Członkowie załogi, którzy zginęli w katastrofie Challengera
Jarvis dwukrotnie wypadł z listy lotów przez polityków. Po raz pierwszy wystawiono mu rachunek za podróż w kosmos w kwietniu 1985 r., Ale zastąpił go senator Jake Garn (R-UT), a na początku stycznia 1986 r. Został zepchnięty do kolejki przez przedstawiciela Billa Nelsona (D-FL). został umieszczony na pokładzie fatalnego lotu Challengera pod koniec stycznia.
Michael J. Smith
Michael J. Smith
Zdjęcie: Space Frontiers / Archive Photos / Hulton Archive / Getty Images
Podobnie jak Scobee, który pilotował piątą misję Challengera, Michael J. Smith był weteranem w Wietnamie i dołączył do NASA na przełomie dekady. Był znany jako bystry student i imponujący sportowiec, który spędził większość lat 80. pomagając agencji kosmicznej w opracowywaniu nowych części i procedur programu promu kosmicznego.
Smith skończył pilotować Challengera po prawie dwóch latach na krótkiej liście lotów wahadłowych. W 1984 roku został przydzielony do pilotowania drugiego lotu promu kosmicznego Atlantis w listopadzie 1985 i prawie zastąpił pilota, który skończył latać na wcześniejszej misji Challenger, tej w styczniu 1985 roku, rok przed fatalnym lotem wahadłowca.
Żonaty ojciec trójki dzieci wydawał się niemal natychmiast po starcie Challengera wiedzieć, że mają kłopoty; jego głos był ostatnim nagranym przez rejestrator pokładu, wypowiadając dyskretną i apokryficzną troskę: „Ups.”