Sic

Het gebruik van sic is in het midden van de twintigste eeuw enorm toegenomen. Bijvoorbeeld, in uitspraken van staatsrechtbanken in de Verenigde Staten vóór 1944, verscheen sic 1239 keer in de Westlaw-database; in die van 1945 tot 1990 kwam het 69.168 keer voor. Het gebruik ervan als een vorm van spot, al dan niet verdiend, wordt aangehaald als een belangrijke factor in deze toename.

Het overmatig gebruik van sic heeft voor enige controverse gezorgd, wat leidde tot een aantal redacteuren, waaronder bibliografische geleerde Simon Nowell- Smith en literair criticus Leon Edel, om er zich tegen uit te spreken.

Conventioneel gebruik Bewerken

Sic, in de vorm tussen haakjes, wordt meestal ingevoegd in geciteerd of herdrukt materiaal om een nauwgezette nauwkeurigheid in het reproduceren van de voorgaande tekst, ondanks de schijn voor de lezer van een onjuiste of ongebruikelijke spelling (spelling, interpunctie, grammatica, syntaxis, feit, logica, enz.). Verschillende gebruiksgidsen bevelen aan om een sic tussen haakjes in de eerste plaats te gebruiken als een hulpmiddel voor de lezer, niet als een indicatie van onenigheid met de bron.

Gebruik om archaïsmen en dialect aan te duiden Bewerken

Sic may laten zien dat een ongebruikelijke of archaïsche uitdrukking getrouw wordt gerapporteerd, zoals bij het citeren van de Amerikaanse grondwet: “Het Huis van Afgevaardigden zal hun Spreker verkiezen …” Verschillende schrijfgidsen ontmoedigen het gebruik ervan met betrekking tot dialect, zoals in gevallen van Spellingsverschillen in Amerikaans en Brits Engels. De verschijning van een sic tussen haakjes na het woord analyseren in een boekbespreking bracht Bryan A. Garner ertoe te zeggen: “al het citaat (of overijverige redacteur) dat aantoonde was onwetendheid over het Britse gebruik”.

Gebruik als een formulier of ridiculeEdit

Het gebruik van sic kan worden gezien als een beroep op spot, al dan niet opzettelijk, omdat het waargenomen onregelmatigheden benadrukt. De toepassing van sic met de bedoeling om te kleineren wordt het “achterlijk gebruik” genoemd omdat het een “vals gevoel van superioriteit” weerspiegelt bij de gebruikers ervan. Het volgende voorbeeld uit The Times of London laat zien hoe de interpolatie van sic een geciteerde verklaring in diskrediet kan brengen.

Ironisch gebruikEdit

Af en toe een de schrijver plaatst na zijn eigen woorden, om aan te geven dat de taal bewust is gekozen voor een speciaal effect, vooral waar de ironische betekenis van de schrijver anders onduidelijk zou kunnen zijn. Bryan A. Garner noemde dit gebruik van sic ironisch en gaf het volgende voorbeeld uit Fred Rodell s boek Nine Men uit 1955:

n 1951 was het de zegen die werd verleend aan rechter Harold Medina s vervolging van de elf zogenaamde “top native communists”, welke zegen betekende dat de Smith Act het juridische knikje van grondwettigheid kreeg.