Człowiek w poszukiwaniu sensu Viktora Frankla: podsumowanie i lekcje

Ocena: 9/10

Przeczytaj więcej na Amazon

Pobierz pełny indeks lekcji tutaj

W Człowieku w poszukiwaniu sensu Viktor Frankl opowiada swoją historię przetrwania w obozie koncentracyjnym i jak to doświadczenie doprowadziło do powstania teorii o znaczeniu sensu własnego życia (logoterapia). Sens odnajduje się w pracy (robiąc coś ważnego), w miłości (troszcząc się o drugiego człowieka), w odwadze w trudnych chwilach. przeczytaj.

Streszczenie

Życie nie jest poszukiwaniem przyjemności, ale sensu.

3 możliwe źródła znaczenia:

• Pracuj, robiąc coś ważnego
• L. ove, troszcząc się o drugą osobę
• Odwaga w trudnych chwilach

Nie możesz kontrolować tego, co dzieje się z tobą w życiu, ale zawsze możesz kontrolować to, co poczujesz i zrobisz o tym, co się z tobą dzieje.

Miłość jest ostatecznym i najwyższym celem, do którego człowiek może dążyć. Zbawienie człowieka prowadzi przez miłość i miłość.

Człowiekowi można odebrać wszystko, ale jedno: ostatnia z ludzkich wolności – wybrać postawę w danych okolicznościach, wybrać własną własną drogą.

Kiedy człowiek stwierdzi, że cierpienie jest jego przeznaczeniem, będzie musiał zaakceptować cierpienie jako swoje zadanie. Jego wyjątkowa szansa tkwi w sposobie, w jaki dźwiga swój ciężar.

Znalezienie sensu w życiu jest główną siłą motywującą człowieka. To znaczenie jest wyjątkowe i specyficzne i może być spełnione tylko przez niego samego.

Liczy się nie sens życia w ogóle, ale raczej konkretny sens życia danej osoby w danym momencie.

„Żyj tak, jakbyś żył już drugi raz i jakbyś pierwszy raz działał tak źle, jak masz zamiar działać teraz!”

Prawdziwy sens życia należy odkryć w świecie, a nie w człowieku lub jego własnej psychice.

Do szczęścia nie można dążyć; musi ono nastąpić.

Doświadczenia w obozie koncentracyjnym

Miłość jest ostateczny i najwyższy cel, do którego człowiek może dążyć. Zbawienie człowieka dokonuje się przez miłość i miłość.

Miłość wykracza daleko poza fizyczną osobę ukochanego. Najgłębszy sens znajduje w jego duchowym byciu , jego wewnętrzne ja.

Człowiekowi można odebrać wszystko, ale jedno: ostatnia z ludzkich wolności – wybór postawy w danych okolicznościach, wybór własnej drogi.

Każdy mężczyzna ok zdecydować, co się z nim stanie – psychicznie i duchowo. Może zachować swoją ludzką godność nawet w obozie koncentracyjnym.

To właśnie ta duchowa wolność – której nie można odebrać – nadaje życiu sens i celowość.

Jeśli istnieje sens w życiu, wtedy cierpienie musi mieć sens. Życie ludzkie nie może być kompletne bez cierpienia i śmierci.

Sposób, w jaki człowiek akceptuje swój los i całe związane z nim cierpienie, daje mu wiele okazji, by nadać swojemu życiu głębszy sens.

Emocja, która jest cierpieniem, przestaje być cierpieniem, gdy tylko stworzymy jego jasny i precyzyjny obraz.

Każda próba przywrócenia człowiekowi wewnętrznej siły w obozie musiała najpierw pokazać mu jakiś przyszły cel. „Ten, kto ma powód, dla którego ma żyć, może znieść prawie wszystko”.

Ostatecznie życie oznacza wzięcie odpowiedzialności za znalezienie właściwej odpowiedzi na swoje problemy i wypełnienie zadań, które nieustannie stawia przed każdą osobą .

Kiedy człowiek stwierdzi, że cierpienie jest jego przeznaczeniem, będzie musiał zaakceptować swoje cierpienie jako swoje zadanie; swoje jedyne i wyjątkowe zadanie. Jego wyjątkowa szansa tkwi w sposobie, w jaki dźwiga swój ciężar .

Logoterapia w pigułce

Logos to greckie słowo, które oznacza „znaczenie”.

Logoterapia koncentruje się na znaczeniu ludzkiej egzystencji, jak również na jego szukaj takiego znaczenia. Zgodnie z logoterapią dążenie do znalezienia sensu w życiu jest główną siłą motywacyjną człowieka.

Znaczenie to jest wyjątkowe i specyficzne, ponieważ musi i może być wypełnione tylko przez niego; tylko wtedy osiąga znaczenie, które zaspokoi jego własną wolę sensu.

Z pewnością poszukiwanie sensu przez człowieka może wzbudzić raczej wewnętrzne napięcie niż wewnętrzną równowagę. Jednak właśnie takie napięcie jest nieodzownym warunkiem zdrowia psychicznego.

Zdrowie psychiczne opiera się na pewnym stopniu napięcia, napięciu między tym, co już zostało osiągnięte, a tym, co nadal należy osiągnąć, lub luce między tym, czym się jest, a tym, czym należy się stać. Takie napięcie tkwi w człowieku i dlatego jest niezbędne dla dobrego samopoczucia psychicznego.

Egzystencjalna próżnia

Egzystencjalna próżnia to powszechne zjawisko XX wieku.

Może to wynikać z podwójnej straty, jaką musiał ponieść człowiek odkąd stał się prawdziwie człowiekiem:

• Utrata niektórych podstawowych zwierzęcych instynktów, w których zachowanie zwierzęcia jest zakorzenione i przez które jest zabezpieczone
• Tradycje, które potwierdził, że jego zachowanie szybko się zmniejsza. Żaden instynkt nie mówi mu, co ma robić, a żadna tradycja nie mówi mu, co powinien zrobić; czasami nawet nie wie, co chce zrobić. Zamiast tego albo chce robić to, co robią inni ludzie (konformizm), albo robi to, czego życzą mu inni (totalitaryzm).

Egzystencjalna próżnia objawia się głównie w stanie znudzenia.

I te problemy stają się coraz bardziej istotne, ponieważ progresywna automatyzacja prawdopodobnie doprowadzi do ogromnego wydłużenia czasu wolnego dostępnego dla przeciętnego pracownika. Szkoda, że wielu z nich nie będzie wiedziało, co zrobić z całym swoim nowo zdobytym wolnym czasem.

Sens życia

Sens życia różni się w zależności od człowieka . Dlatego nie liczy się ogólny sens życia, ale raczej konkretny sens życia danej osoby w danym momencie.

Zadanie każdego człowieka jest tak samo wyjątkowe, jak jego konkretna możliwość jego realizacji.

Ostatecznie człowiek nie powinien pytać, jaki jest sens jego życia, ale raczej musi uznać, że to on jest proszony. Jednym słowem, życie kwestionuje każdego człowieka; a za życie może odpowiedzieć tylko odpowiadając za swoje życie; na życie może odpowiedzieć tylko odpowiedzialnością. Tak więc logoterapia widzi w odpowiedzialności samą istotę ludzkiej egzystencji.

Ten nacisk na odpowiedzialność znajduje odzwierciedlenie w kategorycznym nakazie logoterapii, który brzmi: „Żyj tak, jakbyś żył już po raz drugi i jako gdybyś za pierwszym razem postąpił tak źle, jak zamierzasz działać teraz! ”

Prawdziwy sens życia należy odkryć w świecie, a nie w człowieku lub jego własnej psychice.

Bycie człowiekiem zawsze wskazuje i jest skierowane na coś lub kogoś innego niż siebie – czy to sens do spełnienia, czy do spotkania innej istoty ludzkiej. Im bardziej zapomina się o sobie – oddając się sprawie, by służyć lub innej osoba do kochania – im bardziej jest człowiekiem i tym bardziej się aktualizuje. Samorealizacja jest możliwa tylko jako skutek uboczny autotranscendencji.

Możemy odkryć sens życia na 3 sposoby:

1. Tworząc pracę lub wykonując czyn
2. Poprzez doświadczenie czegoś lub spotkanie kogoś
3. Poprzez postawę dążymy do nieuniknionego cierpienia

Znaczenie miłości

Miłość to jedyny sposób, aby uchwycić drugiego człowieka w najgłębszym wnętrzu jego osobowości.

Poprzez swoją miłość kochająca osoba umożliwia ukochanej osobie urzeczywistnienie tych możliwości. Uświadamiając mu, kim może być i kim powinien się stać, urzeczywistnia te możliwości.

Miłość nie jest rozumiana jako zwykły efekt uboczny seksu; seks jest raczej sposobem wyrażania doświadczenia tej ostatecznej wspólnoty, która nazywa się miłością.

Znaczenie cierpienia

Nigdy nie wolno nam zapominać, że możemy również znaleźć sens w życiu w obliczu beznadziejnej sytuacji. Ważne jest bowiem to, by dać świadectwo o wyjątkowym ludzkim potencjale w najlepszym wydaniu, czyli o przekształceniu osobistej tragedii w triumf.

Cierpienie przestaje być cierpieniem z chwilą, gdy znajdzie sens, na przykład znaczenie ofiary.

Do szczęścia nie można dążyć; musi to nastąpić. Trzeba mieć powód, żeby „być szczęśliwym”. Kiedy jednak znajdzie się powód, człowiek staje się szczęśliwy automatycznie.

Gdy poszukiwanie sensu danej osoby zakończy się sukcesem, to nie tylko uszczęśliwia go to, ale także daje możliwość radzenia sobie z cierpieniem.