Onderdompelingsvoetsyndromen

Loopgraafvoet Bewerken

Loopgraafvoet is een medische aandoening die wordt veroorzaakt door langdurige blootstelling van de voeten aan vocht, onhygiënische en koude omstandigheden. Het gebruik van het woord loopgraaf in de naam van deze aandoening is een verwijzing naar loopgravenoorlog, voornamelijk geassocieerd met de Eerste Wereldoorlog. Aangetaste voeten kunnen gevoelloos worden, aangetast door erythrose (rood worden) of cyanose (blauw worden) als gevolg van slechte vasculaire toevoer, en voeten kunnen een rottende geur gaan krijgen vanwege de mogelijkheid dat de vroege stadia van necrose optreden. Naarmate de toestand verslechtert, kunnen voeten ook beginnen op te zwellen. Bij een vergevorderde loopgraafvoet zijn vaak blaren en open zweren betrokken, die tot schimmelinfecties leiden; dit wordt soms tropische zweer (junglerot) genoemd.

Indien onbehandeld, resulteert sleufvoet meestal in gangreen, wat de noodzaak tot amputatie kan veroorzaken. Als de loopgraafvoet op de juiste manier wordt behandeld, is volledig herstel normaal, hoewel het wordt gekenmerkt door hevige kortdurende pijn wanneer het gevoel terugkeert. Net als bij andere koude-gerelateerde verwondingen, laten loopgraafvoeten patiënten er in de toekomst gevoeliger voor.

Tropische onderdompelingsvoet Bewerken

Tropische onderdompelingsvoet (ook bekend als “Paddy-voet”, en “Paddy-field foot”) is een huidaandoening van de voeten die wordt waargenomen na continue onderdompeling van de voeten in water of modder met een temperatuur van meer dan 22 graden Celsius (ongeveer 72 graden Fahrenheit) gedurende twee tot tien dagen.:27

Voet met onderdompeling in warm water Bewerken

Voet met onderdompeling in warm water is een huidaandoening van de voeten die ontstaat na blootstelling aan warme, natte omstandigheden gedurende 48 uur of langer en wordt gekenmerkt door maceratie (“snoeien”), blancheren , en plooien van de zolen, opvulling van de tenen (vooral de grote teen) en opvulling van de zijkanten van de voeten.

Voetmaceratie treedt op bij langdurige blootstelling aan vochtige omstandigheden. Er verschijnen grote waterige blaren die pijnlijk zijn wanneer ze opengaan en die van de voet zelf beginnen af te pellen. De hielen, zijkanten en botuitsteeksels blijven achter met grote delen van extreem gevoelig, rood weefsel, blootgesteld en vatbaar voor infectie. Naarmate de toestand verslechtert, ontstaan er meer blaren als gevolg van langdurige vochtigheid die uiteindelijk de hele hiel en / of andere grote, opgevulde delen van de voet bedekken, vooral de onderkant en de tenen. Elke laag pelt op zijn beurt af, wat resulteert in diepe, extreem zachte, rode zweren.

Genezing vindt alleen plaats als de voeten worden gereinigd, gedroogd en wekenlang aan lucht worden blootgesteld. Littekens zijn permanent bij een droge, dunne huid die tot een jaar of langer rood lijkt. De vulling van de voeten keert terug, maar genezing kan pijnlijk zijn als de zenuwen herstellen met kenmerken van diabetische neuropathie. Antibiotica en / of antischimmelmiddelen worden soms voorgeschreven.

Onderdompeling in de voeten is een veelvoorkomend probleem bij daklozen die gedurende langere tijd één paar sokken en schoenen dragen, vooral natte schoenen en sportschoenen van regen en sneeuw. De toestand wordt verergerd door overmatige vochtigheid van de voeten gedurende langere tijd. Schimmel- en bacteriële infecties gedijen goed in de warme, donkere, natte omstandigheden en worden gekenmerkt door een ziekelijke geur die te onderscheiden is van onderdompeling in de voeten.:27