4.5A: Mikrofilamenty

Mikrofilamenty

Gdyby wszystkie organelle zostały usunięte z komórki, błona plazmatyczna i cytoplazma nie byłyby jedynymi pozostawione komponenty. W cytoplazmie nadal znajdowałyby się jony i cząsteczki organiczne, a także sieć włókien białkowych, które pomagają zachować kształt komórki, zabezpieczają niektóre organelle w określonych pozycjach, umożliwiają cytoplazmie i pęcherzykom poruszanie się w komórce oraz umożliwiają ruch organizmów jednokomórkowych niezależnie. Ta sieć włókien białkowych znana jest jako cytoszkielet. W cytoszkielecie występują trzy rodzaje włókien: mikrofilamenty, włókna pośrednie i mikrotubule. Spośród trzech rodzajów włókien białkowych w cytoszkielecie mikrofilamenty są najwęższe. Działają w ruchu komórkowym, mają średnicę około 7 nm i są zbudowane z dwóch splecionych ze sobą nici globularnego białka zwanego aktyną. Z tego powodu mikrofilamenty są również znane jako filamenty aktynowe.

Aktyna jest zasilana przez ATP w celu złożenia jego włóknista postać, która służy jako ścieżka ruchu białka motorycznego zwanego miozyną. Umożliwia to aktynie udział w zdarzeniach komórkowych wymagających ruchu, takich jak podział komórek w komórkach zwierzęcych i przepływ cytoplazmatyczny, czyli ruch okrężny cytoplazmy komórkowej w komórkach roślinnych. Aktyna i miozyna są bogate w komórki mięśniowe. Kiedy włókna aktyny i miozyny przesuwają się obok siebie, mięśnie kurczą się.

Mikrofilamenty zapewniają również pewną sztywność i kształt komórce. Mogą depolimeryzować (rozmontowywać) i szybko reformować, umożliwiając w ten sposób zmianę kształtu i przemieszczanie się komórki. Białe krwinki (komórki organizmu zwalczające infekcje) dobrze wykorzystują tę zdolność. Mogą przenieść się do miejsca infekcji i pochłonąć patogen.