Top 20 beste Canadese bands

door Madison McSweeney

Blue Rodeo

De countryrockers uit Toronto hebben sinds hun oprichting in 1984 vijftien originele albums uitgebracht, waarmee ze twaalf JUNO Awards hebben gewonnen. Hun album 5 Days in July uit 1993 werd 6x platina met bekende nummers “Hasnt Hit Me Yet”, “5 Days in May” en “Til I Gain Control Again”. Ze werden in 2012 opgenomen in de Canadian Music Hall of Fame.
Foto: Blue Rodeo via Facebook

April Wine

De Halifax-rockers zijn verantwoordelijk voor steenkoude klassiekers als Oowatanite, I Like to Rock, de powerballad Just Between You and Me en hun epische covers van Sign of the Gypsy Queen en You Could Have a Lady . Met tientallen hitsingles zijn ze sinds het begin van de jaren zeventig de Canadese radiostations en braken door in de VS met nummers als “Roller1”.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/April_Wine#Gold_and_platinum_years Foto: april Wijn via Facebook

Odds

De geestige Vancouver alt-rockers hebben een repertoire van nummers als ongebruikelijk eigenzinnige nummers als “Eat My Brain”, “It Falls Apart” en “Someone Who Is Cool” zijn nietjes op de Canadese radio. Hun satirische “Heterosexual Man” stond bekend om zijn videoclip, met in de hoofdrol de komische groep The Kids in the Hall.

Als The New Odds droegen ze ook het aftitelingsthema bij voor de populaire sitcom Corner Gas (“My Happy Place ”).
Foto: The Odds via Facebook

Voivod

The Quebec thrash metal-iconen staan bekend om hun experimentele stijl en paranoïde, sciencefiction-achtige teksten. Hun album Nothingface uit 1989 kreeg lovende kritieken en sloeg 114 in de Billboard 200 Charts. Hun album The Wake uit 2018 werd uitgeroepen tot Metal / Hard Music Album of the Year tijdens de JUNO Awards 2019.
Foto: Voivod via Facebook

The Band

The Band, opgericht in Toronto, was een van de toonaangevende roots-rockgroepen van de jaren zestig en zeventig. Nadat ze begonnen waren als de begeleidingsband van Bob Dylan, maakte de groep later naam met iconische nummers als The Weight en The Night They Drove Old Dixie Down. Hun afscheidsshow uit 1974 was het onderwerp van Martin Scorseses concertfilm The Last Waltz.
Foto: The Last Waltz via The Band, Facebook

July Talk

Bekend om hun scherpe fusie van alternatief, blues en rock-n-roll, evenals de opwindende, confronterende chemie tussen leadzangers Peter Dreimanis en Leah Fay, July Talk is een van Canadas meest opwindende jonge bands.

Hun single “Push + Pull” uit 2016 bereikte nummer één in de Canadese hitlijsten en ze hebben de top tien gekraakt met “Guns + Ammunition” “, Beck + Call , Lola + Joseph en Picturing Love . Ze speelden het laatste nummer tijdens de JUNO Awards 2017, twee jaar nadat ze Alternative Album of the Year mee naar huis namen voor hun titelloze debuut.
Foto: July Talk via Facebook

Bachman-Turner Overdrive

Met een reeks hits in het midden van de jaren zeventig is Bachman Turner Overdrive verantwoordelijk voor enkele van de meest herkenbare riffs in de Canadese rock . Let It Ride, Takin Care of Business , Roll on Down the Highway en Hey You braken allemaal de top vijf in Canada en You Aint Seen Nothin Yet hitnummer één op zowel de Canadese als de Amerikaanse hitlijsten.
Foto: BTO via Facebook

Loverboy

Calgarys Loverboy was een van Canadas meest succesvolle bands van de jaren tachtig. Nummers als Turn Me Loose, Workin For the Weekend en Lovin Every Minute of It waren grote hits aan beide kanten van de grens.
Foto: Loverboy via Facebook

Marianas Trench

Marianas Trench frontman Josh Ramsey produceerde Carley Rae Jepsens megahit “Call Me Misschien”, als je een indicatie wilt van de songwriting vaardigheid achter deze kameleonische pop-rockgroep. Marianas Trench-nummers, van punk tot funk tot meeslepende powerballads, versmelten met onweerstaanbare hooks en geestige teksten met rauwe emotie en diepgaande verhalen. Ze zijn ook een van de weinige bands die tegenwoordig het conceptalbum-formaat levend houden.
Foto: Madison McSweeney

Rough Trade

Rough Trade was een van de meer confronterende acts in de new wave-scene in Toronto, waarbij synth-rock werd gebruikt als achtergrond voor liedjes over passie, lust en controle. Hun openhartige weergave van de aantrekkingskracht van hetzelfde geslacht in nummers als “High School Confidential” en “All Touch” was baanbrekend; De status van hoofdzangeres Carole Pope als queer-icoon werd bevestigd door haar cameo in seizoen 2 van Transparent, waarbij ze zich bij Peaches voegde voor een duet van “Lesbians in the Forest”.
Foto: Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0

Barenaked Ladies

Met hun kenmerkende mix van vrolijkheid en melancholie, de eigenzinnige pop-rock bemanning heeft internationaal succes behaald en meer dan 15 miljoen platen verkocht. Motorische singles zoals If I Had a Million Dollars en One Week zijn gekke lekkernijen die zowel volwassenen als kinderen aanspreken, maar hun beste nummers (Brian Wilson, The Old Apartment) sneden de humor met hints van verdriet.

Ze hebben ook een kerstalbum en een kinderrecord uitgebracht, en ze schreven en namen het themalied met een wetenschappelijk thema op voor de populaire sitcom The Big Bang Theory.
Foto: Barenaked Ladies via Facebook

Arcade Fire

Arcade Fires Album van het jaar Grammy-overwinning voor The Suburbs was een staatsgreep in 2011. Hun internationale invloed is in de loop der jaren alleen maar gegroeid, dankzij hun sonisch dynamische, thematisch interessante albums en indrukwekkende live optredens.
Foto: Commons Attribution-Share Alike 3.0

Arkells

Hun aanstekelijke rockhymnes koppelen aan confessionele ( en vaak politieke) teksten, gaat dit JUNO-winnende vijftal verder waar De heup hield op. De Hamilton-rockers hebben ook een reputatie opgebouwd als een van de beste live-acts die er zijn, en brengen opruiende optredens naar volle arenas en kleine studentenmassas.
Foto: Madison McSweeney

Metric

Ik denk graag dat het de provocerende vraag was (“Wie zou je liever zijn, The Beatles of the Rolling Stones?”) van het kenmerkende nummer “Gimme Sympathy” dat Fantasies uit 2009 tot een doorbraakhit maakte voor Metric. Natuurlijk waren het viertal uit Toronto lang daarvoor indie-lievelingen, en terecht; verbinding en vervreemding onderzoeken met een fusie van gepassioneerde alternatieve rock en ijzige new wave, ze zijn nog steeds een van Canadas coolste bands.
Foto: Madison McSweeney

Nickelback

Met een gespierd post-grunge geluid en ordinaire teksten die Motley Crue zouden doen blozen, zijn de jongens uit Hanna, Alberta Canadas meest betrouwbare bron voor rock-n- roll barn-branders.

Het is al lang in de mode om Nickelback te beschimpen – maar dat weerhoudt hen er niet van miljoenen concertkaartjes en meer dan 50 miljoen platen te verkopen. Om nog maar te zwijgen van tientallen succesvolle singles, waaronder Photograph, How You Remind Me en Burn it to the Ground. Miljoenen fans kunnen het niet mis hebben.
Foto: Nickelback via Facebook

Great Big Sea

Gevormd in St. Johns, Newfoundland, brachten de geliefde folkrockers twintig jaar lang traditionele oostkustmuziek naar de massa.
Foto: Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0

Billy Talent

De Mississauga-punkers zijn drievoudig platina geworden, hebben zeven JUNOs en tien MuchMusic Video Awards gewonnen en een aantal van de meest meeslepende rocknummers van de afgelopen twee decennia. Billy Talent is een van die zeldzame bands die met elk album beter en beter wordt met elementen van hardrock en heavy metal zonder de scrappy rauwheid van hun vroege werk op te geven.

Foto: Madison McSweeney

The Guess Who

De band die de wereld introduceerde bij Randy Bachman en Burton Cummings, beroemd om hun iconische hits als American Woman, Laughing, Share the Land, en Wolfman Jack eerbetoon aan “Clap for the Wolfman.”

Foto: Michael Borkson

The Tragically Hip

The Tragically Hip is een van de meest uitgesproken Canadese bands aller tijden, een publiekslieveling op de rockradio die nooit bang was om in het donkere hart van onze natie te kijken. In iconische anthems als “Wheat Kings” en “Locked in the Trunk of a Car” pakte de band alles aan, van geweld en terrorisme tot kolonialisme en onrechtmatige veroordeling. In hun meer dan 30-jarige carrière verzamelden ze 9 nummer 1 albums in Canada en 16 JUNO awards, en hun legendarische laatste show (slechts enkele maanden na de terminale diagnose van hersenkanker van frontman Gord Downie) bracht het hele land tot stilstand. / p>

Foto: Creative Commons Attribution 2.0

Rush

De Toronto prog trio is misschien niet ieders kopje thee, maar degenen die van Rush houden, houden echt van Rush. Naast hardrockklassiekers als Tom Sawyer en Limelight, liep de output van de band uiteen van uitgestrekte conceptalbums tot kille new wave-singles zoals Subdivisions en Time Stand Still. Muzieknerds konden het niet helpen, maar bewonderden de virtuoze talenten van drummer Neil Peart, gitarist Alex Lifeson en zanger / bassist Geddy Lee, en generaties outcasts en buitenbeentjes zagen een beetje van zichzelf in Pearts introspectieve teksten.

Foto: Enrico Frangi

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *