Hier is hoe Stephen Hawking zijn wangspieren gebruikte om met de wereld te communiceren
Iedereen heeft gehoord van Stephen Hawking. De Britse natuurkundige was wereldberoemd door zijn werk over ruimte en tijd.
Hoe kwam een man die in een rolstoel zat en die zijn spieren nauwelijks kon bewegen, ertoe over om lezingen te geven en boeken te schrijven?
Nou, hier is hoe …
Op 22-jarige leeftijd liep Hawking amyotrofische laterale sclerose (ALS) op, ook wel motorneurose genoemd. Het is een degeneratieve ziekte die leidt tot de dood van neutronen in de hersenen van een persoon. Het veroorzaakt spiertrekkingen en een verslechtering van de spieren, wat leidt tot problemen met slikken, praten en uiteindelijk ademen.
Hawking kreeg 2 jaar te leven, maar hij leefde meer dan een halve eeuw voort.
Hawking gebruikte een spraakgenererend apparaat dat door Intel dat helpt bij spraak / schrijven voor mensen die moeite hebben met communiceren.
Om informatie in zijn computer in te voeren, gebruikte Hawking een infraroodschakelaar op zijn bril die de minste krampen in zijn wang opving.
De software verplaatste een cursor over rijen en kolommen met letters en Hawking kon de gewenste letter selecteren door met zijn wang te trillen. Op deze manier kunnen individuele letters worden geselecteerd die vervolgens woorden en zinnen vormen.
De software leerde van hem om de woorden die hij vaak gebruikte te kunnen voorspellen en automatisch in te vullen, waardoor hij minder tijd en moeite kost om zinnen te vormen. Het leerde ook om de inhoud te analyseren van een specifiek boek of lezing waaraan hij werkte om het proces verder te vereenvoudigen. Een spraaksynthesizer hielp hem de zin uit te spreken nadat deze was voltooid.
Naast praten en schrijven, kon hij met de software ook zijn e-mail checken, op internet surfen, chatten op Skype en aantekeningen maken. Intel had een toegewijd team van ingenieurs die eraan werkten om het communicatieproces voor hem gemakkelijker te maken.