Christianity History

„Jerozolima, Jerozolima”.
—Mierające słowa Louisa IX

Nie zachowywał się jak król. Nosił koszule do włosów i odwiedzał szpitale, czasami opróżniając naczynia. Zebrał relikwie i zbudował kaplicę, aby je pomieścić.

Takie nieokreślone zachowanie było jednym z powodów, dla których Ludwik IX zyskał reputację najbardziej chrześcijańskiego z władców.

Nastoletni chrześcijański król

Ludwik urodził się jako czwarte z 11 dzieci króla Ludwika VIII i królowej Blanche. Po śmierci trójki jego starszego rodzeństwa Louis został następcą tronu. Blanche wychowała syna, by być surowym religijny: „Kocham Cię, mój drogi synu, tak bardzo, jak matka może kochać swoje dziecko”, powiedziała mu kiedyś: „ale wolałabym raczej widzieć cię martwego u moich stóp, niż kiedykolwiek popełniać grzech śmiertelny.” W wieku 12 lat przed dojrzewaniem Louis został królem, z pobożną, ale duszącą matką u boku.

W wieku 20 lat ożenił się z Margaret of Provence („dziewczyną o ładnej buzi, ale ładniejszej wierze”), której szybko się oddał. Urodziła mu 11 dzieci. Kiedy wyjeżdżał na krucjatę, zabrał żonę i dzieci.

Louis żył wiarą, a jego reputacja się rozprzestrzeniła. Łaciński cesarz Konstantynopola dał Ludwikowi Koronę Cierniową w 1238 roku, a Ludwik zbudował wspaniałą Sainte Chapelle, aby pomieścić relikwię ukrzyżowania Chrystusa.

W 1242 roku Henryk III, angielski, najechał Angevin. Louis zdołał wypędził angielskiego króla, ale zaraził się infekcją, która prawie go zabiła. Przyrzekł sobie, że jeśli wyzdrowieje, zrobi to, co ludzie z niemal każdego pokolenia w jego rodzinie robili przez 150 lat: poprowadzi krucjatę. h4> Nieudana krucjata

Z 36 statkami załadowanymi 15 000 ludzi, ich koni i zapasami, Louis udał się do Egiptu, centrum władzy muzułmańskiej i bramy do Jerozolimy. Po schwytaniu Damietty poprowadził swoją armię w głąb lądu w kierunku Kairu. Ale epidemia zmusiła Ludwika do odwrotu. Król cierpiał na czerwonkę tak bardzo, że wyciął dziurę z tyłu spodni i maszerował z tylną strażą.

Ludwik i część armii byli schwytany, zanim wrócił na statki. Ich okup był tak wysoki, że podobno zajęło mu to dwa dni t złoto. Kiedy jeden z urzędników Ludwika przechwalał się, że oszukiwał muzułmanów, król ze złością nakazał zapłacenie okupu w całości.

Klęska pogrążyła go w rozpaczy i głębszej pobożności. Obwiniał się za stratę, wierząc, że Bóg jest karał go za swoje grzechy. Zaczął się ubierać, jeść prosto i pomagać biednym. Zamiast wracać do domu, Louis zabrał swoją armię do Palestyny, gdzie zbudowali mury i wieże wokół kilku nadmorskich miast. Został cztery lata, wracając do Francji dopiero po usłyszeniu o śmierci matki, która rządziła pod jego nieobecność.

Umiera na łożu z popiołów

Po powrocie do domu Ludwik podwoił swoją pokutę i swoje wysiłki na rzecz stworzenia świętego narodu. Systematyzował prawo zwyczajowe, rejestrował przypadki jako precedensy i zamienił proces na walkę przesłuchiwaniem świadków pod przysięgą. Zakazał lichwy (pożyczania pieniędzy na nadmiernie wysoka stawka), nakazał bluźniercom napiętnowanie na ustach i zabronił feudalnym panom prowadzenia prywatnej wojny o jeden na drugiego.

Wszyscy panowie feudalni okazali miłosierdzie i dobre uczynki. To, co wyróżniało Louisa, to jego pokora i wytrwałość. Co roku chodził do opactwa Saint Denis boso i z gołą głową. Louis nie tylko służył biednym przy swoim stole, ale on i jego synowie myli nogi żebrakom. Był szczególnie hojny dla wdów po krzyżowcach. Louis miał specjalną pasję do kazań, które potem stały się modne, i zachęcał braci kaznodziei, powtarzając swoje ulubione homilie tym przy stole. Spowiednik królowej Małgorzaty odnotowuje, że często wstawała w nocy i przykrywała króla płaszczem, kiedy on modlił się długo, ponieważ nie zauważył zimna.

Dwadzieścia dwa lata po jego Podczas pierwszej krucjaty Ludwik próbował odkupić się inną. Wylądował w Tunisie, w północnej Afryce, w upale lata 1270 r. Przez niehigieniczny obóz szybko przetoczyła się dyzenteria lub tyfus. Louis zachorował i zmarł leżąc pokutnie na łóżku z popiołów, szepcząc nazwę miasta, którego nigdy nie zdobył: „Jerozolima, Jerozolima.„Wkrótce został jedynym królem Francji, którego Kościół rzymskokatolicki nazwał świętym.