Alfred Wielki (849 – 899 rne)

Alfred Wielki © Król południowego anglosaskiego królestwo Wessex i jedna z najwybitniejszych postaci angielskiej historii, zarówno ze względu na jego reformy społeczne i edukacyjne, jak i za sukcesy militarne nad Duńczykami. Jest jedynym angielskim monarchą znanym jako „Wielki”.

Alfred urodził się w Wantage w Oxfordshire w 849 roku, jako czwarty lub piąty syn Aethelwulfa, króla Zachodnich Saksonów. Zgodnie z życzeniem ojca synowie z kolei objęli władzę królewską. W czasie, gdy kraj był zagrożony duńskimi najazdami, miało to na celu zapobieżenie odziedziczeniu tronu przez dziecko z powiązanymi słabościami przywódczymi. W 870 r. Duńczycy zaatakowali jedyne pozostałe niezależne królestwo anglosaskie, Wessex, którego siłami dowodził starszy brat Alfreda, król Aethelred, i sam Alfred.

W 871 r. Alfred pokonał Duńczyków w bitwie pod Ashdown w Berkshire. W następnym roku zastąpił swojego brata na stanowisku króla. Pomimo sukcesu w Ashdown, Duńczycy nadal niszczyli Wessex, a Alfred został zmuszony do wycofania się na bagna Somerset, gdzie kontynuował wojnę partyzancką z wrogami W 878 r. Ponownie pokonał Duńczyków w bitwie pod Edington. Zawarli pokój, a ich król Guthrum został ochrzczony z Alfredem jako jego sponsorem. W 886 r. Alfred wynegocjował traktat z Duńczykami. Anglia została podzielona, z północ i wschód (między rzekami Tamizą i Tees) zadeklarowano jako terytorium duńskie – znane później jako „Danelaw”. W ten sposób Alfred przejął kontrolę nad obszarami West Mercia i Kent, które znajdowały się poza granicami Wessex.

Alfred zbudował d potęgi jego królestwa, aby zapewnić, że nie będzie ono ponownie zagrożone przez Duńczyków. Zreorganizował swoją armię i zbudował szereg dobrze bronionych osad w południowej Anglii. Założył także marynarkę wojenną do użycia przeciwko duńskim najeźdźcom, którzy nadal nękali wybrzeże.

Jako administrator Alfred bronił sprawiedliwości i porządku oraz ustanowił kodeks praw i zreformowaną monetę. Głęboko wierzył w znaczenie edukacji i pod koniec trzydziestki uczył się łaciny. Następnie zorganizował i sam brał udział w tłumaczeniu książek z łaciny na anglosaski.

W latach 90-tych XX wieku czartery i monety Alfreda określały go mianem „króla Anglii”. Zmarł w październiku 899 r. i został pochowany w swojej stolicy, Winchester.