Uit geloof

De Katechismus van de Katholieke Kerk zegt dat het hele liturgische leven van de Kerk draait om het eucharistisch offer en de sacramenten. Er zijn in totaal 7 sacramenten: doopsel, bevestiging, eucharistie, boete, ziekenzalving, priesterorde en huwelijk.

Waaruit bestaan ze allemaal? Paus Franciscus wijdde zijn algemene publiek in de eerste maanden van 2014 aan het uitleggen van de betekenis en het belang ervan. Hier zijn enkele korte uittreksels uit de Catechese van de paus over de sacramenten:

Doop

De doop is het sacrament waarop ons geloof zelf is gegrondvest, dat ons als levende leden in Christus en in zijn Kerk ent. Samen met de eucharistie en het vormsel vormt het de zogenaamde “christelijke inwijding”, die een unieke en grote sacramentele gebeurtenis vormt die ons vormt tot de Heer en ons een levend teken maakt van zijn aanwezigheid en liefde.

Het is geen formaliteit. Het is een handeling die ons bestaan diep raakt. Een gedoopt kind of een niet-gedoopt kind is niet hetzelfde. Een gedoopte persoon of een niet-gedoopte persoon is niet hetzelfde. Wij, met de doop, worden ondergedompeld in die onuitputtelijke bron van leven die de dood van Jezus is, de grootste daad van liefde in de hele geschiedenis; en dankzij deze liefde kunnen we een nieuw leven leiden, niet langer in de macht van kwaad, zonde en dood, maar in gemeenschap met God en met onze broeders en zusters.

Bevestiging

Door de olie genaamd “heilig chrisma” zijn we gelijkvormig, met de kracht van de Geest, naar Jezus Christus, die de enige authentieke “gezalfde één “, de” Messias “, de Heilige van God. De term bevestiging herinnert ons er later aan dat dit sacrament een groei in doopgenade teweegbrengt: het verenigt ons steviger met Christus; onze band met de kerk leidt tot de realisatie ervan; schenkt ons een bijzondere kracht van de Heilige Geest om het geloof te verbreiden en te verdedigen, de naam van Christus te belijden en ons nooit voor zijn kruis te schamen.

Uiteraard is het belangrijk om de bevestigde een goede voorbereiding te bieden, die erop gericht moeten zijn hen te leiden naar een persoonlijke trouw aan het geloof in Christus en in hen een gevoel van verbondenheid met de Kerk te doen ontwaken.

Lees: Advies voor het kiezen van de peetouders van uw kinderen

Eucharistie

De eucharistie vormt de kern van “christelijke inwijding”, samen met doopsel en vormsel, en vormt de bron van het leven zelf van de Kerk. Uit dit sacrament van liefde komt in feite elke authentieke reis van geloof, gemeenschap en getuigenis voort.

De eucharistieviering is veel meer dan een eenvoudig banket: het is precies de herdenking van het Pascha van Jezus, het centrale mysterie van de zaligheid. “Gedenkteken” betekent niet alleen een herinnering, een eenvoudige herinnering, maar het betekent dat we elke keer dat we dit sacrament vieren, deelnemen aan het mysterie van de passie, dood en opstanding van Christus. De eucharistie vormt het hoogtepunt van Gods verlossingsactie: de Heer Jezus, die zichzelf voor ons gebroken brood maakt, stort in feite al zijn barmhartigheid en liefde over ons uit, op een manier die ons hart, ons bestaan en onze weg naar hebben betrekking op Hem en onze broeders. Daarom zeggen we gewoonlijk, wanneer we dit sacrament naderen, “ontvang communie”, “commune”: dit betekent dat in de kracht van de Heilige Geest, deelname aan de eucharistische tafel ons op een unieke en diepgaande manier gelijkvormt aan Christus, we vragen ons nu af wat de volledige gemeenschap met de Vader is die het hemelse banket zal kenmerken, waar we met alle heiligen de vreugde zullen hebben om God van aangezicht tot aangezicht te aanschouwen.

Boetedoening en verzoening

Het sacrament van verzoening is een sacrament van genezing. Als ik ga biechten, is dat om mezelf te genezen, mijn ziel te genezen, mijn hart te genezen en iets wat ik heb gedaan en het werkt niet goed. Het bijbelse beeld dat hen het beste uitdrukt, in hun diepe band, is de episode van vergeving en de genezing van de verlamde, waarbij de Heer Jezus zich tegelijkertijd openbaart als de dokter van zielen en lichamen.

Het sacrament van boete en verzoening komt rechtstreeks voort uit het paasmysterie. Inderdaad, op de middag van Pasen verschijnt de Heer aan de discipelen, opgesloten in de bovenkamer, en na hen te hebben toegesproken met de groet “Vrede zij u”, blies hij over hen en zei: “Ontvang de Heilige Geest; aan wie u vergeef hun zonden zijn vergeven “(Joh. 20, 21-23). Deze passage onthult de diepste dynamiek in dit sacrament.Allereerst het feit dat vergeving van onze zonden niet iets is dat we onszelf kunnen geven. Ik kan niet zeggen: ik vergeef mijn zonden. Er wordt om vergeving gevraagd, het wordt van een ander gevraagd, en in de belijdenis vragen we Jezus om vergeving. Vergeving is niet de vrucht van onze inspanningen, maar het is een gave, het is een gave van de Heilige Geest.

Lees: Waarom moet ik biechten bij een priester?

Ziekenzalving

Het sacrament van de ziekenzalving, waardoor we Gods mededogen voor de mens met onze hand kunnen aanraken. Vroeger heette het “Extreme zalving”, omdat het werd opgevat als een spirituele troost bij de naderende dood. In plaats daarvan helpt het spreken over “ziekenzalving” ons onze blik te verbreden naar de ervaring van ziekte en lijden, aan de horizon van Gods genade.

Het is Jezus zelf die de zieken komt verlichten, hen kracht geeft, hen hoop geeft, hen helpt; ook om zijn zonden te vergeven. En dit is prachtig. We moeten niet denken dat dit een taboe is, want het is altijd mooi te weten dat we op het moment van pijn en ziekte niet alleen zijn: de priester en de aanwezigen tijdens de ziekenzalving vertegenwoordigen in feite de hele gemeenschapchristen die ons als één lichaam verzamelt rond degenen die lijden en hun families, in hen geloof en hoop koestert en hen ondersteunt met gebed en broederlijke warmte.

Lezen: Paus Franciscus: laten we bidden voor de zieken die verlaten zijn

Priesterorde

Gevormd door de drie graden van episcopaat, priesterschap en diaconaat, is het het sacrament dat de uitoefening van de bediening mogelijk maakt, toevertrouwd door de Heer Jezus tot de apostelen, om zijn kudde te voeden, met de kracht van zijn Geest en naar zijn hart. De kudde van Jezus weiden, niet met de kracht van menselijke kracht of met eigen kracht, maar met de kracht van de Geest en naar zijn hart, het hart van Jezus dat een hart van liefde is. De priester, de bisschop, de diaken moeten de kudde van de Heer met liefde voeden. Als je het niet met liefde doet, is het nutteloos. En in die zin verlengen de predikanten die voor deze dienst zijn gekozen en toegewijd de aanwezigheid van Jezus in de loop van de tijd, als ze dat doen met de kracht van de Heilige Geest in de naam van God en met liefde.

Degenen tot wie ze zijn gewijd, worden voor de gemeenschap geplaatst. Ze staan “op de voorgrond” ja, maar voor Jezus betekent het dat hij zijn eigen gezag ten dienste stelt, zoals hij zelf demonstreerde en de discipelen leerde met deze woorden: “Je weet dat de leiders van de volken hen tiranniseren en dat de groten onder u zal het niet zo zijn; wie groot wil zijn onder u, laat hem uw dienaar zijn, en wie de eerste onder u wil zijn, laat hem uw slaaf zijn. Net zoals de Zoon des mensen niet is gekomen tot slechts gediend worden om te dienen en zijn leven als losgeld voor velen te geven “. Een bisschop die niet ten dienste staat van de gemeenschap, doet het niet goed; Een priester, een priester die niet ten dienste staat van zijn gemeenschap, doet het niet goed, hij heeft het mis.

Lees: Priester vernieuwing vanaf de basis

Huwelijk

Dit Het avondmaal leidt ons naar de kern van Gods plan, dat een verbondsplan is met zijn volk, met ons allemaal, een plan van gemeenschap. Aan het begin van het boek Genesis, het eerste boek van de Bijbel, als bekroning van het scheppingsverhaal, wordt er gezegd: God schiep de mens naar zijn eigen beeld, naar het beeld van God schiep hij hem, man en vrouw hij heeft hen geschapen … Daarom zal hij de man aan zijn vader en moeder overlaten, zal hij verenigd zijn met zijn vrouw en de twee zullen één vlees zijn “(Gn 1,27; 2, 24).

Lees: 8 tips van paus Franciscus voor een gelukkig huwelijk

Het beeld van God is het echtpaar: de man en de vrouw; niet alleen de man, niet alleen de vrouw, maar beide. Dit is het beeld van God: liefde, Gods verbond met ons wordt vertegenwoordigd in dat verbond tussen man en vrouw. En dit is prachtig. We zijn geschapen om lief te hebben, als een weerspiegeling van God en zijn liefde. En in de echtelijke verbintenis vervullen man en vrouw deze roeping in het teken van wederkerigheid en van de gemeenschap van volledig en definitief leven. Wanneer een man en een vrouw het sacrament van het huwelijk vieren, reflecteert God als het ware over hen, drukt op hen zijn eigen trekken en het onuitwisbare karakter van zijn liefde in. Het huwelijk is het beeld van Gods liefde voor ons.

Het kan je interesseren: 10 tekortkomingen die een huwelijk breken