Het fascinerende herfstgedrag van wilde kalkoenen

Rond de Thanksgiving-vakantie hebben veel decoraties en advertenties een soortgelijk beeld van een kalkoen: het is vaak een grote mannelijke kalkoen, allemaal opgeblazen en in volle gang. En we weten allemaal dat kalkoen zegt: “schrokken opslokken”.

Als je het geluk had een kalkoen in het wild te zien op Thanksgiving Day, is de kans klein dat hij opgeblazen en struttend zou zijn, en dat zou het ook niet zijn Dat zijn in de eerste plaats de voorjaarsfokkerij van mannelijke wilde kalkoenen.

In de herfst gedragen wilde kalkoenen zich heel anders. Dus hoe brengen wilde kalkoenen Thanksgiving door? Hier is een blik op hun fascinerende gedrag in de herfst.

Kalkoenen van een veer… kudde samen

Mijn eerste waarneming van wilde kalkoenen vond plaats op een late herfstdag halverwege de jaren 80, toen ik met mijn vader op herten jaagde. klaar om er een einde aan te maken, neerkijkend in een beboste holte in Centraal Pennsylvania. Plots verscheen er een rij donkere vormen die langzaam door het bos bewogen, stopten en om de paar passen keken.

Destijds, kalkoenen waren nog steeds een zeldzaam verschijnsel in ons deel van de staat. (veel vrienden en familieleden twijfelden zelfs aan ons verhaal). Ik herinner me hoe groot, hoe mooi ked bewegen door het hardhout. Maar wat ik me vooral herinner, is hoe stil ze waren. Bladeren hadden zich opgestapeld op de bosbodem, luid en knapperig. Een eenzame eekhoorn klonk als een sneeuwploeg toen hij rondsprong. Maar deze kalkoenen maakten nauwelijks geluid.

Later zou ik vernemen dat deze stilte eigenlijk ongebruikelijk was. Een koppel kalkoenen in de herfst kan extreem luidruchtig zijn tijdens het roepen en krabben. Op die dag, de eerste dag van het populaire hertenseizoen in Pennsylvania, waren de bossen vol met mensen en waren de kalkoenen heimelijk en alert.

Als jager en natuuronderzoeker veroorzaakte deze ontmoeting een levenslange interesse in wilde kalkoenen . Ik heb veel tijd besteed aan het observeren ervan. Ik heb in de lente veel geschrokken en gestapt gezien. Ik heb kalkoenen zien paren, vechten, voeren, rusten en kuikens hoeden. Hun lentegedrag krijgt alle aandacht, maar ik vind het altijd spannend om ze in de herfst te zien.

Het eerste dat je moet begrijpen over het gedrag van herfstkalkoenen is de sociale structuur van koppels. Kortom, kalkoenen van een veer komen samen. Kippenkalkoenen leven in koppels met hun vrouwelijke nakomelingen. Vaak combineren meerdere kippen en hun nakomelingen koppels, dus het is vrij normaal om 50 of meer vogels bij elkaar te zien. Het Cornell Lab of Ornithology meldt dat sommige winterkoppels uit 200 kalkoenen kunnen bestaan. Hennen die geen succesvolle broedkuikens waren, kunnen kleinere koppels vormen met vergelijkbare eenzame hennen.

Mannetjeskalkoenen vormen hun eigen koppels. Afhankelijk van de omvang van de populatie, kunnen deze ook worden gescheiden door leeftijdsklassen. Jonge mannelijke kalkoenen, gewoonlijk jakes genoemd, verenigen zich en oudere mannetjes vormen hun eigen groepen.

Al deze kuddes kalkoenen bevinden zich waarschijnlijk in verschillende delen van een bos. Ze hebben in deze tijd van het jaar niet veel interactie.

Ze hebben wel interactie met elkaar binnen een kudde. In deze tijd van het jaar zijn kalkoenen altijd bij de kudde en roepen ze elkaar constant op om er zeker van te zijn dat ze dichtbij zijn. Ze voeden en bellen, voeren en bellen. Deze oproepen zijn allemaal vrij zacht, maar je kunt ze vaak in het hardhout horen als je goed luistert.

Stel dat je op pad bent en je tegen een zwerm kalkoenen aan struikelt. Ze rennen en vliegen in alle richtingen. Maar binnen enkele minuten beginnen ze te bellen. Luid. Kippen maken een hardere gil, terwijl jonge kuikens een hogere toon geven, vaak de kee-kee genoemd.

Ze zullen naar elkaar roepen totdat de kudde weer in elkaar is gezet. Dit suggereert misschien een idyllisch beeld van een herfstkalkoenkudde, maar laten we niet antropomorf worden. Een belangrijk aspect van het kuddeleven is het vestigen van dominantie. Zowel mannelijke als vrouwelijke kalkoenkoppels in de herfst zitten vol met gekibbel, dominantie-displays en zelfs gevechten – allemaal om te bepalen wie aan de top van de pikorde staat. Dit is belangrijk bij het bepalen van de fokpositie in de lente.

Af en toe hoor je zelfs een bijzonder agressieve mannelijke kalkoen uit een keelgat. Dit vestigt opnieuw een dominantie, maar het komt veel minder vaak voor dan in de lente, wanneer mannelijke kalkoenen luid en vaak opslokken.

Van eikels en roostbomen

Kalkoenen zijn heel gewoon in deze tijd van het jaar, leven vaak in een afgebakend gebied en volgen zelfs elke dag een vergelijkbare route. Zoals bij alle dieren in het wild, wordt waar ze worden gevonden grotendeels bepaald door voedsel en dekking.

Kalkoenen zijn bekende alleseters, zoals ornitholoog Joe Smith eerder schreef over Cool Green Science. Ze eten alles, van fruit tot kikkers. Maar ze hebben wel de voorkeur voor voedsel. In de zomer zijn ze vaak te vinden in weilanden, waar ze zich tegoed doen aan grassen en insecten zoals sprinkhanen.

In de herfst zullen ze nog steeds velden achtervolgen, vooral die met gevallen maïs of graan. Maar in een groot deel van het bereik van kalkoenen verschuiven ze naar de eikels en noten – door landbeheerders mast genoemd – van hardhoutbossen. Zwermen kunnen enkele mijlen verplaatsen om eikelrijke omgevingen te vinden. Eikels zijn calorierijk en kalkoenen besteden veel tijd aan feesten.

Sterker nog, ik hoor ze vaak krabben lang voordat ik ze hoor roepen. Ze graven door de bladeren, waarbij vaak grote kale plekken grond overblijven. Dit krabben is een geweldige manier om een herfstkalkoenkudde te lokaliseren.

Kalkoenen zijn zeer alerte vogels met een uitstekend zicht. Overdag zou het voor een roofdier moeilijk zijn om een koppel van 30 kalkoenen te achtervolgen. Er is er altijd minstens één die het bos scant. Maar als ze s nachts rusten, zijn ze kwetsbaar. Een kalkoen is een groot, eiwitrijk diner voor een coyote, vos of lynx. En dus nestelt de kalkoen zich in bomen, waar hij veilig is voor roofdieren die op de grond leven.

Een kalkoen is een grote vogel en hij heeft vrij grote bomen nodig als slaapplaats. Ik heb gemerkt dat met name gobblers lijken te slapen in enorme bomen met een groot uitkijkpunt, zoals op een heuvelrug of langs een rivier. Ik heb geen literatuur gezien om dat te staven, maar het is mijn observatie in verschillende habitats.

Kalkoenen kunnen verrassend snel vliegen in open terrein, maar manoeuvreren is niet noodzakelijk een kracht. Ik vind het altijd vermakelijk om ze bij zonsopgang van een stok te zien vliegen. Sommigen zullen over mijn hoofd vliegen met een hoorbare whoosh, klinkend als een deltavlieger. Maar velen zullen tegen takken en bomen stuiteren terwijl ze afdalen naar de bosbodem, een echte noodlanding.

Als je bijna overal in de Verenigde Staten een stuk bos vindt met een overvloed aan eikels en enkele grote bomen, De kans is groot dat er wat kalkoenen in de buurt zijn.

Gezien hun herfstcapriolen – de krab-, rust- en dominantie-gevechten – zijn het spectaculaire vogels om naar te kijken. Omdat ze er in overvloed zijn en steeds vaker zelfs in de buurt van dorpen en steden worden aangetroffen, is het spotten van kalkoenen een algemeen beschikbaar avontuur. Je zult extreem stil moeten zijn om een glimp op te vangen.

Als je het geluk hebt een lichte sneeuwval te hebben, kan een zwerm kalkoenen is ook gemakkelijk en leuk om te volgen. Hun grote poten zijn onmiskenbaar en door het grote aantal vogels dat samen beweegt, zijn ze ongelooflijk gemakkelijk te volgen. Je zult zien hoe de individuele vogels bewegen, soms een beetje te ver afdwalen, dan weer terug. Je zult veel krabben zien en misschien waar vleugels sneeuw ploegen tijdens gevechten.

Volg mee en je zult precies zien hoe kalkoenen hun dagen doorbrengen.

Als je op zoek bent naar een geweldig avontuur voor Turkey Day, ga naar buiten voor een van de grootste shows in het bos.