Trochee

Trochee-definitie

Wat is een trochee? Hier is een snelle en eenvoudige definitie:

Een trochee is een tweelettergrepig metrisch patroon in poëzie waarin een beklemtoonde lettergreep wordt gevolgd door een onbeklemtoonde lettergreep. Het woord “dichter” is een trochee, met de beklemtoonde lettergreep “po” gevolgd door de onbeklemtoonde lettergreep “et”: Po-et.

Enkele aanvullende belangrijke details over trochees:

• Metrische patronen in poëzie worden voeten genoemd. Een trochee is dus een soort voet. De andere voeten zijn: jambs, anapests, dactylen en spondees.
• Het tegenovergestelde van een trochee is een jamb, wat de meest voorkomende metrische voet is en bestaat uit een onbeklemtoonde lettergreep gevolgd door een beklemtoonde lettergreep (zoals in het woord “De-fine”).
• Strikte trochaïsche meter – dat wil zeggen, meter geschreven met alleen trochees – is een zeldzame metrische vorm in het Engels omdat het stresspatroon van de trochee het omgekeerde is van dat van spraak, waardoor het moeilijk is om mee te schrijven.
• Het stresspatroon van het woord “trochee” —stressed unstressed — is zelf dat van een trochee.

Hoe spreek je Trochee uit

Hier is hoe je uitspreekt trochee: tro-key

Trochees in Depth

Om tr ochees dieper, is het nuttig om een paar andere literaire termen over poëzie goed te begrijpen. We behandelen elk van deze uitvoerig op hun eigen respectievelijke paginas, maar hieronder is een kort overzicht om het begrijpen van trochees gemakkelijker te maken.

• Poëzie: ook wel couplet genoemd, poëzie is een genre van literatuur die bestaat uit schrijven dat is gerangschikt in regels die vaak een patroon van ritme, rijm of beide volgen. De drie belangrijkste soorten poëzie zijn:
  • Formeel couplet: Poëzie met een strikt metrum (ritmisch patroon) en rijmschema.
  • Leeg vers: poëzie met een strikt metrum maar geen rijmschema.
  • Vrij vers: poëzie zonder een strikt metrum of rijmschema.
• Klemtoon: in poëzie verwijst de term klemtoon naar de nadruk die in woorden op bepaalde lettergrepen wordt gelegd. In het woord gelukkig ligt de nadruk bijvoorbeeld op de eerste lettergreep (hap), dus hap is de eerste beklemtoonde lettergreep en de andere twee lettergrepen (pi en ly) zijn onbeklemtoond.
• Voet: in poëzie verwijst een voet naar de ritmische eenheden die lijnen van meter vormen. Een trochee is een soort voet.
• Meter: een patroon van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen dat het ritme van dichtregels bepaalt. Poëtische meters zijn genoemd naar het type en het aantal voet dat ze bevatten. Trochaïsche tetrameter is bijvoorbeeld een type meter dat vier trochees per regel bevat (dus het voorvoegsel tetra, wat vier betekent).

Accentual vs Quantitative Verse en Trochees

De term trochee krijgt een andere betekenis, afhankelijk van het type vers waarin het wordt gebruikt: accentvers of kwantitatief vers.

• Trochees in accentvers: accentvers is poëzie waarin de meter is afgeleid van de klemtoon of nadruk die op bepaalde lettergrepen wordt gelegd. Gemeten vers in het Engels is bijna altijd vers met accent. Trochees in vers met accent bestaan uit het tot dusver beschreven metrische patroon zonder spanning.
• Trochees in kwantitatief vers: Kwantitatief vers is poëzie waarin de meter is afgeleid van de lengte van lettergrepen, niet van klemtoon. Hier verwijst “lengte” naar de tijd die nodig is om elke lettergreep uit te spreken. Trochees in kwantitatieve verzen bestaan uit twee lettergrepen waarin de eerste voor een langere duur wordt uitgesproken dan de tweede. Kwantitatieve vers komt het vaakst voor in klassieke Griekse en Latijnse poëzie en is bijna onmogelijk om in het Engels te schrijven.

Trochee-voorbeelden

Het metrische patroon van een trochee zou een “vallend ritme” omdat de nadruk bij het begin van de voet komt: “da-dum da-dum.” Dit dalende ritme is precies het tegenovergestelde van het jambische “stijgende ritme” dat vaker voorkomt in zowel poëzie als spraak, dus de cadans van trochaïsche metrum heeft de neiging om een beetje onnatuurlijk in het oor te klinken. Hoewel om deze reden trochees relatief zeldzaam zijn in de meeste poëzie, maakt de “neerwaartse” beweging en “achterwaartse” oriëntatie van trochees ze in feite tot een populaire voet voor het schrijven over donkere onderwerpen zoals waanzin en dood. In de voorbeelden van trochaïsche verzen hieronder hebben we de beklemtoonde lettergrepen in rood en de onbeklemtoonde lettergrepen in het groen gemarkeerd.

Trochees in Poes “The Raven”

Edgar Allen Poe ” s werk behandelt vaak de onderwerpen waanzin en dood, dus het is passend dat Poe vaak de trochee gebruikt. Een van de bekendste trochaïsche gedichten ooit geschreven is Poes The Raven, dat gaat over een rouwende jongen de ontmoeting van een man met een pratende raaf en zijn langzame afdaling in waanzin.

En de Raaf fladdert nooit, zit nog steeds, zit nog steeds

Op de bleke buste van Pallas net boven mijn kamer deur;

En zijn ogen lijken allemaal op een demon die droomt,

En het lamplicht dat hem laat stromen werpt zijn schaduw op de vloer;

En mijn ziel vanuit die schaduw die op de vloer ligt te zweven

Zal worden opgetild – nooit meer!

Merk op hoe de regels 2, 4, 5 en 6 allemaal eindigen op beklemtoonde lettergrepen, waardoor het gestresste-onbeklemtoonde patroon van trochaïsche meter wordt doorbroken. Dit wordt catalexis genoemd – wanneer de laatste lettergreep van een regel wordt weggelaten om een pauze of rijm te creëren. Trochaïsche gedichten staan vaak vol met catalectische regels, simpelweg omdat het moeilijk is om op een onbeklemtoonde lettergreep te rijmen.

Trochees in Shakespeares Macbeth

Hoewel Shakespeare doorgaans in jambische pentameter schrijft, gebruikte hij trochaïsche meter om een griezelig en onheilspellend gevoel te geven aan de spreuken die hij schreef voor de heksen in Macbeth.

Dubbel, dubbel zwoegen en moeite;
Vuurbrand en ketelbel.
Schaal van draak; tand van wolf;
Heksenmummie; maw en golf …

Het achterwaartse stresspatroon van trochees is niet alleen effectief om de woorden van heksen nog onaards te laten klinken, maar ook om ze het soort bezweringsritme dat in zoveel magische woorden wordt gebruikt, zoals Hocus pocus en Open Sesame.

Trochees in Auden “s” In Memory of WB Yeats “

W.H. Audens korte elegie voor de dichter W.B. Yeats gebruikt de klagende toon die wordt gecreëerd door de neerwaartse nadruk van de trochee wanneer hij zijn verdriet uitdrukt over de dood van een vriend. Hier is een fragment van vier regels uit het gedicht:

Aarde, ontvang een geëerde gast;
William Yeats wordt begraven:
Laat dit Ierse schip liggen
Ontdaan van zijn poëzie.

Merk opnieuw op hoe de onbeklemtoonde lettergreep vanaf het einde van elke regel wordt weggelaten om rijmen mogelijk te maken. Over het algemeen is het veel gebruikelijker om regels af te sluiten, evenals gedichten, op beklemtoonde lettergrepen omdat het een pauze creëert die een gevoel van voltooiing geeft.

Trochees in Millays “Sorrow”

Edna St. Vincent Millay schreef het gedicht “Sorrow” in trochaic metrum en benadrukte de duidelijke neerwaartse beat van de stemming van de dichter. Ze roept het beeld van regen op in de eerste regel, een parallel met het vallende ritme van de trochee. . Dit zijn de eerste zes regels van het gedicht:

Verdriet als een onophoudelijke regen
Klopt op mijn hart.
Mensen draaien en schreeuwen met pijn, –
Dawn zal ze nog steeds vinden;
Dit heeft noch afnemen noch afnemen,
Stop noch start.

Merk op hoe de laatste onbeklemtoonde lettergreep aan het einde van elke regel wordt weggelaten, wat resulteert in wat een “gebroken” voet wordt genoemd. Deze techniek wordt catalexis genoemd en wordt in dit geval gebruikt om het rijmschema van het gedicht mogelijk te maken. De laatste voet van elke regel wordt als een voet geteld ondanks de stille laatste lettergreep. Daarom zou nog steeds worden gezegd dat het gedicht is geschreven in trochaïsche tetrameter (vier trochees die acht lettergrepen per regel vormen) afgewisseld met trochaïsche trimeter (drie trochees die zes lettergrepen per regel vormen), ook al wisselt het gedicht tussen regels van vijf en zeven lettergrepen.

Trochees in Dr. Seuss “Groene eieren en ham”

In zijn populaire kinderboek “Groene eieren en ham” schrijft Dr. Seuss de toespraak van één personage in trochees, terwijl de andere schrijft hij in jambs. Het stresspatroon van trochees is het tegenovergestelde van iambs, dus het verschil kan worden gezien als een metrische weerspiegeling van de botsende persoonlijkheden en perspectieven van de twee personages. Het optimistische jambische personage blijft het pessimistische trochaïsche personage bieden om iets te proberen nieuw (een lekker gerecht van groene eieren en ham), terwijl het “trochaic” karakter steeds weigert.

“Hou je van groene eieren en ham?”

“Ik vind ze niet leuk, Sam-I-Am!”

Meer in het algemeen, het ongebruikelijke, omgekeerde ritme van de trochee dient om het stresspatroon van woorden te accentueren, waardoor ze gemakkelijker te onthouden zijn. Dit maakt trochees goed voor kinderboeken, zoals One Fish Two Fish Red Fish Blue Fish en kinderrijmpjes als Baa Baa Black Sheep en Mary Had a Little Lamb, “die allemaal trochaïsche meter gebruiken.

Trochees in Shakespeares King Lear

In deze passage uit Shakespeares King Lear, King Lears dochter is net kille geweest d voor zijn ogen. Hoewel het stuk, zoals de meeste toneelstukken van Shakespeare, in jambische pentameter is geschreven, vervangt Shakespeare trochees voor alle vijf jambs in de laatste regel om een verhoging van de emotie af te bakenen en de toon van een gejammer te creëren.

Waarom gebruiken schrijvers Trochees?

Het woord “trochee” komt van het Griekse woord voor “wiel” – een woord dat in het oorspronkelijke Grieks ook wordt geassocieerd met rennen. Dit helpt bij het verklaren van het rollende of trapsgewijze effect dat trochaïsche meter kan brengen in coupletten, alsof het einde van elke voet, zonder een beklemtoonde lettergreep om een pauze te creëren, rechtstreeks naar het begin van de volgende voet loopt. Het resultaat is dat de trochaïsche meter een sterk voorwaarts momentum heeft waardoor de meter vaak onophoudelijk aanvoelt.

Tegelijkertijd zorgt het vallende ritme van een trochee ervoor dat het klaaglijk, onrustig of treurig aanvoelt , als een gejammer. Deze eigenschappen samen maken trochaïsche meter bijzonder geschikt voor teksten met grimmige onderwerpen. Er moet echter worden opgemerkt dat gedichten die in strikte trochaïsche metrum zijn geschreven tamelijk ongebruikelijk zijn in Engelse verzen omdat het ongebruikelijke stresspatroon van de trochee het een uitdaging om mee te schrijven. In plaats daarvan verschijnen trochees het vaakst in gedichten waarvan de primaire meter niet trochaïsch is. In deze gevallen worden trochees gebruikt als een onregelmatige voet – opzettelijk niet op hun plaats te midden van een natuurlijker klinkende meter – om de nadruk te leggen of een variatie te creëren in het gevestigde ritme.

Andere nuttige bronnen voor Trochee

• De Wikipedia-pagina over Trochee: een enigszins technische uitleg, inclusief verschillende nuttige voorbeelden.
• De woordenboekdefinitie van Trochee: een basisdefinitie die een beetje over de etymologie van trochee bevat.
• Trochees op YouTube
  • Een korte video waarin trochees in minder dan 2 minuten worden uitgelegd
  • Een lezing van Poes “The Raven” geeft je een idee van hoe trochaïsche meter klinkt bij hardop voorlezen.
  • De heksenvloek uit de filmversie van ‘Macbeth uit 1971