Ragnarök

Poetic EddaEdit

The Poetic Edda bevat verschillende verwijzingen naar Ragnarök:

VöluspáEdit

Toen begon de verschrikkelijke strijd (door George Wright, 1908)

Odin en Fenrir, Freyr en Surt (door Emil Doepler, 1905)

Thor and the Midgard Serpent (door Emil Doepler, 1905)

Battle of the Doomed Gods (door Friedrich Wilhelm Heine, 1882)

De schemering van de goden (door Willy Pogany, 1920)

In het poëtische Edda-gedicht Völuspá naar Ragnarök beginnen van stanza 40 tot 58, waarbij de rest van het gedicht de nasleep beschrijft. In het gedicht reciteert een völva (een vrouwelijke ziener) informatie aan Odin. In stanza 41 zegt de völva:

Fylliz fiǫrvi feigra manna,
rýðr ragna siǫt rauðom dreyra.
Svǫrt verða sólskin of sumor eptir,
heel válynd. Vitoð ér enn, eða hvat?

Het is gebaseerd op het levensbloed van voorbestemde mannen,
schildert rood de huizen van de machten met karmozijnrode gore.
Zwart wordt de stralen van de zon in de zomers die volgen,
weert allemaal verraderlijk. Wil je het nog steeds weten? En wat?

—Normalized Old Norse —Ursula Dronke vertaling

De völva beschrijft dan drie kraaiende hanen : In couplet 42 zit de jötunnherder Eggthér op een heuvel en bespeelt hij vrolijk zijn harp terwijl de karmozijnrode haan Fjalar (Oudnoors “hider, bedrieger”) kraait in het bos Gálgviðr. De gouden haan Gullinkambi kraait naar de Æsir in Valhalla, en de derde, niet nader genoemde roetrode haan kraait in de gangen van de onderwereldlocatie van Hel in couplet 43.

Na deze coupletten vertelt de völva verder dat de hond Garmr produceert diep gehuil voor de grot van Gnipahellir. De banden van Garmr breken en hij loopt vrij rond. De völva beschrijft de toestand van de mensheid:

Brœðr muno beriaz ok op bǫnom verða
muno systrungar sifiom morsen.
Hart er í heimi, hórdómr mikill
—skeggǫld, skálmǫld —skildir ro klofnir—
vindǫld, vargǫld— áðr verǫld steypiz.
Mun engi maðr ǫðrom þyrma.

Broers zullen vechten en elkaar vermoorden,
zusters” kinderen zullen verwantschap verontreinigen.
Het is hard in de wereld, hoererij is wijdverbreid
– een bijl leeftijd , een tijdperk van zwaard – schilden worden verscheurd –
een tijdperk van wind, een tijdperk van wolven – voordat de wereld hals over kop gaat.
Niemand zal een ander genadig zijn.

—Normalized Old Norse —Ursula Dronke vertaling

De “zonen van Mím” worden beschreven als “aan het spelen” , “hoewel deze verwijzing niet verder wordt uitgelegd in overgebleven bronnen. Heimdall heft de Gjallarhorn in de lucht en blaast er diep in, en Odin praat met Míms hoofd. De wereldboom Yggdrasil huivert en kreunt. De jötunn Hrym komt uit het oosten, zijn schild voor hem. De Midgard-slang Jörmungandr kronkelt woedend, waardoor golven neerstorten. “De adelaar gilt, met een bleke snavel scheurt hij het lijk,” en het schip Naglfar breekt los dankzij de golven gemaakt door Jormungandr en zet koers vanuit het oosten. De vuurjötnar-inwoners van Muspelheim komen tevoorschijn. p>

De völva gaat verder dat Jötunheimr, het land van de jötnar, aroar is, en dat de Æsir in raad is. De dwergen kreunen bij hun stenen deuren. Surtr komt vanuit het zuiden, zijn zwaard helderder dan de zon. Rocky kliffen open en de jötnar-vrouwen zinken.

De goden vechten dan met de indringers: Odin wordt heel en levend opgeslokt terwijl hij vecht tegen de wolf Fenrir, waardoor zijn vrouw Frigg haar tweede grote verdriet krijgt (de eerste is de dood van haar zoon, de god Baldr.) Odins zoon Víðarr wreekt de zijne vader door Fenrirs kaken uit elkaar te scheuren en met zijn speer in het hart te steken, waardoor de wolf wordt gedood. De slang Jörmungandr opent zijn gapende muil, gapen wijd in de lucht, en wordt in een gevecht opgewacht door Thor. Thor, ook een zoon van Odin en hier beschreven als beschermer van de aarde, vecht woedend tegen de slang en verslaat hem, maar Thor kan daarna pas negen stappen zetten voordat hij instort. De god Freyr vecht tegen Surtr en verliest. Hierna vluchten mensen hun huizen en wordt de zon zwart terwijl de aarde in de zee zakt, de sterren verdwijnen, stoom stijgt en vlammen de hemel raken.

De völva ziet de aarde weer uit het water verschijnen, en een adelaar boven een waterval jaagt op vissen op een berg. De overlevende Æsir ontmoeten elkaar op het veld van Iðavöllr. Ze bespreken Jörmungandr, grote gebeurtenissen uit het verleden en het runenalfabet. In couplet 61, in het gras, vinden ze de gouden speelstukken waarvan wordt beschreven dat de goden er lang geleden met veel plezier plezier aan beleefden (zoals eerder in hetzelfde gedicht wordt verklaard). De opnieuw opgekomen velden groeien zonder dat ze hoeven te worden ingezaaid. De goden Höðr en Baldr keren terug uit Hel en leven gelukkig samen.

De völva zegt dat de god Hœnir houten stroken kiest voor waarzeggerij, en dat de zonen van twee broers wijdverbreid de winderige wereld zullen bewonen. Ze ziet een met goud bedekte hal in Gimlé, waar de adel met plezier zal leven en leven. Stanzas 65, gevonden in de Hauksbók-versie van het gedicht, verwijst naar een machtige, machtige die over alles heerst en die van bovenaf aan het hof van de goden zal aankomen (Oudnoors regindómr), dat is geïnterpreteerd als een christelijke toevoeging aan het gedicht. In couplet 66 beëindigt de völva haar verhaal met een beschrijving van de draak Níðhöggr, lijken in zijn kaken, vliegend door de lucht. De völva zinkt dan. Het is onduidelijk of stanza 66 aangeeft dat de völva verwijst naar de huidige tijd of dat dit een element is van de post-Ragnarök-wereld.

VafþrúðnismálEdit

Een illustratie van Víðarr die Fenrir neerstak terwijl hij zijn kaken uit elkaar hield (door WG Collingwood, geïnspireerd door het Gosforth Cross, 1908)

Fenrir en Odin (door Lorenz Frølich, 1895)

De Vanir god Njörðr wordt genoemd in relatie tot Ragnarök in stanza 39 van het gedicht Vafþrúðnismál. In het gedicht neemt Odin, vermomd als Gagnráðr, het op tegen de wijze jötunn Vafþrúðnir in een strijd van verstand. Vafþrúðnismál verwijst naar de status van Njörðr als gijzelaar tijdens de eerdere Æsir-Vanir-oorlog, en dat hij “zal terugkeren naar huis onder de wijze Vanir” bij “de ondergang van de mensen”.

In stanza 44, Odin. stelt de vraag aan Vafþrúðnir wie van de mensheid de beroemde Fimbulwinter (Machtige Winter) zal overleven. Vafþrúðnir antwoordt in vers 45 dat die overlevenden Líf en Lífþrasir zullen zijn, en dat ze zich zullen verstoppen in het bos van Hoddmímis holt, dat ze de ochtenddauw zullen verteren en generaties nakomelingen zullen voortbrengen. In stanza 46 vraagt Odin welke zon aan de hemel zal komen nadat Fenrir de zon heeft verteerd die bestaat. Vafþrúðnir antwoordt dat Sól een dochter zal krijgen voordat Fenrir haar aanvalt, en dat deze dochter na Ragnarök het pad van haar moeder zal voortzetten.

In stanza 51 stelt Vafþrúðnir dat, nadat de vlammen van Surtr zijn verzadigd, Odins zonen Víðarr en Váli in de tempels zullen wonen. van de goden, en dat Thors zonen Móði en Magni de hamer Mjolnir zullen bezitten. In sta nza 52, de vermomde Odin vraagt de jötunn naar Odins eigen lot. Vafþrúðnir antwoordt dat “de wolf” Odin zal verslinden, en dat Víðarr hem zal wreken door zijn koude kaken in de strijd te verdrijven. Odin beëindigt het duel met een laatste vraag: wat zei Odin tegen zijn zoon voordat hij zijn brandstapel voorbereidde? Hiermee realiseert Vafþrúðnir zich dat hij te maken heeft met niemand minder dan Odin, naar wie hij verwijst als de wijste van de wezens, eraan toevoegend dat alleen Odin dit zou kunnen weten. Odins bericht is geïnterpreteerd als een belofte van wederopstanding aan Baldr na Ragnarök.

Helgakviða Hundingsbana IIEdit

Ragnarök wordt kort genoemd in vers 40 van het gedicht Helgakviða Hundingsbana II. Hier, de niet nader genoemde meid van de valkyrie Sigrún passeert de grafheuvel van de overleden held Helgi Hundingsbane. Helgi is daar met een gevolg van mannen en verrast de meid. De meid vraagt of ze getuige is van een waanvoorstelling, aangezien ze dode mannen ziet rijden, of dat Ragnarök heeft plaatsgevonden. In stanza 41 antwoordt Helgi dat dit geen van beide is.

Proza EddaEdit

Proza Edda van Snorri Sturluson citeert zwaar uit Völuspá en gaat uitgebreid in proza uit over de informatie daar , hoewel sommige van deze informatie in strijd is met die in Völuspá.

Gylfaginning hoofdstukken 26 en 34 Bewerken

Loki breekt los bij het begin van Ragnarök (door Ernst H. Walther, 1897)

In het Proza Edda-boek Gylfaginning, v Er worden veel verwijzingen gemaakt naar Ragnarök. Ragnarök wordt voor het eerst genoemd in hoofdstuk 26, waar de tronende figuur van High, koning van de zaal, Gangleri (koning Gylfi in vermomming) wat basisinformatie vertelt over de godin Iðunn, waaronder dat haar appels de goden jong zullen houden tot Ragnarök.

In hoofdstuk 34 beschrijft High de binding van de wolf Fenrir door de goden, waardoor de god Týr zijn rechterhand verloor, en dat Fenrir daar blijft tot Ragnarök. Gangleri vraagt High waarom, aangezien de goden alleen vernietiging van Fenrir konden verwachten, ze Fenrir niet simpelweg vermoordden toen hij eenmaal gebonden was.High antwoordt dat “de goden hun heilige plaatsen en heiligdommen zo respecteren dat ze ervoor kozen ze niet te verontreinigen met het bloed van de wolf, ook al voorspelden de profetieën dat hij de dood van Odin zou zijn.”

Als gevolg van zijn rol in de dood van de god Baldr, is Loki (beschreven als vader van Fenrir) op drie plaatsen gebonden op drie stenen met de interne organen van zijn zoon Narfi (die in ijzer worden veranderd). , gif valt periodiek op zijn gezicht van een slang die is geplaatst door de jötunn Skaði. Lokis vrouw Sigyn verzamelt het gif in een emmer, maar wanneer ze vertrekt om het te legen, bereiken de druppels Lokis gezicht en veroorzaakt de pijn die hij ervaart stuiptrekkingen, resulterend in aardbevingen. Loki wordt verder beschreven als op deze manier gebonden tot het begin van Ragnarök.

Gylfaginning hoofdstuk 51 Bewerken

Hoofdstuk 51 geeft een gedetailleerd verslag van Ragnarök afgewisseld met verschillende citaten uit Völuspá, terwijl de hoofdstukken 52 en 53 de nasleep hiervan beschrijven evenementen. In hoofdstuk 51 stelt High dat het eerste teken van Ragnarök Fimbulwinter zal zijn, gedurende welke tijd drie winters zullen aanbreken zonder een zomer, en de zon zal nutteloos zijn. Hoge details die, voorafgaand aan deze winters, drie eerdere winters zullen hebben plaatsgevonden, gemarkeerd met grote veldslagen over de hele wereld. Gedurende deze tijd zal hebzucht ervoor zorgen dat broers broers doden, en vaders en zonen zullen lijden onder het ineenstorten van familiebanden. High citeert dan stanza 45 van Völuspá. Vervolgens beschrijft High dat de wolf de zon zal inslikken, dan zal zijn broer de maan inslikken, en de mensheid zal de gebeurtenis beschouwen als een grote ramp die tot veel ondergang leidt. De sterren zullen verdwijnen. De aarde en de bergen zullen zo hevig schudden dat de bomen loskomen van de grond, de bergen omvallen en alle beperkingen breken, waardoor Fenrir loskomt van zijn banden.

High vertelt dat de grote slang Jörmungandr, ook beschreven als een kind van Loki in dezelfde bron, zal land doorbreken als de zee er gewelddadig op zwelt. Het schip Naglfar, in de Proza Edda beschreven als gemaakt van de menselijke nagels van de doden, wordt losgelaten van zijn ankerplaats en vaart op de stijgende zee, bestuurd door een jötunn genaamd Hrym. Tegelijkertijd stormt Fenrir, met zijn ogen en neusgaten die vlammen sproeien, naar voren met zijn mond wijd open, zijn bovenkaak reikend naar de hemel en zijn onderkaak raakte de aarde. Aan de kant van Fenrir sproeit Jörmungandr gif door de lucht en de zee.

Tijdens dit alles splitst de lucht zich in tweeën. Vanaf de splitsing rijden de “zonen van Muspell” vooruit. Surtr rijdt als eerste. , omringd door vlammen, zijn zwaard helderder dan de zon. High zegt dat “Muspell” s zonen “over Bifröst zullen rijden, in Gylfaginning beschreven als een regenboogbrug, en dat de brug dan zal breken. De zonen van Muspell (en hun schitterende strijdtroep) gaan naar het veld van Vígríðr, beschreven als een uitgestrektheid die honderd mijlen in elke richting reikt, waar Fenrir, Jörmungandr, Loki (gevolgd door Hel s eigen ), en Hrym (vergezeld van alle vorst jötnar) voegen zich bij hen. Terwijl dit gebeurt, staat Heimdallr op en blaast de Gjallarhorn uit alle macht. De goden ontwaken bij het geluid en ze ontmoeten elkaar. Odin rijdt naar Mímisbrunnr op zoek naar raad uit Mímir. Yggdrasil schudt, en alles, overal angsten.

Een scène uit de laatste fase van Ragnarök, nadat Surtr is verzwolgen de wereld met vuur (door Emil Doepler, 1905)

High vertelt dat de Æsir en de Einherjar zich kleden voor oorlog en naar het veld gaan. Odin, met een gouden helm op en een ingewikkelde maliënkolder, draagt zijn speer Gungnir en rijdt voor hen uit. Odin rukt op tegen Fenrir, terwijl Thor naast hem beweegt, hoewel Thor Odin niet kan helpen omdat hij verloofde Jörmungandr in een gevecht. Volgens High vecht Freyr hevig met Surtr, maar valt omdat hij het zwaard mist dat hij ooit aan zijn boodschapper, Skírnir, heeft gegeven. De hond Garmr (hier beschreven als de “ergste van de monsters”) maakt zich los van zijn banden voor Gnipahellir en vecht tegen de god Týr, wat resulteert in hun dood.

Thor doodt Jörmungandr maar wordt vergiftigd door de slang, en slaagt erin slechts negen treden te lopen voordat hij dood op de aarde valt. Fenrir slikt Odin in, hoewel onmiddellijk daarna zijn zoon Víðarr zijn voet in Fenrirs onderkaak trapt, de bovenkaak vastgrijpt en Fenrirs mond uit elkaar scheurt, waarbij hij de grote wolf doodt. Loki vecht tegen Heimdallr en de twee doden elkaar. Surtr bedekt de aarde met vuur, waardoor de hele wereld in brand staat. Hoge citaten stanza 46 tot 47 van Völuspá, en bovendien stanza 18 van Vafþrúðnismál (de laatste met informatie over het slagveld Vígríðr).

Gylfaginning hoofdstukken 52 en 53 Bewerken

De nieuwe wereld die opkomt na Ragnarök, zoals beschreven in Völuspá (afbeelding door Emil Doepler)

Een afbeelding van Líf en Lífthrasir (door Lorenz Frølich, 1895)

Aan het begin van hoofdstuk 52 vraagt Gangleri: “Wat zal er gebeuren nadat hemel en aarde en de hele wereld zijn verbrand? goden zullen dood zijn, samen met de Einherjar en de hele mensheid. Zei je niet eerder dat iedereen door alle eeuwen heen in een of andere wereld zal leven?

De figuur van de derde, gezeten op de hoogste troon in de hal, antwoordt dat er veel goede plaatsen zullen zijn om te wonen, maar ook veel slechte. Ten derde stelt dat de beste plaats om te zijn Gimlé is in de hemel, waar een plaats bestaat genaamd Okolnir die een hal huisvest genaamd Brimir – waar men kan er genoeg vinden om te drinken. Ten derde beschrijft een hal van rood goud in Niða fjöll genaamd Sindri, waar goede en deugdzame mannen zullen leven. Ten derde heeft het betrekking op een naamloze hal in Náströnd, de stranden van de doden, die hij beschrijft als een grote weerzinwekkende hal op het noorden die is gebouwd van de stekels van slangen en lijkt op “een huis met muren geweven van takken”; de hoofden van de slangen kijken naar de binnenkant van het huis en spuwen zoveel gif dat er rivieren door de hal stromen, waarin eedbrekers en moordenaars moeten waden. Ten derde citeert hier Völuspá stanzas 38 tot 39, met de toevoeging van origineel proza waarin staat dat de slechtste plaats van allemaal is in Hvergelmir, gevolgd door een citaat van Völuspá om te benadrukken dat de draak Níðhöggr de lijken van de doden daar lastigvalt.

Hoofdstuk 53 begint met Gangleri die vraagt of een van de goden zal overleven, en of er iets van de aarde of de lucht overblijft. High antwoordt dat de aarde weer uit de zee zal verschijnen, mooi en groen, waar zelfgezaaide gewassen groeien. Het veld Iðavöllr bestaat waar Asgard eens was, en daar, onaangetast door Surtrs vlammen, wonen Víðarr en Váli. Nu in het bezit van hun vaders hamer Mjölnir, zullen Thors zonen Móði en Magni hen daar ontmoeten, en, afkomstig van Hel, Baldr en Höðr komen ook aan. Samen zitten ze allemaal herinneringen op te halen en vinden ze later de gouden speelstukken die de Æsir ooit bezat. Völuspá stanza 51 wordt dan geciteerd.

High onthult dat twee mensen, Líf en Lífþrasir, zal ook de vernietiging hebben overleefd door zich te verstoppen in het bos Hoddmímis holt. Deze twee overlevenden consumeren de ochtenddauw als voedsel, en van hun nakomelingen zal de wereld opnieuw worden bevolkt. Vafþrúðnismál stanza 45 wordt dan geciteerd. De gepersonifieerde zon, Sól, zal dat doen. heb een dochter die minstens zo mooi is als zij, en deze dochter zal hetzelfde pad volgen als haar moeder. Vafþrúðnismál stanza 47 wordt geciteerd, en daarmee eindigt de voorspelling van Ragnarök in Gylfaginning.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *