Chevrolet Camaro (druga generacja)

PrzeglądEdytuj

Camaro drugiej generacji, nazwany „Super Hugger”, był całkowicie nowym samochodem ze znanym i bardzo dobrze zaprojektowanym podstawowym układem mechanicznym podobnie jak jego poprzednik z jednoczęściową konstrukcją wykorzystującą przednią ramę pomocniczą, przednie zawieszenie z wahaczami A i sprężynami śrubowymi oraz tylne resory piórowe.

Podwozie i zawieszenie drugiej generacji zostały dopracowane zarówno pod względem osiągów, jak i komfortu; modele podstawowe oferowały znaczne postępy w wyciszaniu, izolacji jazdy i trzymaniu się drogi. Bogate doświadczenie inżynierów Chevroleta, które inżynierowie Chevroleta zdobyli podczas ścigania się z pierwszą generacją, bezpośrednio doprowadziły do postępów w układzie kierowniczym, hamowaniu i wyważaniu Camaro drugiej generacji. Początkowo dostępne były wysokowydajne konfiguracje, ale rynek zmienił się wraz z postępem w latach 70. XX wieku wraz z kryzysem paliwowym, wyższymi stawkami ubezpieczeniowymi i zaostrzającymi się przepisami dotyczącymi emisji. W latach 1974 i 1978 wprowadzono duże zmiany stylistyczne; Rok 1981 był ostatnim rokiem modelowym Camaro drugiej generacji.

Modele i zmiany 1970–1981Edit

1970Edit

Większość elementów silnika i układu napędowego została przeniesiona z 1969 roku, z wyjątkiem 230 Sześciocylindrowy CU (3,8 L) – podstawowym silnikiem był teraz 250 CU (4,1 L) Sześć o mocy 155 KM (116 kW). 1970 Camaro SS 396 miał 396 CU (6,5 L) L78 o mocy 350 KM (261 kW). Począwszy od 1970 roku, duże silniki V8 (nominalnie 396 cu in (6,5 l)) faktycznie przemieszczały 402 cu in (6,6 l), ale Chevrolet zdecydował się zachować 396 odznak, wyposażonych w pojedynczy 4-lufowy gaźnik Holley, który wytwarzał 375 KM (380 PS, 280 kW) przy 5600 obr / min i 415 lb⋅ft (563 N⋅m) przy 3600 obr / min momentu obrotowego. Dwa silniki 454 cu in (7,4 l) (LS6 i LS7) zostały wymienione na wczesnych arkuszach specyfikacji i w niektórych broszurach sprzedażowych, ale nigdy nie zostały wprowadzone do produkcji. Oprócz modelu podstawowego, kupujący mogli wybrać opcję Rally Sport z charakterystycznym noskiem i zderzakiem, pakiet Super Sport oraz pakiet Z-28 Special Performance (w cenie 572,95 USD) z nowym, wysokowydajnym LT-1360 KM ( 268 kW) 380 lb⋅ft (520 N⋅m) momentu obrotowego 350 cu in (5,7 l) V8. LT-1, silnik zbudowany od podstaw przy użyciu wysokiej jakości części i komponentów, był ogólnie znacznie lepszy niż poprzednie 302 cu w (5 l) V8 używane w latach 1967-69 Z-28; Większy moment obrotowy i mniej radykalna krzywka w połączeniu z czterolufową maszyną Holley o pojemności 780 cfm umożliwiły po raz pierwszy wyposażenie Z-28 z 3-biegową automatyczną skrzynią biegów Turbo Hydramatic 400 jako opcją do czterobiegowej manualnej skrzyni biegów. Silnik LT-1 w Camaro Z-28 z 1970 roku pochodził z Corvette.

Nowy styl nadwozia zawierał szybkobieżną linię dachu i bezwietrzne pełne szyby w drzwiach bez tylnych bocznych szyb. Drzwi były szersze, aby umożliwić łatwiejszy dostęp do tylnych siedzeń, a nowe podciągane uchwyty zastąpiły stare, w przypadku których trzeba było wcisnąć dolny przycisk, aby otworzyć drzwi. Dach był nowym, dwuwarstwowym elementem zapewniającym lepszą ochronę przed przewróceniem się i redukcję hałasu. Model podstawowy posiadał oddzielny zderzak / grill ze światłami postojowymi pod zderzakiem, podczas gdy opcja Rally Sport obejmowała charakterystyczną kratkę otoczoną elastycznym materiałem Endura wraz z okrągłymi światłami postojowymi obok reflektorów i zderzakami otaczającymi po obu stronach grilla. Tył został podkreślony czterema okrągłymi tylnymi światłami podobnymi do Corvette. Nie oferowano kabrioletu, co czyniło to jedyną generację Camaro, której nie oferowano.

W 1970 roku był pierwszym Camaro oferowanym z tylnym stabilizatorem. Zrezygnowano z opcji hamulca tarczowego na cztery koła (RPO JL8 z 1969 r.).

Wewnątrz nowa zakrzywiona tablica przyrządów zawierała kilka okrągłych tarcz wskaźników i innych przełączników bezpośrednio przed kierowcą, podczas gdy dolna część zawierała sterowanie ogrzewaniem / klimatyzacją po lewej stronie kierowcy i radiem, zapalniczką i popielniczką pośrodku oraz drzwiami schowka podręcznego po prawej stronie. Nowe fotele kubełkowe Strato, unikalne dla modeli z 1970 r., miały kwadratowe oparcia i regulowane zagłówki oraz tylne siedzenia składały się z dwóch poduszek kubełkowych i oparcia kanapy dzięki wyższemu tunelowi transmisyjnemu. Opcjonalna konsola środkowa ze standardową dźwignią zmiany biegów Hurst została teraz zintegrowana z dolną deską rozdzielczą z niewielkim schowkiem lub opcjonalnym odtwarzaczem taśm stereo. całkowicie winylowa tapicerka i matowe czarne wykończenie deski rozdzielczej, a opcjonalne niestandardowe wnętrze zostało wyposażone w zmodernizowaną tapicerkę z tkaniny lub winylu i wykończenia drewnopodobne na desce rozdzielczej i konsoli.

Wprowadzono model 1970 do montowni w lutym 1970, w połowie roku modelowego. To spowodowało, że niektórzy nazywali go „rokiem 1970”. Model; wszystkie były modelami z 1970 roku.Pojazdy z rocznika 1970 są ogólnie uważane za najbardziej pożądane z wczesnych Camaro drugiej generacji, ponieważ osiągi w kolejnych latach zostały zmniejszone przez systemy kontroli emisji spalin z tego okresu, a później dodanie ciężkich zderzaków nałożonych przez władze federalne.

1971Edit

Camaro z 1971 roku otrzymał tylko niewielkie zmiany w wyglądzie od swojego odpowiednika z 1970 roku. Wewnątrz nowe kubełkowe fotele Strato z wysokim oparciem i wbudowanymi zagłówkami zastąpiły siedzenia z niskim oparciem z 1970 roku z regulowanymi zagłówkami. Największe zmiany zaszły pod maską, ze względu na nakaz GM-korporacji, wszystkie silniki będą projektowane do pracy na benzynie o niższej liczbie oktanowej, o niskiej zawartości ołowiu lub bezołowiowej, co wymaga zmniejszenia stopnia sprężania i mocy znamionowej. 250 cu in (4,1 l) straight-6, 307 cu in (5,0 l) V8 i dwie beczki 350 cu in (5,7 l) V8 były praktycznie niezmienione, ponieważ były one niskociśnieniowymi silnikami na paliwo zwykłe w 1970 i w poprzednich latach.

LT-1 350 V8 używany w Z / 28 spadł z 360 KM SAE brutto do 330 KM (250 kW) SAE brutto ze względu na spadek stopnia sprężania z 11,0: 1 do 10,3: 1. 350 c.i. silnik Camaro Z28 z 1971 roku produkował 275 koni mechanicznych (205 kW) netto SAE. 396 (402 c.i.) V8 spadł z 350 do 300 koni mechanicznych (220 kW) SAE brutto ze względu na spadek współczynnika sprężania z 10,25: 1 do 8,5: 1. 402 c.i. silnik Camaro SS 396 z 1971 r. produkował 260 koni mechanicznych (190 kW) SAE netto.

Produkcja i sprzedaż spadły z powodu 67-dniowego strajku w GM, który zbiegł się z wprowadzeniem modeli 1971 w koniec września 1970 r., wraz z dalszym spadkiem zainteresowania rynkiem ponycarów napędzanym przez gwałtownie rosnące stawki ubezpieczenia samochodów o wysokich osiągach. Pogłoski o możliwym anulowaniu Camaro po 1972 roku zaczęły się pojawiać i zostały prawie potwierdzone rok później, kiedy kolejny strajk robotniczy uderzył w montownię w Norwood w Ohio, która była jedyną fabryką produkującą Camaro i Firebirds.

1972Edit

Camaro z 1972 r. Doznało dwóch poważnych niepowodzeń. Strajk UAW w fabryce GM w Norwood zakłócił produkcję na 174 dni, a 1100 niekompletnych Camaro musiało zostać złomowanych, ponieważ nie spełniały federalnych norm bezpieczeństwa zderzaków z 1973 r. Niektórzy w GM poważnie rozważali rezygnację z Ogółem Camaro i Firebird, zwłaszcza gdy korporacja była pod presją dostosowania ogromnej liczby marek i modeli do trudnych nowych przepisów dotyczących emisji, bezpieczeństwa i oszczędności paliwa. Inni wskazywali na niezwykle lojalnych obserwatorów, którymi cieszyły się samochody, i byli przekonani, że modele pozostały Ta ostatnia grupa ostatecznie ich przekonała na korzyść wycofania samochodów F do ponownego rozważenia, a Chevrolet wyprodukowałby 68 656 Camaro w 1972 roku. Tylko 970 SS 396 zostało wyprodukowanych w 1972 roku i był to ostatni rok dla modeli SS 396 i SS 350, a także w zeszłym roku Camaro oferowano fabrycznie z dużym blokiem. W tym roku znaczki zmieniły się z „Z / 28” na „Z28”. Wskaźniki mocy nadal spadały, nie tylko ze względu na niższą kompresję i ściślejszą kontrolę emisji, ale począwszy od roku modelowego 1972, przejście z wartości brutto (na dynamometrze) na wartości netto w oparciu o silnik w rzeczywistym pojeździe z zainstalowanymi wszystkimi akcesoriami. Dzięki temu 350 ci LT1 spadł z 330 koni mechanicznych brutto w 1971 r. Do 255 koni mechanicznych netto w 1972 r., A duży blok 396/402 był teraz oceniany na 240 KM netto w porównaniu do 300 koni brutto w 1971 r.

1973Edit

Rok modelowy 1973 zawierał standardowy system amortyzacji przedniego zderzaka, aby spełnić nowe standardy zgodności z przepisami NHTSA o prędkości 5 mil na godzinę (8,0 km / h). Opcja Rally Sport, z chromowanymi zderzakami po obu stronach pochłaniającego uderzenia uretanowego obramowania grilla, była kontynuowana przez kolejny rok dzięki kreatywnemu wzmocnieniu za przednią blachą.

Nowy model Type LT został zaoferowany w 1973 roku. , z cichszym i lepiej wyposażonym wnętrzem, pełnym oprzyrządowaniem, kołami w stylu rajdowym, zmiennym przełożeniem układu kierowniczego, sportowymi lusterkami i ukrytymi wycieraczkami, między innymi. Pakiet Super Sport został usunięty, a duży blok 396 cu w (6,5 l) V8 nie był już dostępny. Moc spadła z powodu nowych norm emisji, z najlepiej ocenianym 350 cu in (5,7 l) V8 wytwarzającym 245 KM (183 kW; 248 KM) w Z28. Silnik został zmieniony z solidnych podnośników na popychacze hydrauliczne. Klimatyzacja stała się dostępna jako opcja z tym silnikiem. Opcję Z28 można było zamówić zarówno w sportowym coupe, jak i LT. Po połączeniu opcji Z28 i Type LT zwykłe odznaki, paski i grafika Z28 zostały usunięte.

Inne zmiany obejmowały nową, zamontowaną na konsoli dźwignię zmiany biegów do automatycznych skrzyń biegów, podobną do dźwigni zmiany biegów używanej w Pontiac Firebirds, która zastąpiła podkowiastą dźwignię zmiany biegów podobną do Buicka z poprzednich Camaros, oraz ponowne wprowadzenie elektrycznie sterowanych szyb do listy opcji pierwszy raz od 1969 roku, z przełącznikami zamontowanymi w konsoli.

Wychodząc ze strajku, sprzedaż Camaro wzrosła do 96 751 sztuk w rekordowym roku sprzedaży w całej branży.

1974Edytuj

Camaro z 1974 roku urósł siedem cali (178 mm) dłuższy, dzięki nowym aluminiowym zderzakom wymaganym zgodnie z federalnymi normami i pochylonej do przodu kratce. Okrągłe tylne światła zostały zastąpione prostokątnym zawijanym wzorem. To był ostatni rok z płaską tylną szybą z grubymi słupkami dachowymi. Wszystkie późniejsze lata miały cieńsze słupki dachowe i owiniętą tylną szybę dla lepszej widoczności. To był ostatni rok RPO Z28, który miał ten sam układ napędowy i silnik, co w roku poprzednim (1973), oparty na specjalnym silniku o wysokiej wydajności Corvette L82 (Z28 pojawił się ponownie w 1977 roku jako własny model i nie jest już RPO).

Sprzedaż Camaro wzrosła do ponad 150 000 sztuk, z czego 13 802 to Z28 (najwyższa do tej pory produkcja Z28 drugiej generacji) pomimo kryzysu energetycznego napędzanego przez arabskie embargo na ropę naftową. W tym roku na rynku zmieniono pozycję dwóch konkurentów ponycar. Ford ograniczył Mustanga do zupełnie nowego podkomaketu Forda Mustanga II z 1974 roku, opartego na Pinto, który został zaprojektowany z myślą o czasach wysokich cen benzyny i niedoborów paliwa, w wyniku czego wyprodukowano 385 993 egzemplarzy na ten rok modelowy. Mercury przekształcił Cougara w luksusowy samochód osobowy średniej wielkości, aby konkurować z Chevroletem Monte Carlo i Pontiac Grand Prix. Inne zmiany obejmowały wycofanie przez Chrysler Corporation Plymouth Barracudy i Dodge Challengera w ciągu roku modelowego 1974. Podobnie rok 1974 był ostatnim rokiem wydania AMC Javelin, ale sportowy model AMX został ponownie wprowadzony w 1978 roku.

1975Edytuj

W 1975 roku katalizator został dodany do układu wydechowego wszystkich samochodów osobowych GM na rynku amerykańskim, w tym Camaro. System wtrysku powietrza wtórnego „Air Injection Reactor” był nadal obecny. Katalityczny system kontroli emisji był skuteczniejszy w zmniejszaniu emisji niż poprzedni system niekatalityczny i umożliwiał ponowne dostrojenie silników w celu poprawy właściwości jezdnych i oszczędności paliwa. Katalizator i elektroniczny zapłon GM High Energy były reklamowane jako elementy nowego systemu Efficiency Chevroleta, który był promowany w celu zaoferowania właścicielom modeli 1975 innych korzyści w porównaniu z porównywalnymi modelami z 1974 r., Które obejmowały wydłużone okresy międzyobsługowe od 6000 do 7500 mil ( 12070 km) do wymiany oleju / filtrów i świec zapłonowych, które wytrzymały do 22 500 mil (36 210 km) w porównaniu do 10 000 mil (16 093 km) w modelach z 1974 roku.

Opcja Z28 została wycofana w 1975 roku pomimo wzrostu w sprzedaży do ponad 13 000 sztuk w 1974 r. Opcjonalne silniki nadal odzwierciedlały wpływ emisji. Dwa 350 cid (5,7 l) V8 wytwarzały 145 KM (108 kW; 147 KM) 145 KM (108 kW) i 155 KM (116 kW) (Straty mocy mogą wydawać się nieco przesadzone w porównaniu z wcześniejszymi samochodami, jednak ich moc znamionowa była teraz netto, w przeciwieństwie do poprzednich ocen brutto. Wartości znamionowe mocy netto SAE (używane od 1972 r.) Zostały pobrane z wału korbowego silnika, jak poprzednio, ale teraz wszystkie trzeba było dołączyć akcesoria i op musiały być na miejscu wszystkie urządzenia związane z emisją oraz pełny produkcyjny układ wydechowy. Te obniżające moc dodatki – wraz z nowymi, rygorystycznymi przepisami dotyczącymi emisji i wymaganym sprzętem – odegrały kluczową rolę w tworzeniu znacznie mniejszych wartości mocy występujących w kolejnych samochodach. Sami producenci również czasami celowo niedoceniają silniki z różnych powodów, w szczególności unikając prowokowania towarzystw ubezpieczeniowych i federalnych organów regulacyjnych do wprowadzenia niepożądanych polis, ale czasami także zapobiegają zbytniemu układaniu się tańszych modeli na papierze w porównaniu z ich własnymi, bardziej dochodowymi produkty końcowe.

W 1975 roku wprowadzono nową owiniętą tylną szybę, a emblemat Camaro został przeniesiony ze środka kratki na nad grill, a tabliczka znamionowa „Camaro” została usunięta z tylnej pokrywy. Również nowe tabliczki z napisami „Camaro” zastąpiły poprzednie napisy na przednich błotnikach. Wnętrza zostały nieznacznie zmienione, dodając nowe wzory tapicerki siedzeń i listwy z klonu ptasiego, które zastąpiły orzech Meridian słojowany na desce rozdzielczej w modelach LT. W tym roku zapowiedziano dostępność opcji wnętrza skórzanego w Camaro LT, ale nigdy nie widziałem światło dzienne, ponieważ żadne samochody produkcyjne nie były wyposażone w fotele z prawdziwej skóry.Elektryczne zamki do drzwi były nową opcją w 1975 r. Opcja Rally Sport powróciła po rocznej nieobecności, ale stanowiła niewiele więcej niż pakiet wyglądu.

Pomimo utraty Z28, sprzedaż Camaro pozostała stabilna na rok 1975 – 145,770 sztuk. Wraz z upadkiem innych samochodów do jazdy na kucykach w zeszłym roku, Camaro i Pontiac Firebird były teraz jedynymi tradycyjnymi samochodami do jazdy na kucykach, jakie pozostały na rynku, dając GM 100% penetrację tego segmentu po raz pierwszy w historii. Ponadto, pomimo General Motors ” Polityka wobec wyścigów sponsorowanych przez fabrykę, Camaro zaczęło zdobywać sławę na torze w nowej serii International Race of Champions (IROC), w której wielu czołowych kierowców rok po roku zdobywało trofea za kierownicą Camaro aż do późnych lat 80. .

1976Edit

Tylko niewielkie zmiany w wyglądzie podkreśliły Camaro z 1976 roku, w szczególności szczotkowana metalowa wstawka w tylnej części tylnej w modelu LT. Sześciocylindrowy silnik o pojemności 250 cali sześciennych pozostał standardowym silnikiem w sportowym coupe, a nowy 140-konny (104 kW; 142 KM) silnik V8 o pojemności 305 cali sześciennych stał się standardowym silnikiem w wersji LT i podstawowym silnikiem V8 w sportowym coupe. Większy, 350-calowy V8 był teraz dostępny tylko z czterocylindrowym gaźnikiem i 165 KM (123 kW, 167 KM). Hamulce wspomagane stały się w tym roku standardem w modelach V8. Popularność Camaro rosła. Sumaryczna sprzedaż podskoczyła znacząco w roku 1976, najlepszym jak dotąd dla drugiej generacji, a wraz z upływem dekady miała się jeszcze bardziej radykalnie poprawić.

1977Edit

Z28 został ponownie wprowadzony jako model, a nie RPO, do zakupu wiosną 1977 roku jako 1977½ w odpowiedzi na rosnącą sprzedaż Trans Am firmy Pontiac, która sprzedała się w ponad 46 000 egzemplarzy w 1976 roku i stanowiła połowę całej sprzedaży Firebird w tym roku. Odrodzony Z28 był zasilany przez 350 cu in ( 5,7 l) V8 z czterocylindrowym gaźnikiem o mocy 185 KM (138 kW; 188 KM) (175 KM (130 kW; 177 KM) z wyposażeniem w Kalifornii), przy czym większość sprzedawanych samochodów jest wyposażona w klimatyzację i automatyczną skrzynię biegów. Silnik nie był już dostarczany z 4-śrubowym blokiem silnika z łożyskiem głównym, kutą korbą, kutymi tłokami, dużymi głowicami zaworowymi i wydajnym wałkiem rozrządu, które były częścią specjalnego pakietu RPO Z28 Special Performance, silnika, który był wspólny z Corvette LT Najwyższej jakości silniki -1 i L82 350 z lat 1970-74. Silnik LM1 był najmocniejszym silnikiem Camaro i był dostępny tylko w modelu Z28. Silnik był wyposażony w lepiej dostrojony dolot i wydech, podobnie jak w większości samochodów osobowych Chevy. Samochody były również dostępne z 4-biegową manualną skrzynią biegów Borg-Warner Super T-10.

Przerywane wycieraczki były oferowane jako nowa opcja, a 250 cu in (4,1 l) I-6 stał się standardem silnik zarówno do sportowego coupe, jak i luksusowego modelu LT. 145 KM (108 kW, 147 PS) 305 CU (5,0 L) kontynuowano jako podstawową V8 i cztery beczki 350 CU (5,7 L), który był opcjonalny w sportowych coupe i modelach LT został podwyższony do 170 KM (127 kW; 172 KM). Dzięki programowi współdzielenia silnika General Motors, silnik 350 CID Chevrolet był również używany przez Oldsmobile. W tym roku opcjonalne „Bumperettes” były oferowane dla modeli LT (tylko przedni zderzak) i były obowiązkowe dla wszystkich modeli Camaro sprzedawanych w stanie Kalifornia.

Produkcja ustanowiła rekord Camaro drugiej generacji – wyprodukowano 218 853 coupe. Camaro po raz pierwszy w historii wyprzedziło Mustanga Forda. W 1977 Z28 wyprodukowano około 13 000 samochodów z silnikiem 350 o mocy 195 KM (145 kW; 198 KM).

1978Edit

W roku modelowym 1978 Camaro wyposażono w nowy, uretanowy przedni i tylny zderzak w kolorze nadwozia. Z28s posiadały niedziałającą czerpak maski z nakreśloną naklejką wokół wlotu. Tylne światła zostały zaktualizowane, aby uwzględnić bursztynowe kierunkowskazy. Sprzedaż przekroczyła wszystkie poprzednie lata i wyniosła 272 631 egzemplarzy, z czego 54907 to model Z28.

Dostępne modele obejmowały podstawowe Sport Coupe, Typ LT, Z28 oraz powrót Rally Sport. Rally Sport (nie odznakowany RS, jak w poprzednich latach) miał standardowy dwukolorowy lakier. Modele Z28 zawierały pakiet pasków, którego nie można było usunąć i zawierały LM1 a 350 cu in (5,7 l) V8 z czterolufowym gaźnikiem Quadrajet, który wytwarzał 185 KM (138 kW; 188 KM) i 280 lb lft (380 N ⋅m) momentu obrotowego sprzężonego z 4-biegową manualną lub 3-biegową automatyczną TH-350.

Kolejną nowością w 1978 roku były T-Tops, chociaż były one standardową opcją produkcyjną w Pontiacu z 1977 roku. Firebird i zostały wprowadzone w limitowanej edycji Pontiac Trans Am 10th Anniversary z 1976 roku.

1979Edit

Największą zmianą w 1979 r. było wprowadzenie luksusowego modelu Berlinetta, zastępującego Type LT, oraz zmiana stylizacji deski rozdzielczej o znacznie bardziej płaskim wyglądzie niż poprzednia owinięta konstrukcja (chociaż same wskaźniki pozostały w te same miejsca co poprzednio). Podstawowe modele, RS i Z28, pozostały, Z28 były teraz wyposażone w przedni spojler i rozbłyski błotników, podobnie jak jego bliźniaczy Pontiac Trans Am, a teraz były wyposażone w naklejki „Z28”, które biegły od początku przednich rozbłysków do dołu drzwi. Elektryczny odmrażacz tylnej szyby stał się opcjonalny w tym roku, zastępując stary typ dmuchawy. Sprzedaż w roku 1979 była najwyższa w historii każdej generacji Camaro przed lub później i wyniosła 282 571 sztuk. Wybór silnika pozostał przy standardzie 250 I6 w modelach podstawowych i RS, z 305 2bbl jako opcją i standardem w Berlinetta.

1980Edit

W 1980 roku zastąpiono starszą szóstkę rzędową o pojemności 250 cu in (4,1 l) z silnikiem V6 229 CU (3,8 L), 231 CU (3,8 L) w Kalifornii, pierwszy dla Camaro. 120 KM (89 kW; 122 PS) (4,4 L) 267 cu w silniku V8 stał się opcją w modelach bazowych, RS i Berlinetta w tym roku. Maska Z28 zawiera skierowaną do tyłu podniesioną czerpak (wlot powietrza) z klapą sterowaną elektromagnetycznie, która otwiera się na pełnym gazie, umożliwiając silnikowi oddychanie chłodniejszym powietrzem. W tym roku zadebiutował również ustanowiony przez władze federalne prędkościomierz 85 mph (137 km / h), w porównaniu z 130. Z28s miał nowe opcjonalne szare 5-ramienne felgi (później używane w Chevrolecie Monte Carlo SS 1986–1988), unikalną górną i dolną przednią. grill i mniejszą poprawioną grafikę na drzwiach. Boczne szuflady również zostały zmienione z żaluzjowego na bardziej płaski z jednym otworem. 350 cu in (5,7 l) V8 był teraz dostępny tylko w Z28 w tym roku.

1981Edit

Model z 1981 r. był prawie niezmieniony od 1980 r. i był ostatnim rokiem modelowym Camaro drugiej generacji. Z28 nadal był zasilany 350 cu in (5,7 l) V8, jednak ze względu na nowe przepisy dotyczące emisji, silnik został po raz pierwszy wyposażony w jednostkę CCC (Computer Command Control). Ten poprzednik nowoczesnych modułów sterujących silnikiem miał czujnik tlenu, sterowany elektronicznie gaźnik, czujnik położenia przepustnicy, czujniki płynu chłodzącego, czujnik ciśnienia barometrycznego, czujnik ciśnienia bezwzględnego w kolektorze dolotowym (MAP) oraz kontrolkę silnika na desce rozdzielczej. Przekładnia została teraz wyposażona w sprzęgło hydrokinetyczne, sterowane również przez CCC. CCC może również służyć jako narzędzie autodiagnostyczne. Ponieważ jednak celem tej zmiany była ścisła redukcja emisji, moc spadła do 175 KM (130 kW; 177 KM). Ten silnik był teraz dostępny tylko z automatyczną skrzynią biegów, podczas gdy czterobiegowe wersje manualne miały 165 KM (123 kW; 167 KM) 305 CU (5,0 L), który był jedynym silnikiem oferowanym w Z28 sprzedawanych w Kalifornii. Jednak modele kanadyjskie nadal mogły uzyskać kombinację 350 i 4 prędkości i nie były wyposażone w CCC. Kanadyjskie Camaro z 1981 roku były zatem identyczne z modelem amerykańskim z 1980 roku. Modele RS zostały wycofane w tym roku, ale oznaczenie RS pojawi się ponownie w 1989 roku. Całkowita produkcja spadła do 126 139 z 282 571 w 1979 roku.