Wat maakt mantaroggen en pijlstaartroggen anders?

Mantaroggen en pijlstaartroggen zijn beide leden van de Chondrichthyes-klasse, waartoe ook soorten als haaien behoren. Deze soorten zijn verwant vanwege hun kraakbeenachtige (het materiaal in onze neus en oren) skeletten. Mantaroggen en pijlstaartroggen hebben grote, platte lichaamsvormen die sterk op elkaar lijken, met koppen die rechtstreeks zijn gefuseerd met brede borstvinnen die worden gebruikt voor voortstuwing. Ze hebben ook vergelijkbare staartachtige aanhangsels.

Morfologie

Hoewel ze verwant zijn, hebben pijlstaartroggen en mantaroggen nog steeds verschillende verschillen. Mantaroggen hebben niet de beruchte weerhaak op hun staart, terwijl pijlstaartroggen de weerhaak gebruiken als een verdedigingsmechanisme. Mantaroggen hebben een brede mond aan de voorkant van hun lichaam met aan weerszijden kopkwabben (gespecialiseerde, flapachtige aanhangsels) die plankton en andere kleine organismen in hun mond helpen voor filtervoeding. Deze voedingsmethode is ideaal voor mantaroggen die hun tijd doorbrengen in kust- en pelagische wateren, waar ze door de waterkolom kunnen zwemmen en kleine mariene organismen verzamelen. Pijlstaartroggen hebben een mond aan de onderkant van hun lichaam die sterk genoeg is om mosselen en schaaldieren te verpletteren die ze op de bodem van de oceaan in kustwateren vinden.

Behoud van mantaroggen

Manta roggen kunnen een indrukwekkende 25 ft bereiken over hun spanwijdte, waardoor ze een van de grootste dieren in de oceaan zijn. Hun gracieuze bewegingen door het water en hun toegankelijkheid maken ongrijpbare mantaroggen zeer aantrekkelijk voor duikers, terwijl ze daadwerkelijk te vinden zijn. Helaas worden ze voornamelijk op hun kieuwwekers gevist en zijn ze vaak het slachtoffer van bijvangst bij andere commerciële visserijactiviteiten. Deze praktijken vormen een bedreiging voor de wijdverspreide en langzaam groeiende soorten, wat heeft geleid tot zijn opname als bedreigd onder de Endangered Species Act (ESA) en onder bijlage II van de Convention on International Trade in Endangered Species (CITES).

Deze lijsten, samen met regelgeving, onderwijs en het creëren van beschermde gebieden, helpen de mantaroggen en hun leefgebieden te beschermen tegen voortdurende bedreigingen. Met name het Flower Garden Banks National Marine Sanctuary herbergt een aantal mantaroggen die zich voeden met het uitgebreide fytoplankton dat in de diepere wateren langs de onderwateroevers wordt gevonden. Deze regio valt niet alleen op door de aanwezigheid van zoveel mantaroggen, maar is onlangs ook geïdentificeerd als de eerste bekende mantakwekerij. Deze nieuwe informatie kan ons helpen mantaroggen beter te beschermen, en we leren langzaamaan meer!