Chłoniak | Cornell University College of Veterinary Medicine
Chłoniak kotów to złośliwy nowotwór układu limfatycznego, którego znakomicie zorganizowane układy narządów wewnętrznych i tkanek wpływają bezpośrednio lub pośrednio na praktycznie każdy aspekt fizycznej egzystencji kota. Niestety, mówi Margaret McEntee, DVM, profesor onkologii w Cornell University College of Veterinary Medicine, jest to najczęściej diagnozowany spośród wszystkich rodzajów raka kotów.
Ogólnie rzecz biorąc, układ limfatyczny kotów można postrzegać jako złożona sieć składników, które transportują substancje podtrzymujące życie w całym ciele kota i zapobiegają krążeniu szkodliwych czynników. Wśród tych składników są grasica, śledziona, szpik kostny i to, co weterynarze nazywają „związaną z jelitami” tkankę limfatyczną, która wyściela powierzchnię różnych obszarów ciała kota i zapobiega jego ekspozycji na czynniki zakaźne.
Charakterystyczna cecha anatomii układu limfatycznego, podkreśla dr McEntee, ma związek z jego rolą w transporcie płynu podtrzymującego życie (limfy) w całym ciele kota. Krążenie tego płynu odbywa się poprzez sieć maleńkie, splecione przewody (naczynia limfatyczne), które łączą się ze specjalistycznymi zbiorami tkanki zwanymi węzłami chłonnymi – maleńkimi strukturami w kształcie fasoli, które znajdują się głęboko w ciele kota lub w różnych obszarach jego powierzchni – na szyi, w pachwinie i z tyłu kolana.
Do funkcji wykonywanych przez płyn limfatyczny i naczynia, które go transportują, należą: dostarczanie tlenu i składników odżywczych do komórek, zbieranie produktów przemiany materii, wchłanianie tłuszczu z przewodu pokarmowego; oraz usuwanie resztek tkanek, bakterii, wirusów i innych czynników zakaźnych z organizmu.
Chłoniak może wpływać na cały układ limfatyczny, obejmując węzły chłonne i komórki limfoidalne w całym organizmie. Kiedy choroba koncentruje się na węzłach chłonnych kota – zarówno znajdujących się głęboko w ciele, jak i węzłach obwodowych – określa się ją jako wieloośrodkową. Inny typ, zwany chłoniakiem śródpiersia, zwykle występuje w jamie klatki piersiowej. I trzecia kategoria – chłoniak przewodu pokarmowego – atakuje przewód pokarmowy.
Dziesiątki lat temu najczęściej rozpoznawano chłoniaki śródpiersia i chłoniaki wieloośrodkowe. Jednak są one ściśle związane z zakażeniem wirusem białaczki kotów (FeLV) i, w mniejszym stopniu, wirusem niedoboru odporności kotów (FIV). Wirusy te są obecnie rzadziej spotykane, prawdopodobnie z powodu testowania i izolacji zakażonych kotów oraz stosowania szczepionek chroniących przed FeLV. Obecnie, mówi dr McEntee, chłoniak kotów najczęściej występuje w przewodzie pokarmowym.
Zauważa, że koty w każdym wieku mogą zachorować na chłoniaka, chociaż większość chorych zwierząt ma od 10 do 12 lat. Niezaszczepione koty przebywające na zewnątrz są bardziej zagrożone niż koty przebywające w domu ze względu na większą ekspozycję na zakażenie FeLV. Niedawne badania wykazały, że koty rutynowo narażone na dym tytoniowy są narażone na podwyższone ryzyko wystąpienia chłoniaka żołądkowo-jelitowego.
W zależności od typu chłoniaka, początkowe objawy będą obejmować takie problemy, jak utrata masy ciała, słaby apetyt i letarg, do dostrzegalnych nieprawidłowości w węzłach chłonnych położonych w klatce piersiowej lub przewodzie pokarmowym. Jeśli podejrzewa się chłoniaka, chore zwierzę zostanie poddane dokładnemu badaniu fizykalnemu mającemu na celu potwierdzenie lub wykluczenie wstępnej diagnozy choroby. Obejmuje to pełną morfologię krwi, panel biochemiczny krwi i analizę moczu, a także prześwietlenia klatki piersiowej, analizę mikroskopową próbek tkanki węzłów chłonnych oraz badanie ultrasonograficzne brzucha zwierzęcia w celu sprawdzenia, czy zwierzę ma wątrobę czy śledzionę – częste miejsca występowania chłoniaka— jest powiększony.
Leczenie kota, u którego zdiagnozowano chłoniaka, polega głównie na chemioterapii; w niektórych przypadkach chore zwierzę może przejść operację usunięcia guza w jamie brzusznej, aw niektórych przypadkach stosuje się radioterapię.
Ogólnie, mówi dr McEntee: „Zwykle traktuj chłoniaka kotów jako chorobę uleczalną. W przypadku chemioterapii, którą wiele kotów stosuje do końca życia, czas przeżycia będzie zwykle rzędu sześciu miesięcy, chociaż są wyjątki. Niektóre koty mogą przeżyć rok lub dłużej i mogą mieć okresy, kiedy nie otrzymują chemioterapii. ”
Chociaż chłoniakowi nie można zapobiec, zauważa, szanse na rozwój choroby u kota można zmniejszyć poprzez szczepienie przeciwko FeLV, zapobiegając kontaktowi z kotami zakażonymi FIV lub FeLV i upewniając się, że nie żyją w środowisku skażonym dymem tytoniowym. Ponieważ wczesne wykrycie choroby może zwiększyć szanse zwierzęcia na przeżycie, dr McEntee zaleca również, aby wszystkie koty w wieku siedmiu lat i starsze dwa razy w roku przechodzą fiz iczne badania obejmujące biochemię krwi i dokładne badanie palpacyjne ciała pacjenta.