Bitwa pod Hastings

14 października 1066 r. W bitwie pod Hastings w Anglii król Harold II (ok. 1022-66) został pokonany przez siły normańskie Wilhelma Zdobywcy (ok. 1028-87). Pod koniec krwawej, całodniowej bitwy Harold nie żył, a jego siły zostały zniszczone. Był ostatnim anglosaskim królem Anglii, ponieważ bitwa zmieniła bieg historii i ustanowiła Normanów jako władców Anglii, co z kolei przyniosło znaczącą transformację kulturową.

Wilhelm Zdobywca: Tło

William był synem Roberta I, księcia Normandii, i jego kochanki Herlevy (zwanej także Arlette), córki garbarza z Falaise. Książę, który nie miał innych synów, wyznaczył Wilhelma na swojego następcę, a wraz ze śmiercią w 1035 roku Wilhelm został księciem Normandii.

Wilhelm pochodził z Wikingów. Chociaż mówił dialektem francuskim i dorastał w Normandii, lenno lojalnym francuskiemu królestwu, on i inni Normanowie pochodzili od najeźdźców skandynawskich. Jeden z krewnych Williama, Rollo, splądrował północną Francję wraz z innymi najeźdźcami Wikingów pod koniec IX i na początku X wieku, ostatecznie przyjmując swoje terytorium (Normandię, nazwaną tak od kontrolujących ją Normandi) w zamian za pokój.

Nieco ponad dwa tygodnie przed bitwą pod Hastings w październiku 1066 r. Wilhelm najechał Anglię, domagając się prawa do tronu angielskiego. Uważa się, że w 1051 roku Wilhelm odwiedził Anglię i spotkał się ze swoim kuzynem Edwardem Wyznawcą, bezdzietnym angielskim królem. Według historyków normańskich Edward obiecał uczynić Williama swoim spadkobiercą. Jednak na łożu śmierci Edward podarował królestwo Haroldowi Godwinesonowi (lub Godwinsonowi), głowie wiodącej rodziny szlacheckiej w Anglii i potężniejszemu niż sam król. W styczniu 1066 roku zmarł król Edward, a Harold Godwineson został ogłoszony królem Haroldem II. William natychmiast zakwestionował jego roszczenie.

Bitwa pod Hastings: 14 października 1066

28 września 1066 William wylądował w Anglii w Pevensey, na południowo-wschodnim wybrzeżu Wielkiej Brytanii, z tysiącami żołnierzy i kawaleria. Chwytając Pevensey, pomaszerował do Hastings, gdzie zatrzymał się, aby zorganizować swoje siły. 13 października Harold przybył ze swoją armią w pobliże Hastings, a następnego dnia, 14 października, Wilhelm poprowadził swoje siły do bitwy, która zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem nad ludźmi Harolda. Harold został zabity – strzał w oko strzałą, zgodnie z legendą – a jego siły zostały zniszczone

Bitwa pod Hastings: Aftermath

Po zwycięstwie w bitwie pod Hastings William maszerował na Londyn i otrzymał zgłoszenie miasta. W Boże Narodzenie 1066 roku został koronowany na pierwszego króla Anglii Normanów w Opactwie Westminsterskim, a anglosaska faza angielskiej historii dobiegła końca.

Francuski stał się językiem królewskiego dworu i stopniowo mieszał się z językiem anglosaskim, dając początek nowoczesnemu językowi angielskiemu. (Analfabeci jak większość szlachciców swoich czasów, Wilhelm nie mówił po angielsku, kiedy wstąpił na tron i nie zdołał go opanować pomimo swoich wysiłków. Dzięki inwazji Normanów, francuski był używany na dworach Anglii przez wieki i całkowicie zmienił język angielski, wlewając go nowymi słowami). Wilhelm I okazał się skutecznym królem Anglii, a „Domesday Book”, wielki spis ludności ziem i mieszkańców Anglii, był jednym z jego znaczących osiągnięć.

Po śmierci Williama W 1087 r. Jego syn, William Rufus (ok. 1056–1100), został Wilhelmem II, drugim normandzkim królem Anglii.