School of Materials Science and Engineering

Secundaire bindingen zijn zwak in vergelijking met primaire bindingen.

Ze worden in de meeste materialen aangetroffen, maar hun effecten zijn vaak overschaduwd door de kracht van de primaire binding.

Secundaire bindingen zijn geen bindingen met een valentie-elektron dat wordt gedeeld of gedoneerd. Ze worden meestal gevormd wanneer een ongelijke ladingsverdeling optreedt, waardoor een zogenaamde dipool ontstaat (de totale lading is nul, maar er is iets meer positieve of negatieve lading aan het ene uiteinde van het atoom dan aan het andere).

Deze dipolen kunnen worden geproduceerd door een willekeurige fluctuatie van de elektronen rond wat normaal een elektrisch symmetrisch veld in het atoom is.

Zodra een willekeurige dipool is gevormd in één atoom, wordt een geïnduceerde dipool gevormd in het aangrenzende atoom.

Dit is het type binding dat aanwezig is in N2-moleculen en staat bekend als Van der Waals-binding.

Secundaire binding kan ook bestaan als er een permanente dipool in een molecuul is vanwege een asymmetrische rangschikking van positieve en negatieve gebieden.

Moleculen met een permanente dipool kunnen een dipool induceren in aangrenzende elektrisch symmetrische moleculen, en vormen zo een zwakke binding, of ze kunnen bindingen vormen met andere permanente dipoolmoleculen.