Bitwy Meuse-Argonne

Bitwy Meuse-Argonne (26 września – 11 listopada 1918), seria ostatecznych konfrontacji na froncie zachodnim w świecie Pierwsza wojna

Po odwrocie Niemców znad Marny w lipcu gen. Ferdinand Foch i naczelne dowództwo alianckie zaprojektowali seria zbieżnych i praktycznie jednoczesnych ofensyw przeciwko wstrząśniętym armiom niemieckim. Jedna z nich to wspólna operacja w dolinie Mozy w kierunku centrum kolejowego Mézière i Sedan. Amerykanie ruszyli na zachód od rzeki Meuse, na zachód od lasu Argonne we Francji. Amerykanienapotkał najtrudniejszą naturalną przeszkodę, gęsty las Argonne. Początkowy atak z zaskoczenia gen. Johna Pershinga posunął się o 5 mil (8 km) wzdłuż rzeki Mozy, ale tylko o 2 mile (3 km) w trudnym sektorze lasu Argonne. Atak za atakiem coraz bardziej zagłębiał się w obronną pozycję Niemców. 11 dnia ofensywy amerykańskiej Niemcy uznali, że zostali oskrzydleni i wycofali się, aby uniknąć schwytania. W międzyczasie Francuzi posuwali się równomiernie przez niziny Aisne. Do 31 października siły amerykańskie posunęły się o 10 mil (16 km), Francuzi o 20 mil (32 km), a Argonne zostało oczyszczone z wojsk niemieckich.

Ciężkie walki trwały na Morzu. Sektor Argonne w październiku. W bitwach uczestniczyło ponad milion Amerykanów, ale straty w amerykańskich Siłach Ekspedycyjnych były ciężkie, a ich w większości niedoświadczone formacje stawały się coraz bardziej zdezorganizowane. 10 listopada alianci dotarli do Sedan i przecięli tam linię kolejową. Zawieszenie broni zostało ogłoszone 11 listopada przed rozpoczęciem ostatecznej ofensywy przeciwko samym Niemcom.