Co to znaczy kochać kogoś, kto nigdy cię nie pokocha

Pusta.

Pierwsze słowo, które przychodzi na myśl, gdy kochasz kogoś, kto nigdy nie pokocha wróciłeś. Pusty. Unieważnić. Pusty. Bezcelowe.

Puste.

Ponieważ to jest dokładnie to.

To jak jedzenie fast foodów, kiedy nie jesteś nawet głodny, ponieważ jesteś pewien, tak pewny, że cię to zadowoli. Że to cię uszczęśliwi. Że da ci to poczucie satysfakcji, zadowolenia. Ale to uczucie nigdy nie przychodzi i zostajesz po prostu siedząc przed tym, co w zasadzie jest marnotrawstwem, i nie ma nic do pokazania poza bałaganem, który sobie wyrządziłeś.

na górze nic na ciebie nie czeka. Maraton bez nikogo na mecie. Walczy każdego dnia z zakrwawionymi knykciami i jeszcze bardziej poobijanym sercem, mając nadzieję, że ktoś będzie tam, aby wszystko było tego warte, wszystko w porządku, i zdając sobie sprawę, że stoisz samotnie i nie masz absolutnie nic do pokazania sobie i swoim zmaganiom, odpowiedzialnym za zbieranie podnieś fragmenty swoich własnych emocji solo.

Ponieważ odkładając na bok metafory, tak naprawdę nie ma nic dobrego ani przynajmniej satysfakcjonującego, co pochodzi z zakochania się w kimś, kogo znasz w głębi duszy, nigdy nie pokocha z powrotem.

To bezcelowe. Jest pusty.

Pozostawia cię całkowicie pustym.

Kochanie kogoś, naprawdę naprawdę kochanie kogoś, kto nie może i nie będzie cię odwzajemniać, nie uczyni cię silniejszym. Może cię wielu rzeczy nauczyć, ale uczyni cię silniejszym? Nie całkiem. Bez względu na to, w jaki sposób to pomalujesz, bez względu na to, jakie piękne upiększenie spróbujesz nadać swojej własnej stereotypowej nieodwzajemnionej miłości, tak naprawdę nie ma lekcji życia, którą można by odnieść z tej sytuacji.

Ponieważ najważniejsza rzecz, której się uczysz, gdy kochasz kogoś, kto cię nie kocha?

Chodzi o to, że czasami miłość naprawdę nie wystarczy.

Kochać kogoś i nadal kochać kogoś, kto cię nie pokocha nie jest odważny. I nie jest silny. Chociaż jest coś do powiedzenia o posiadaniu wielkiego serca i zdolności do dawania kawałków siebie ludziom, którzy nie chcą cię doceniać i nie zasługują na to, trzymanie się ich, gdy się nie powstrzymują, to nie t odważny, silny lub dobry.

To jest autodestrukcyjne.

Ponieważ tak naprawdę, tak naprawdę jest to kochanie kogoś, kogo znasz, nigdy cię nie pokocha. To oblanie rdzenia benzyną, przekazanie komuś zapałki, aby zobaczyć, co zrobią, i podpalenie wszystkiego samodzielnie, gdy zdasz sobie sprawę, że jest obojętny na to, co się dzieje, a co nie. A im dłużej zajmie ci uświadomienie sobie, że tak jest, że jesteś odpowiedzialny za cały swój wrak, tym dłużej zajmie ci zebranie własnego popiołu i odbudowanie się, gdy w końcu odzyskasz rozsądek.

Pusta.

To właśnie jest próba wypełnienia się kimś, kto naprawdę cię nie kocha.

Jest pusta. To niespełnienie.

Jest puste.

Nic nie zrobi, tylko cię sfrustruje, zawiedzie i pozostawi w tym miejscu tylko resztki siebie, nawet rozpoznać we własnych rękach.

Ponieważ taki jest koszt kochania kogoś, kto nie kocha i nie będzie Cię odwzajemniać.

Ty.

Wygrałeś t stracić osobę, którą wyidealizowałeś, którą kochałeś bez odwzajemnienia. Nie przegapisz „tego, co mogło być” i nie ominie Cię wskoczyć do pociągu, który być może zmierzał w Twoją stronę. Nie znajdziesz się na wyciągnięcie ręki nikogo innego, ponieważ jedyna osoba nie udało ci się naprawdę się utrzymać, prawda.

Ty.

Więc co to naprawdę znaczy kochać kogoś, kto cię nie kocha?

Oznacza to utratę Ciebie, zatracenie siebie. Oznacza to porzucenie rzeczy, które mogą być faktycznie namacalne, i faworyzowanie czegoś, czego nigdy nie będziesz blisko siebie. Oznacza to postawienie fantazji przed własną rzeczywistością, fragmentów przed własną całościową życie.

Kochanie kogoś, kto cię nie pokocha, jest po prostu stratą twojego cennego, cennego czasu.

Więc co robisz? Co robisz, gdy znajdujesz siedzisz tam, próbując usprawiedliwić i zrozumieć czyjąś ambiwalencję i własną niewytłumaczalną potrzebę kochania ich, kiedy oni o to nie poprosili ani na to nie zasłużyli?

Odpuszczasz. Idziesz dalej.

Nie ma Jakie to trudne, bez względu na walkę. Nieważne, jak bardzo chcesz się ich trzymać i nieważne, jak bardzo czujesz, że ich kochasz.

Musisz pozwolić im odejść.

Ponieważ pozwalając im odejść, wiesz, kogo zamiast tego będziesz mógł zatrzymać?

Ciebie.

A zresztą to jedyna rzecz, jakiej kiedykolwiek będziesz potrzebować.