stedelijk hitte-eiland

Een stedelijk hitte-eiland, of UHI, is een grootstedelijk gebied dat veel warmer is dan de landelijke gebieden eromheen. Warmte wordt gecreëerd door energie van alle mensen, autos, bussen en treinen in grote steden als New York, Parijs en Londen. Stedelijke hitte-eilanden worden gecreëerd in gebieden als deze: plaatsen met veel activiteit en veel mensen.
Er zijn veel redenen voor UHIs. Wanneer huizen, winkels en industriële gebouwen worden dicht bij elkaar gebouwd, het kan een UHI creëren. Bouwmaterialen zijn meestal erg goed in het isoleren of vasthouden van warmte. Deze isolatie maakt de gebieden rond gebouwen warmer.
“Afvalwarmte” draagt ook bij aan een UHI. Mensen en hun gereedschap, zoals autos en fabrieken, verbranden altijd energie, of ze nu joggen, autorijden of gewoon hun dagelijkse leven leiden. De energie die mensen verbranden, ontsnapt meestal in de vorm van hitte. En als er veel mensen in een gebied zijn, is dat veel hitte.
Stedelijk gebieden zijn dichtbevolkt, wat betekent dat er veel mensen in een kleine ruimte zijn. Stedelijke gebieden zijn ook dichtbebouwd, wat betekent dat gebouwen heel dicht bij elkaar worden gebouwd. Wanneer er geen ruimte meer is voor een stedelijk gebied om uit te breiden, bouwen ingenieurs naar boven en creëren wolkenkrabbers. Al deze constructie betekent afvalwarmte – en warmte die aan de isolatie ontsnapt, kan nergens heen. Het blijft hangen in en tussen gebouwen in de UHI.
De nachttemperaturen in UHIs blijven hoog. Dit komt doordat gebouwen, trottoirs en parkeerplaatsen de warmte blokkeren die van de grond komt en naar de koude nachthemel stijgt. Omdat de warmte op lagere niveaus wordt vastgehouden, is de temperatuur warmer.
Stedelijke hitte-eilanden kunnen een slechtere lucht- en waterkwaliteit hebben dan hun landelijke buren. UHIs hebben vaak een lagere luchtkwaliteit omdat er meer vervuilende stoffen (afvalproducten van voertuigen, industrie en mensen) de lucht in worden gepompt. Deze vervuilende stoffen worden geblokkeerd voor verspreiding en worden minder giftig door het stedelijke landschap: gebouwen, wegen, trottoirs en parkeerplaatsen.
De waterkwaliteit lijdt ook. Wanneer warm water van de UHI in lokale beken terechtkomt, wordt de nadruk gelegd op de inheemse soorten die zich hebben aangepast aan het leven in een koelere wateromgeving.
Wetenschappers bestuderen hoe stedelijke hitte-eilanden kunnen bijdragen aan de opwarming van de aarde, de meest recente klimaatverandering patroon dat de geleidelijke opwarming van de temperatuur van de aarde omvat.
Als het echt warm is, rennen velen van ons rechtstreeks naar de ventilator of de airconditioning. Dit geldt met name in stedelijke gebieden die te kampen hebben met hitte-eilandeffecten in de stad. UHIs dragen bij aan de energiebehoefte in de zomer, waardoor de energiebronnen onder druk komen te staan. UHIs zijn vaak onderhevig aan “rollende stroomuitval” of stroomuitval. Nutsbedrijven beginnen met stroomuitval wanneer ze niet genoeg energie hebben om aan de eisen van hun klanten te voldoen. De energie die wordt gebruikt in elektrische ventilatoren en airconditioning draagt uiteindelijk bij aan een nog heter UHI .
Vanwege deze negatieve effecten zeggen wetenschappers dat stadsbewoners, architecten en ontwerpers allemaal moeten werken om de impact van mensen op stedelijke gebieden te verminderen. Het gebruik van groene daken, daken van gebouwen bedekt met planten, helpt dingen af te koelen. Planten absorberen kooldioxide, een belangrijke verontreinigende stof. Ze verminderen ook de hitte van de omliggende gebieden. Het helpt ook om lichtere materialen op gebouwen te gebruiken. Lichte kleuren reflecteren meer zonlicht en houden minder warmte vast.