Wat het betekent om van iemand te houden die nooit meer van je zal houden

Hollow.

Het eerste woord dat in je opkomt als je van iemand houdt die nooit zal liefhebben jij terug. Leeg. Leegte. Blanco. Zinloos.

Hol.

Omdat dat precies is wat het is.

Het is alsof je junkfood eet als je niet eens honger hebt, omdat je zeker weet, dus zeker dat het u zal verzadigen. Dat het je gelukkig zal maken. Dat het je een soort van voldoening, van tevredenheid zal geven. Maar dat gevoel komt nooit en je zit gewoon voor wat in wezen een verspilling is, met niets anders te laten zien dan een puinhoop die je jezelf hebt aangedaan.

Het is een zware strijd waarbij er wacht niets op je bovenaan. Een marathon met niemand anders aan de finish. Het vecht elke dag met bloederige knokkels en een nog meer gehavend hart in de hoop dat er iemand zal zijn om alles de moeite waard te maken, alles oké, en beseffen dat je alleen staat met absoluut niets om te laten zien voor jezelf en je worstelingen, verantwoordelijk voor het plukken los de stukjes van je eigen emoties op.

Afgezien van metaforen, is er niet echt iets goeds of op zijn minst vervullend dat voortkomt uit verliefd worden op iemand die je diep van binnen kent, nooit echt zal houden jij terug.

Het heeft geen zin. Het is leeg.

Het laat je helemaal hol achter.

Van iemand houden, echt van iemand houden, die niet van je kan en wil houden, is niet iets dat je sterker zal maken. Het kan je veel dingen leren, maar je sterker maken? Niet echt. Op welke manier je het ook schildert, welke prachtige verfraaiing je ook probeert aan te brengen op je eigen cliché onbeantwoorde liefde, er is niet echt een levensles die je uit de situatie kunt halen.

Omdat het belangrijkste dat je leert wanneer je houdt van iemand die ook niet van je houdt?

Soms is liefde echt niet genoeg.

Van iemand houden en van iemand blijven houden die niet ook van jou zal houden is niet dapper. En het is niet sterk. Hoewel er iets te zeggen is voor het hebben van een groot hart en het vermogen om stukjes van jezelf te geven aan mensen die je niet waarderen, en het niet verdienen, eraan vast te houden als ze niet inhouden, is niet t dapper of sterk of goed.

Het is zelfvernietigend.

Omdat diep van binnen, naar waarheid, dat is wat het werkelijk is om van iemand te houden waarvan je weet dat hij nooit meer van je zal houden. Het is je kern in benzine dompelen, iemand anders de lucifer overhandigen om te zien wat ze gaan doen, en alles zelf in brand steken als je je realiseert dat ze onverschillig zijn over wat er wel of niet gebeurt. En hoe langer het duurt voordat je beseft dat dat het geval is, dat je verantwoordelijk bent voor je eigen hele wrak, hoe langer het duurt om je eigen as op te scheppen en jezelf weer op te bouwen als je eindelijk bij zinnen komt.

Hol.

Dat is wat je probeert te vullen met iemand die niet echt van je houdt.

Het is leeg. Het vervult niet.

Het is hol.

Het zal niets anders doen dan je frustreren, je in de steek laten en je daar laten staan met niets anders dan de overblijfselen van een jij, je hoeft niet eens herken in je eigen handen.

Omdat dat de prijs is om van iemand te houden die niet van je houdt en ook niet van je zal houden.

Jij.

Je hebt gewonnen raak deze persoon niet kwijt die je hebt geïdealiseerd, van wie je onbeantwoord hebt gehouden. U zult niets missen van “wat had kunnen zijn” en u zult niet nalaten om op een trein te springen die misschien uw kant op kwam. U zult niet merken dat u binnen handbereik bent van iemand anders, omdat de enige persoon je zult er niet in geslaagd zijn echt vast te houden, ben jij.

Jij.

Dus wat betekent het eerlijk gezegd om van iemand te houden die ook niet van jou houdt?

Het betekent je verliezen, jezelf verliezen. Het betekent dingen loslaten die echt tastbaar kunnen zijn, en de voorkeur geven aan iets dat je nooit echt dichtbij zult houden. Het betekent een fantasie voor je eigen realiteit plaatsen, fragmenten voor je eigen holistische leven.

Van iemand houden die niet van jou zal houden, is simpelweg een verspilling van je kostbare, kostbare tijd.

Dus wat doe je? Wat doe je als je merkt dat terwijl je daar zit, terwijl je probeert de ambivalentie van iemand anders te rechtvaardigen en te begrijpen en je eigen onverklaarbare behoefte om van hen te houden wanneer ze het niet hebben gevraagd of verdiend?

Je laat los. Je gaat verder.

Geen ma tter hoe moeilijk het is, ongeacht de strijd. Het maakt niet uit hoeveel je eraan wilt vasthouden, en hoeveel je ook voelt dat je van ze houdt.

Je moet ze loslaten.

Omdat door ze te laten gaan, weet je aan wie je in plaats daarvan kunt vasthouden?

Jij.

En dat is trouwens het enige dat je ooit echt nodig zult hebben.