Wat is pedagogiek?

Mensen praten vaak over hun ‘pedagogische benadering’ van lesgeven. Maar wat betekent het eigenlijk?

Wat is pedagogie?

Pedagogiek wordt simpelweg gedefinieerd als de methode en praktijk van lesgeven. Het omvat:

  • Onderwijsstijlen
  • Onderwijstheorie
  • Feedback en beoordeling

Wanneer mensen praten over de pedagogie van het lesgeven, zullen ze verwijzen naar de manier waarop leraren de inhoud van het curriculum aan een klas geven.

Wanneer een leraar een les plant, zullen ze verschillende manieren overwegen om de inhoud te leveren. Die beslissing wordt genomen op basis van hun eigen onderwijsvoorkeuren, hun ervaring en de context waarin ze lesgeven.

Hoe verandert setting de pedagogische benadering?

Verschillen in de leeftijd van de leerlingen en de geleverde inhoud kunnen de pedagogische praktijken beïnvloeden die een leraar zal gebruiken.

Leraren zullen onderzoek uit veel verschillende academische disciplines gebruiken om hun beslissingen te onderbouwen, naast hun ervaring met het lesgeven aan die leeftijdsgroepen. Een leraar in EYFS kan bijvoorbeeld verwijzen naar cognitief ontwikkelingsonderzoek en hun ervaring met het succes van op volwassenen gericht spel.

De rechtvaardigingen achter de beslissingen worden de pedagogische principes, en elke leraar zal zijn eigen pedagogische principes in de tijd.

Wat zijn de pedagogische benaderingen?

De verschillende pedagogische benaderingen kunnen worden onderverdeeld in vier categorieën: behaviorisme, constructivisme, sociaal constructivisme en liberationistisch.

Behaviourism

Een behavioristische pedagogie gebruikt de theorie van het behaviorisme om zijn benadering te informeren. Een behavioristische pedagogische benadering zou zeggen dat leren de leraar centraal stelt. Het zou het gebruik van directe instructie en lessen op basis van colleges bepleiten.

Hoe ziet een pedagogische benadering van behaviorisme eruit in een klaslokaal?

De theorie van het gedragstoerisme in een klaslokaal kwam voort uit pedagogisch onderzoek door Thorndike (1911), Pavlov (1927) en Skinner (1957). Behaviouristische pedagogiek is de theorie dat de leraar de enige autoriteitsfiguur moet zijn en de les leidt. Kennis moet worden geleverd in een curriculum waarin elk onderwerp discreet wordt onderwezen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld op onderwerp gebaseerd leren).

In een les met een behavioristische pedagogische benadering zou je een mix van lesgeven kunnen verwachten , modellering en demonstratie, leren uit het hoofd en koorherhaling. Al deze activiteiten zijn ‘zichtbaar’ en gestructureerd, en worden ook geleid door de docent. Tijdens de les kan de verschuiving echter optreden waarbij de student het centrum van de activiteit is en zijn leerproces laat zien.

Gedragstoerisme wordt soms ook omschreven als een traditionele manier van lesgeven.

Constructivisme

Constructivisme is een theorie die mensen leren door ervaringen en reflectie. Een constructivistische pedagogie plaatst het kind in het middelpunt van het leren, en wordt soms ‘onzichtbare pedagogie’ genoemd. Een constructivistische benadering zou projectwerk en onderzoekend leren omvatten, en zou een Montessori- of Steiner-methode kunnen toepassen.

Hoe ziet een pedagogische benadering van het constructivisme eruit in een klaslokaal?

Constructivisme is gebaseerd over het pedagogisch onderzoek van Piaget (1896-1890). Piaget schreef uitgebreid over ‘schemas’, een idee dat leerlingen klaar komen om te leren, en de leraar moet activiteiten opzetten om hun leren te vergemakkelijken. Jongere kinderen werken de dingen fysiek af, terwijl oudere kinderen symbolische en abstracte ideeën aanpakken.

Een les kan individualisering, een langzamer tempo, verborgen resultaten, de mantel van de expert en minder praten door de leerkracht omvatten. Sommige gebruikers van deze pedagogie zouden ook de nadruk leggen op buitenshuis zijn en in contact zijn met de natuur.

Constructivisme wordt soms ook omschreven als een progressieve leerstijl.

Sociaal constructivisme

Een pedagogie van sociaal constructivisme kan worden beschouwd als een mix van twee prioriteiten: begeleide leerkracht en leerlinggericht. Cognitief psycholoog Lev Vygotsky ontwikkelde sociaal constructivisme, voortbouwend op het werk van Piaget, maar verzette zich tegen de ideeën van Piaget dat leren alleen kon plaatsvinden in zijn sociale context, en geloofde dat leren een samenwerkingsproces was tussen student en leraar.

Hoe zou een sociaal constructivistische benadering eruit zien in een les?

De leraar zou groepswerkelementen gebruiken, maar zou kleinere groepsgroottes gebruiken en de keuze in onderwerpen beperken. De leraar kan ook lerarenmodellering, vragen stellen en een combinatie van individuele, paar- en klassikale instructie gebruiken.

Liberationisme

Liberationisme is een kritische pedagogie die is ontwikkeld door de Braziliaanse opvoeder Paulo Freire.Freire was de directeur van het ministerie van Onderwijs en ontwikkelde een onderwijsbenadering waarbij hij in slechts 45 dagen analfabete volwassenen kon leren lezen. Freire concentreerde zich op het wegnemen van de twee leerbarrières: armoede en honger. Freire werd vervolgens opgesloten na een militaire coup. Toen hij eenmaal was vrijgelaten, schreef hij een boek genaamd “Pedagogy of the Oppressed”, waarin Freire schreef over de ontmenselijking van leerlingen op scholen en pleitte voor samenwerking en eenheid. Een liberationistische benadering is er een waarbij de stem van de studenten centraal staat en een democratie in de klas. Er wordt waarde aan gehecht dat de leraar als leerling en de klas samen onderwerpen ontdekken.

Hoe zou een sociaal-constructivistische benadering eruit zien in een les?

De leraar kan voorbeelden gebruiken van literatuur die niet-standaard constructies bevat, zoals hiphop of graffiti. Studenten kunnen de rol van leraar op zich nemen en beslissen over het onderwerp van de les. De docent moet de leerlingen ruimte en gelegenheid bieden om hun leren te demonstreren, en dit kan de vorm aannemen van een optreden, toespraak of dans.

Wat is de geschiedenis van pedagogiek?

De rol van leraar kan worden teruggevoerd tot het oude Griekenland, met Socrates in de 5e eeuw voor Christus als de hoeksteen van wat we nu beschouwen als modern onderwijs.

De rol van de leraar is ontwikkeld vanuit de dagen in het oude Griekenland dat de slaven de kinderen naar school vergezelden terwijl hun meesters werkten, en het beroep van opvoeder groeide van daaruit.

Scholen verschenen in Engeland al in 597 na Christus, en het wordt algemeen aangenomen dat de eerste school in Engeland Kings School in Canterbury, Kent was. Zoals veel van de eerste scholen had Kings School banden met de kerk en functioneert ze tegenwoordig als een openbare school.

De inhoud van het curriculum kan in twee delen worden opgesplitst: Trivium en Quadrivium. Trivium: grammatica, retoriek, logica. Quadrivium: rekenen, astronomie, meetkunde, muziek.

De lessen namen de vorm aan van een lezing, waarbij een leraar de studenten leidde terwijl ze lezen en de teksten uitlegde. Daarna kregen de leerlingen vragen die ze onderling bepaalden door middel van de antwoorden, en vervolgens met tegenstanders die een beetje ouder waren, voordat ze uiteindelijk in gesprek gingen met de meesters die hen hadden onderwezen.

Hoe benaderden de eerste scholen pedagogiek?

In 1780 reageerde de kerk op de noodzaak om analfabeten te onderwijzen, en haveloze scholen, parochiescholen en kerkscholen leidden degenen op die niet het geld hadden om hun kinderen naar de betaalde scholen te sturen.

Haveloze scholen begonnen met grote klassen van 30-40 studenten, en ze leerden voorlezen uit de Bijbel, vaak mondeling, omdat ze niet konden worden vertrouwd met boeken. De kerkscholen gebruikten de Lancaster-methode, waarbij de slimste student zijn medestudenten onderwees wat ze hadden geleerd, die het allemaal vervolgens doorgaven en doorgingen totdat iedereen les had gekregen.

In 1846 , de kerk en de overheid begonnen met de eerste lerarenopleidingen, en de afgestudeerden kregen een certificaat van lesgeven. Er was een commissie van de onderwijsraad en zij gaven beurzen aan dagscholen.

Ik wil meer lezen over pedagogiek. Wat moet ik lezen?

Probeer voor een boek Urban Myths About Learning and Education van Pedro De Bruyckere, Paul A Kirschner en Casper D Hulshof, of Visible Learning and the Science of How We Learn van John Hattie en Gregory Yates, of Cleverlands: The Secrets Behind the Success of the Worlds Education Superpowers door Lucy Crehan.

Probeer voor een blog Betrokkenheid: alleen omdat ze het druk hebben, wil nog niet zeggen dat ze iets leren “door Carl Hendrick

Probeer voor een onderzoeksartikel” The Effectiveness of Direct Instruction Curricula: A Meta-Analysis of a Half Century of Research “(2018)

Ontvang het laatste nieuws over onderwijsonderzoek en pedagogiek.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *