycie żelaza w diecie, krwawiące hemoroidy i problemy ginekologiczne są powszechnie spotykanymi przyczynami IDA. Chociaż obserwuje się wiek i różnice geograficzne, częstość występowania IDA może dochodzić do 60% w niektórych regionach świata.
IDA jest powszechnie obserwowane u kobiet; z drugiej strony otyłość i hiperglikemia stały się globalnym problemem narastającym w czasie ciąży. Chociaż rozpowszechnienie otyłości różni się w zależności od wieku, w niektórych społecznościach wynosi od 40 do 60%. Insulinooporność jest związana z otyłością i zespołem metabolicznym (SM). Jak wiadomo, BMI powyżej 25 definiuje się jako nadwagę, a powyżej 30 jako otyłość.
Żelazo podawane w leczeniu IDA i jego nadmiaru również miały wpływ na peroksydację lipidów i uszkodzenie DNA w wyniku działania utleniającego in vitro w badaniach na zwierzętach. W praktyce najlepiej mierzyć poziom żelaza w organizmie za pomocą ferrytyny w surowicy. Nadmiar zapasów żelaza powoduje insulinooporność, cukrzycę, niealkoholowe stłuszczenie wątroby i stwardnienie rozsiane.Nadmiar żelaza prowadzi do podstępnych stanów zapalnych, szczególnie w strukturach śródbłonka, takich jak rodniki tlenowe, które mają działanie toksyczne. Hepcydyna, której wytwarzanie zwiększa się w tkance tłuszczowej u osób otyłych, ma zmniejszać odpowiedź na terapię żelazem.
Zauważyliśmy, że pacjentki z niedokrwistością nie mogą się do tego dostosować i powstrzymują się od stosowania tych preparatów, twierdząc, że przybierają na wadze z powodu leczenia żelazem. Przeprowadziliśmy to badanie, aby ocenić związek między leczeniem żelazem a przyrostem masy ciała u pacjentek.

Materiały i metody

Badanie zostało przeprowadzone prospektywnie w latach 2013-2014 w celu oceny związku między leczeniem żelazem a przybieraniem na wadze u pacjentek, które zostały przyjęte do kliniki hematologicznej Szpitala Badawczego Ministerstwa Zdrowia w Stambule z rozpoznaniem IDA i terapii żelazem między wiekami 18 i 50 lat i podpisali świadomą zgodę. Lokalna komisja etyczna zatwierdziła to badanie. Diagnozę niedoboru żelaza wykonał hematolog na podstawie morfologii krwi, stężenia ferrytyny w surowicy, żelaza, zdolności wiązania żelaza, sedymentacji i parametrów biochemicznych oraz niektórych innych badań (takich jak krew utajona w kale). Pacjenci, u których wystąpiły inne przyczyny niedokrwistości, choroby, które przyczyniają się do niedokrwistości, różne czynniki etiologiczne, połączony niedobór witamin i anemię związaną z chorobami przewlekłymi, nowotwory złośliwe, historia stosowania preparatów żelaza w ciągu ostatnich 6 miesięcy, zaburzenia metaboliczne i endokrynologiczne, stosowanie doustnych wykluczono środki antykoncepcyjne, choroby współistniejące, stosowanie leków oddziałujących na żelazo, ciążę i karmienie piersią, których nie można było monitorować w okresie badania. Leczenie żelazem podawano doustnie 100-200 mg żelaza pierwiastkowego przez 3 miesiące lub 5-10 dni dożylnie / domięśniowo, a następnie doustnie podawano żelazo. Masę ciała pacjentów mierzono na początku badania i po 3 miesiącach leczenia w klinice za pomocą skalibrowanych skal.

Statystyka
Analiza statystyczna została przeprowadzona przy użyciu SPSS, wersja 21.0 (SPSS Inc., Chicago, Illinois, USA). Zmienne ciągłe zostały opisane jako średnia ± SD i zakres. Zmienne dychotomiczne porównano dokładnym testem Fishera dla dwóch przez dwa porównania lub współczynnik χ2 Pearsona dla więcej niż dwóch odpowiedzi. Analizę regresji logistycznej przeprowadzono w celu uzyskania nieskorygowanych ilorazów szans i ujawniono współczynnik; 95% przedział ufności; wartość P). Istotność statystyczną zdefiniowano jako wartość P poniżej 0,05.

Wyniki

Do badania włączono łącznie 34 pacjentki. Cztery pacjentki, u których zdiagnozowano celiakię, gruczolakoraka żołądka, nadczynność tarczycy i jeden przypadek, u którego w okresie od zostali wykluczeni z badania. Średnia wieku wynosiła 36,1 lat (zakres: 19–50 lat). U 20 pacjentów (60%) w przedziale 3-11 kg wystąpił 3 kilogramy i nadwaga. Siedmiu pacjentów (23%), którzy ważyli 3 kg lub mniej, wykazało, że zwracają uwagę na swoją dietę (). Po 3 miesiącach leczenia żelazem u 30 z 33 pacjentów zaobserwowano istotny wzrost stężenia hemoglobiny (Hgb). U trzech pacjentów nie stwierdzono przyrostu masy ciała ani wzrostu Hgb. Stwierdzono, że wzrost Hgb u pacjentów, którzy przybrali na wadze więcej niż 3 kg, był statystycznie istotny niż u pacjentów, którzy przybrali na wadze 3 kg lub mniej (p = 0,008). Ponadto stwierdzono, że poziomy ferrytyny w surowicy pacjentów, którzy przybrali na wadze 3 kg lub więcej, były wyższe niż u tych, którzy przybrali o 3 kg lub mniej, ale nie były one istotne statystycznie (P = 0,79;).

Tabela 1 Charakterystyka pacjentów Kliknij tutaj, aby wyświetlić

Tabela 2 Ocena po leczeniu Kliknij tutaj, aby wyświetlić

Tabela 3 Porównanie poziomów hematokrytu i ferrytyny przed i po leczeniu Kliknij tutaj, aby wyświetlić

Pacjenci leczeni żelazem przybierają na wadze, jeśli nie stosują diety lub mają choroba metaboliczna. Tak więc terapia żelazem zwiększa poziom ferrytyny w surowicy, towarzyszący masie ciała. Wyniki naszych badań są zgodne z tą hipotezą, co zostało potwierdzone również przez inne opublikowane badania.Badanie zostało przeprowadzone w Finlandii z 691 pacjentami (289 mężczyzn i 402 kobiet) w celu zbadania związku między poziomem ferrytyny w surowicy a rozwojem SM w ciągu 6,5 roku. W tym okresie stwardnienie rozsiane rozwinęło się w 18% wszystkich przypadków; rozwój SM zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn, u których stwierdzono wysokie wartości ferrytyny, był bardziej istotny statystycznie. Odnotowano również, że istnieje korelacja między wzrostem wokół talii jako wskaźnikiem otyłości a wartością ferrytyny w surowicy. Pacjentom skłonnym do otyłości, hiperglikemii lub insulinooporności należy doradzić w zakresie diety, przyrostu masy ciała, monitorowania odpowiedzi na leczenie niedokrwistości, a nie przedłużania leczenia po ustąpieniu niedokrwistości. Potrzebne są dalsze badania, aby ocenić, ile i jak długo podawanie żelaza prowadzi do insulinooporności i czy poziom żelaza w surowicy zwiększa wagę. Jednak badanie to jest istotne z punktu widzenia wstępnego badania, które ma rzucić na to światło. W badaniu przeprowadzonym w celu zbadania związku między ferrytyną we krwi a nietolerancją glukozy u 104 kobiet w ciąży bez niedokrwistości, które otrzymały 75 g glukozy doustnie do testu tolerancji glukozy, stwierdzono, że poziom glukozy w surowicy po 2 godzinach był wyższy u kobiet z poziomem ferrytyny. więcej niż 38,8 µg / l niż u kobiet z niższą od tej wartości. Dlatego kobiety w ciąży powinny być dokładniej oceniane pod kątem zapasów żelaza, a leczenie żelazem może stanowić zagrożenie u kobiet w ciąży bez anemii. Doniesiono, że okołoporodowy niedobór żelaza w połączeniu z dietą wysokotłuszczową powoduje otyłość i zaburzenia układu sercowo-naczyniowego. Jak wykazano w naszym badaniu, podaż żelaza może być związana z przyrostem masy ciała z powodu insulinooporności lub ilości nadmiaru żelaza. W celu wyjaśnienia sytuacji należy zbadać zależność między stężeniem ferrytyny a rozwojem insulinooporności po leczeniu.

Przeprowadzono jedno badanie w celu zbadania ferrytyny w surowicy i wysoce wrażliwego białka C-reaktywnego (hsCRP) w 132 przypadkach otyłych i innych. – grupa kontrolna z cukrzycą lub otyłością i prawidłową grupą kontrolną obejmującą 146 przypadków. Donoszono, że wysokie poziomy ferrytyny w surowicy w przypadkach otyłości były związane z wysokimi poziomami hsCRP w surowicy jako niezależne od cukrzycy. Stwierdzono również, że poziomy ferrytyny i hsCRP w surowicy były wysokie u pacjentów z cukrzycą typu 2 i otyłością. Wysokie poziomy ferrytyny w surowicy mogą wywoływać stan zapalny i rozwój SM. U otyłych pacjentów zgłaszano również przyrost masy ciała związany z podawaniem żelaza i brak odpowiedzi na leczenie żelazem związane z hepcydyną. Pod tym względem dieta zapobiega przybieraniu na wadze i związanym z tym powikłaniom SM u pacjentów leczonych żelazem. Jednak pacjenci, którzy nie przybierają na wadze po podaniu żelaza, bez diety, powinni zostać zbadani pod kątem złośliwości, nieswoistego zapalenia jelit, nadczynności tarczycy itp.
Do badania włączono tylko pacjentki, ponieważ zwykle zgłaszają się one do poradni ambulatoryjnej z rozpoznaniem IDA i skargą na przyrost masy ciała związany z podawaniem żelaza.

Wniosek

Otyłość i stwardnienie rozsiane to obecny stan zdrowia problemy w zakresie śmiertelności i zachorowalności. Przyrost masy ciała związany z leczeniem żelazem jest częstym problemem u pacjentek z IDA. Pacjentom leczonym żelazem należy doradzić w zakresie powikłań związanych z przyrostem masy ciała i korzyści wynikających z diety, a także kontrolowania stężenia ferrytyny i Hgb w surowicy, aby zapobiec długotrwałej terapii żelazem. Lekarze powinni zwracać uwagę na pacjentów, którzy nie przybierają na wadze bez diety.
Wsparcie finansowe i sponsoring
Brak.
Konflikty interesów
Nie ma konfliktu interesów.

	Hercberg S, Preziosi P, Galan P. Niedobór żelaza w Europie. Public Health Nutr 2001; 4: 537-545.
	Chambers EC, Heshka S, Gallagher D, Wang J, Pi-Sunyer FX, Pierson RN Jr. Dystrybucja żelaza w surowicy i tkanki tłuszczowej w wieloetnicznej kohorcie dorosłych mieszkających w Nowym Jorku. J Am Diet Assoc 2006; 106: 680-684.
	Zhuang T, Han H, Yang Z. Żelazo, stres oksydacyjny i cukrzyca ciążowa. Składniki odżywcze. 2014; 6: 3968-3980.
	Hämäläinen P, Saltevo J, Kautiainen H, Mäntyselkä P, Vanhala M. Poziomy ferrytyny w surowicy i rozwój zespołu metabolicznego i jego składników: 6,5-letnie badanie uzupełniające. Diabetol Metab Syndr 2014; 6: 114.
	Aigner E, Feldman A, Datz C. Otyłość jako wyłaniający się czynnik ryzyka niedoboru żelaza. Odżywki 2014; 6: 3587-3600.
	Zein S, Rachidi S, Awada S, Osman M, Al-Hajje A, Shami N, et al. Wysoki poziom żelaza we wczesnej ciąży zwiększał nietolerancję glukozy. J Trace Elem Med Biol 2015; 30: 220-225.
	Bourque SL, Komolova M, McCabe K, Adams MA, Nakatsu K. Perinatalny niedobór żelaza w połączeniu z dietą wysokotłuszczową powoduje otyłość i zaburzenia układu sercowo-naczyniowego. Endocrinology 2012; 153: 1174-1182.
	Andrews M, Soto N, Arredondo-Olguín M. Związek między poziomem ferrytyny i hepcydyny a stanem zapalnym u pacjentów z cukrzycą typu 2 i otyłością. Odżywianie 2015; 31: 51-57.