levensstandaard
De levensstandaard is een maatstaf voor de materiële aspecten van een nationale of regionale economie. Het telt de hoeveelheid goederen en diensten die door een persoon, familie, groep of natie worden geproduceerd en voor aankoop beschikbaar zijn.
Definitie van de levensstandaard
De levensstandaard verschilt van andere maatstaven voor kwaliteit van leven, vaak met niet-materiële kenmerken, zoals relaties, vrijheid en tevredenheid. Indices die de kwaliteit van leven proberen te meten, omvatten ook de meting van de materiële levensstandaard. Levensstandaard is eng gericht op de waarde van goederen en diensten die worden geproduceerd en geconsumeerd.
Belangrijkste afhaalrestaurants
- Levensstandaard is de hoeveelheid goederen en diensten die in een land te koop zijn.
- Het reële bbp per hoofd van de bevolking en het bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking zijn de twee meest gebruikelijke manieren om de levensstandaard te meten.
- Het BBP meet alle transacties binnen de grenzen van een land, terwijl het BNI ook degenen omvat die in het buitenland wonen.
- De levensstandaard meet alleen de rijkdom aan materiële dingen die de burgers hebben, maar niet de kwaliteit van het leven.
- Deze metingen houden geen rekening met aspecten zoals milieukosten, niet-economische bijdragende taken of inkomensongelijkheid.
Hoe de levensstandaard wordt gemeten
De algemeen aanvaarde maatstaf voor de levensstandaard is het BBP per hoofd van de bevolking. Dit is het bruto binnenlands product van een land gedeeld door de bevolking. Het BBP is de totale productie van goederen en diensten die in een jaar door iedereen binnen de landsgrenzen wordt geproduceerd.
Het reële BBP per hoofd van de bevolking verwijdert de effecten van inflatie of prijsstijgingen. Het reële bbp is een betere maatstaf voor de levensstandaard dan het nominale bbp. Een land dat veel produceert, zal hogere lonen kunnen betalen. Dat betekent dat zijn inwoners het zich kunnen veroorloven om meer van zijn overvloedige productie te kopen.
Gebreken in het BBP per hoofd van de bevolking als maatstaf voor de levensstandaard
Het BBP per hoofd van de bevolking telt niet mee voor onbetaald werk. Onbetaald werk omvat kritische activiteiten zoals thuiszorg voor kinderen of ouderen, vrijwilligerswerk en huishoudelijk werk. Veel activiteiten die zijn opgenomen in het BBP zouden niet kunnen plaatsvinden als deze ondersteunende activiteiten er niet waren.
Het BBP per hoofd van de bevolking meet vervuiling, veiligheid en gezondheid niet effectief. De overheid kan bijvoorbeeld de ontwikkeling aanmoedigen van een industrie die chemicaliën spuugt als onderdeel van het productieproces. Verkozen ambtenaren zien alleen de gecreëerde banen en de meting van de levensstandaard telt alleen de waarde van de geproduceerde goederen. De kosten van vervuilde lucht en water misschien pas decennia later herkenbaar.
Ten slotte gaat de meting van het BBP per hoofd van de bevolking ervan uit dat de productie en de beloningen ervan gelijkelijk over iedereen zijn verdeeld. Dat komt omdat het een gemiddelde en negeert inkomensongelijkheid. Het kan een hoge levensstandaard rapporteren voor een land waar slechts een paar mensen aan de top van de rijkdom genieten.
Factoren die een natie bepalen ” s Levensstandaard
De factoren die van invloed zijn op de levensstandaard zijn dezelfde die van invloed zijn op G DP. Het belangrijkste zijn de consumentenuitgaven, die 68% van de Amerikaanse economie uitmaken. Wanneer mensen boodschappen, benzine en kleding kopen, verbetert hun leven. Die activiteit helpt bedrijven, die vervolgens meer werknemers in dienst nemen.
De andere drie componenten van het bbp zijn bedrijfsinvesteringen, overheidsuitgaven en netto-export. Bedrijfsinvesteringen omvatten nieuwe fabrieken en apparatuur, onroerend goed en producten. Als bedrijven investeren, verbetert de economie.
Hetzelfde geldt voor overheidsuitgaven. Wanneer regeringen wegen, bruggen en openbaar vervoer bouwen, profiteren de burgers van een hogere levensstandaard. Dat geldt met name voor rechtstreekse betalingen, zoals sociale zekerheid en Medicare. Het leven van mensen is beter vanwege deze voordelen.
De netto-export verbetert de standaard van een land leven op minder voor de hand liggende manieren. Als een land meer exporteert dan het importeert, creëert het banen.
Andere manieren om de kwaliteit van leven te meten
De Wereldbank gebruikt een vergelijkbare maatstaf, het bruto nationaal inkomen per persoon (bni per hoofd van de bevolking) genoemd, en meet het inkomensniveau dat aan alle burgers van het land wordt betaald, ongeacht waar ter wereld ze zich bevinden. Het BBP per hoofd van de bevolking meet alleen het inkomen dat wordt betaald aan degenen die in de landsgrenzen wonen. Het BNI per hoofd van de bevolking kan de levensstandaard van een land verhogen. Dat komt omdat veel burgers in andere landen wonen om betere banen te krijgen. Ze maken ook een deel van hun loon terug naar hun familie thuis.
De Verenigde Naties gebruiken de Human Development Index.Het bevat de volgende vier gegevenspunten:
- Levensverwachting bij geboorte
- Schoolinschrijving
- Alfabetisering van volwassenen
- Bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking
Aangezien de VN het BBP tussen landen vergelijkt, gebruikt het koopkrachtpariteit. Dat corrigeert voor verschillen in wisselkoersen.
De U.N. gebruikt de index om nationale prioriteiten in vraag te stellen. Er wordt gevraagd hoe twee landen met vergelijkbare bnis per hoofd van de bevolking verschillende scores voor menselijke ontwikkeling hebben.
Gallups Standard of Living Index is een Amerikaanse enquête. of ze tevreden zijn met hun huidige levensstandaard. Het vraagt hen of het beter of slechter wordt. Dit is een uiterst subjectieve maatstaf, aangezien het een attitudemeting is.
Landen met de hoogste levensstandaard
De levensstandaard per land hangt af van wie de metingen uitvoert en hoe deze wordt gemeten. Hier zijn de meest recente landen met de hoogste en laagste rangorde, met links naar de volledige lijst.
Het CIA World Factbook rangschikt elk land ter wereld op basis van het BBP per hoofd van de bevolking. Voor 2017 onthulde de ranglijst:
- Het hoogste was Qatar, met $ 126.898 per persoon.
- Het laagste was Burundi, met $ 442 per hoofd van de bevolking.
- De Verenigde Staten stonden op de 14e plaats met $ 62.795 per hoofd van de bevolking.
Het De ranglijst van de Wereldbank gebruikt het bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking:
- Qatar is het hoogst met $ 124.410 per hoofd van de bevolking.
- Burundi is het laagste op $ 750 per hoofd van de bevolking.
- De Verenigde Staten zijn 13e met $ 63.690 per hoofd van de bevolking.
De Human Development Index van de VN biedt een andere resultaat:
- Noorwegen is het hoogst, met een score van 0.954.
- Niger is het laagst met een score van slechts 0.377.
- De Verenigde Staten staan op de vijftiende plaats met 0.920.