V&A: Wat zijn de regels voor peetouders?
Beste vader: ik heb een vraag over peetouders. Het lijkt verplicht dat een peetouder katholiek is. Ik zou een katholiek kunnen hebben als peetouder en drie jaar na de doop naar een andere staat verhuizen. Het kind zou ze maar zelden zien, mogelijk alleen op vakantie. Ik zou een niet-katholiek kunnen vragen om de peetouder te zijn; die persoon zou in dezelfde stad kunnen wonen, dicht bij onze buurt, en ervoor zorgen dat mijn kind ingeschreven is op de parochieschool en elke week naar de mis gaat. Wat is beter?
Beste lezer, omdat ik de betrokken personen niet ken, is het moeilijk voor mij om uw vraag te beantwoorden, maar uw vraag biedt de kans om een paar dingen te verduidelijken over peetouders of sponsors met betrekking tot kinderen. Het Wetboek van Canoniek Recht (cc. 872-874) handelt over sponsors (patrinus, matrina).
Er kan slechts één mannelijke sponsor of één vrouwelijke sponsor of één van elk zijn (ca. 873), maar als er twee sponsors zijn, mogen ze niet van hetzelfde geslacht zijn. Als er twee sponsors zijn, moet er één katholiek zijn. Iemand van een van de oosterse kerken mag dan wel peetouder zijn, maar alleen als er ook een katholieke peetouder is. Leden van de oosterse kerken onderscheiden zich van leden van kerkelijke gemeenschappen. Het Wetboek van Canoniek Recht (c. 874§2) staat de deelname van “een gedoopt lid van een niet-katholieke kerkelijke gemeenschap” toe, maar alleen “samen met een katholieke sponsor en dan alleen als getuige van de doop”. Er is dus een onderscheid tussen een peetouder en een christelijke getuige. Het lijkt erop dat de kerkwet een voorkeur heeft voor een katholieke referent.
De algemene inleiding tot de christelijke inwijding spreekt over de rol van de peetouder (s) voor kinderen: “Ook bij de doop van kinderen, de peetouder aanwezig moeten zijn om geestelijk toegevoegd te worden aan de directe familie van degene die gedoopt moet worden en om Moederkerk te vertegenwoordigen. Als de gelegenheid zich voordoet, zal hij / zij bereid zijn om de ouders te helpen hun kind op te voeden om het geloof te belijden en dit te tonen door leven. ”
Hoewel de doop een geschenk is aan de persoon die wordt gedoopt, is het ook een sociaal sacrament, waarbij de persoon wordt opgenomen in het lichaam van Christus, de kerk. Het idee van een peetouder die geestelijk wordt toegevoegd aan de onmiddellijke familie herinnert ons eraan dat onze banden als katholieken en christenen sterker zijn dan bloed. De peetouder (s) vertegenwoordigen de kerk, inclusief het geloof van de kerk. f de persoon die wordt gedoopt (of bevestigd) als relatie of vriend; ze zijn er ook als vertegenwoordigers van een geloofsgemeenschap en staan garant voor het geloof van de kandidaat en het verlangen naar kerkelijke gemeenschap. ”
Praktisch gezien helpt de peetouder de ouders bij de opvoeding van hun kind om het geloof te belijden en door een goed voorbeeld te geven. Ouders zijn de belangrijkste opvoeders van hun kinderen op het gebied van geloof; peetouders staan hen bij, terwijl ze hetzelfde geloof garanderen. Praktisch gesproken, zonder de betrokken personen te kennen, is het moeilijk te zeggen wie meer zou helpen. Tegenwoordig zijn mensen veel mobieler dan in eerdere tijdperken en kunnen ze gemakkelijker reizen. Ze kunnen gemakkelijk communiceren via Skype, FaceTime of telefonisch. Een peetouder die buiten de stad woont, kan behoorlijk aanwezig zijn bij een petekind. Evenzo zou men een christelijke getuige kunnen kiezen die lokaal woont, maar die persoon zou kunnen verhuizen voor werk of om een andere reden.
Mijn peetouders woonde in India en kon niet aanwezig zijn voor al mijn sacramenten, behalve mijn priesterwijding, die mijn meter bijwoonde. Ik weet dat ze van een afstand voor me baden en vastten. Ze stuurden me brieven en kaarten. Ze brachten verborgen offers van een afstand. Ik heb een paar petekinderen. Drie wonen een paar minuten bij mij vandaan. De een woont in Columbus, een ander in Rochester en een ander in Spanje. Ik probeer contact te houden, woon hun sacramenten bij, bel regelmatig en stuur kaarten, en, In navolging van mijn eigen peetouders bid ik voor hen, ik probeer zelfs wat geld voor hen weg te “eekhoorns” (voor de katholieke school) net zoals mijn peetouders deden. Ik probeer de oproep serieus te nemen, wetende dat we bij de mis verenigd zijn. Ik denk dat veel katholieke peetouders de verantwoordelijkheid serieus nemen.
Ik wil niet zeggen dat een niet-katholiek geen goed christelijk getuigenis kan geven. Dat kunnen ze zeker. Ze kunnen ervoor zorgen dat kinderen naar de katholieke school gaan en in het katholieke geloof worden opgevoed. Veel interconfessionele huwelijken tonen dit aan. Misschien kiest u iemand om een christelijke getuige te zijn om uw kind te laten dopen. Ik dank u voor uw vraag, omdat deze benadrukt dat peetouders niet om puur sociale redenen mogen worden gekozen. Ik denk dat belangrijke criteria het geloof en het goede voorbeeld van de kerk zijn.
Deze column over Geloof is oorspronkelijk verschenen in de gedrukte editie van januari 2015 van The Catholic Telegraph.